Türkiye-İzlanda maçının ardından spor yazarlarının görüşleri
.
1
Defansı bilmiyoruz - Güntekin Onay (Vatan)
Lucescu orta alanda teknik kapasitesi yüksek oyunculardan kurulu bir tercih yaptı. Oğuzhan, Emre, Nuri ve Arda ile topu yere indirip kendi oyunumuzu rakibe kabul ettirmekti amaç. Ancak İzlanda’nın organize , alan bırakmayan çok adamla kapanan savunması karşısında adeta duvara tosladık. Rakip defansın arasına ve arkasına geçemedik. SORUN yine de orta alanda ve hücumda değildi. Türk futbolunun kronikleşmiş hastalığı olan savunma problemleri ile dün gece de yüzleşmek zorunda kaldık. Açıkça vurgulamak gerekirse dün geceki savunma dörtlüsü böylesine bir finali kaldıracak düzeyde değildi. Kaan, Almanya 2. lig seviyesinde. Caner, savunma yönüyle öne çıkan bir oyuncu hiçbir zaman olmadı. Mehmet Topal zaten stoper değil. Ve Çağlar da tecrübesiz. DURUM böyle olunca da ciddi sorunlar yaşadık ve acemice goller yiyerek böylesine büyük bir finalde henüz ilk yarıda 2-0 yenik duruma düştük. İkinci yarıda İzlanda gibi oturmuş bir takım karşısında 0-2’den geriye dönebilmek için bir şok gerekiyordu. Hem bizi ateşleyecek hem İzlanda’yı telaşa sevk edecek bir şok... BİR KADRO BULAMADIK ANCAK İzlanda’nın ilk kornerinde fark üçe çıktı ve bizim için her şey bitti! 3-0’dan sonra İzlanda topu tamamen bize bıraktı ve savunmaya çekildi. Oyuncuları ve Lucescu’yu suçlamak, yargılamak şu an için işin kolay tarafı. Lakin gerçek şu; dünkü savunma hattı ile bu seviyeleri oynayamazsınız. Mevcutlar içinde Ömer Toprak, formda Serdar Aziz ve sakatlıktan çıkan Gökhan Gönül, hatta tecrübeli Sabri daha akla yatkın tercihler olurdu. ÖMER Toprak, Devler Ligi oynuyor ancak nedense ulusal takımda yedek kulübesinde. Ya Dortmund’da sorun var ya da bizde! Bu seviye, bu kadar kolay kırılan bir savunmayı kaldıramaz. Türk futbolunun yıllardır kanayan yarası olan kollektif savunmayı bir türlü öğrenemedik. Doğru düzgün profesyonel ligi olmayan İzlanda bile taş gibi defans yapabiliyor. TERİM ve Lucescu gibi iki büyük kariyere ve tecrübeye sahip teknik adamlarla da bu işi yapamıyorsak sorunların daha derinlerine inmek gerekiyor. Son 5 Dünya ve Avrupa Şampiyonası elemesinde ilk ikiye giremedik. Oyuncu havuzunun 25-30’lara indirip bir kulüp takımı anlayışı ile hareket etmek bundan sonra yapılması gerekenlerden biri. Her maç her eleme farklı isimler, farklı kadrolar ve arayışlar... İzlanda, Hırvatistan gibi takımların ilk 11’i değişmiyor. Biz ise sürekli arıyoruz!
2
Trenler kaçarken... - Şansal Büyüka (Milliyet)
Avrupa şampiyonalarına, Dünya kupalarına kalkan trenlerin daha hiçbirine zamanında binemedik. Trenler kalkıyor, gözden kaybolmaya başlıyorlar, aklımız başımıza o zaman geliyor. Var gücümüzle kovalamaya başlıyoruz, bazen son vagona tutunuyoruz, çokça elimizin, avucumuzun içinden kaçırıyoruz. 2018 Rusya için kalkan trene de çoğu zaman olduğu gibi başlangıçta binemedik. Hovardaca puanlar kaybettik, tren artık gözden kaybolurken kovalamaya başladık ama geçmiş olsun... Sona kalan dona kalır misali, gene eve mahkum olduk. Hayal kırıklıklarına bir yenisini ekledik. İşin kötü tarafı, bu kaçırdığımız son tren olmayacak. Bu kafayla, bu anlayışlı, futbolun bu yalan dünyasıyla biz daha çok trenler kovalar, daha çok trenler kaçırırız. İzlanda karşısındaki şu halimize bakın... Rakip iki pasta bizim kalemize geliyor, biz 10 pas yapıp rakip kaleye gidemiyoruz. Rakip bulutlarla buluşur gibi hava toplarına yükselirken biz niye hep “altta kalanın canı çıksın”a mahkum oluyoruz. Bu yükselme, sıçrama işi doğuştan Allah vergisi değil ki... Çalışırsan oluyor. Acaba bizim dışımızda “al gülüm-var gülüm” diye yan pas oynayan, bu kadar yavaş hücum eden, bunun sonucu rakip savunmada iğne deliği bile bulamayan bir başka takım var mı? Türk takımları, Türk Milli Takımı öne oynamayı, hızlı oynamayı, üç pasta rakip kaleye inmeyi niye beceremiyor? Adamlar bize iğne deliği kadar boşluk bırakmazken, biz ceza alanımızın içinde ve çevresinde yayla gibi alanları nasıl oluyor da rakiplere ikram ediyoruz? Dünyada bizim kadar kolay gol yiyip, bizim kadar gol atmakta zorlanan bir başka ülke takımı var mı acaba? Futbolcumuz tembel... Çalışmayı sevmiyor, disiplini sevmiyor, kendini geliştirmeyi hiç denemiyor. Hep söylüyorum; saçına-sakalına gösterdiği özeni, bireysel gelişimi için asla göstermiyor. Üstelik, kulübü şımartıyor, yöneticisi şımartıyor, taraftarı şımartıyor. Asla disiplinli değiller... Hocalarımız kulüp bulma peşinde... Onların da kendilerini geliştirmek gibi bir dertleri yok. Kendilerini yeterli buluyorlar, ama eserleri ortada... Kimse bu hayal kırıklıklarını yabancı oyuncu sayısına bağlamasın. Yabancı oyuncu sınırı varken de böyleydik, sınırsız yabancıda da böyleyiz. Üretemeyen, yetiştiremeyen, yetiştirdiğini geliştiremeyen, futbolcu tarlalarını ekmeyen, biçmeyen, birbirini kandırmaya devam eden bir futbol düzeninden, pardon düzensizliğinden ne futbolcu çıkar, ne milli takım... Çıkan milli takım da olsa olsa işte bu kadar olur. Tek kelimeyle hayal kırıklığı, tek kelimeyle re-za-let... Biz kendi içimizde birbirimize gaz vermekle meşgulüz. “Ligimiz iyi diyoruz”, oynayanlar yabancı... Oysa dışarıda futbolun bir başka dünyası var, bir başka gerçeği var... Biz o dünyaya ait değiliz. Biz o dünya için son derece yetersiziz... İddia ediyorum, bu kafa 2020’ye de gidemez, 2022’ye de... Türkiye gerçekleri konuşmak ve uygulamak zorunda... Bu kafayla, bu düzenle, bu şımarıklıkla, maalesef bundan daha fazlası olmaz. Sadece şu olur: Eller oynar, biz seyrederiz...
3
Hakikatin de bir payı var - Attila Gökçe (Milliyet)
Hemen söylemeliyim: Bu maçın en şanslı adamı Mircea Lucscu. Cezalı. Soyunma odalarına giremez. Basın toplantısına katılamaz, konuşamaz... Dolayısıyla sorulacak sorulara da yanıt veremez... Çok soru var sorulacak... En önemlisi de şu: Maça başlayan onbiri kim belirledi? Kendisi mi, yoksa Tayfur Havutçu mu? Ömer Toprak’ı kulübede oturtup, Mehmet Topal’ı “zoraki” stoper oynatmanın kıymet-i harbiyesi ne? Daha da önemlisi... Cengiz Ünder’le Serdar Aziz’i tribüne gönderip önemli bir kanat alternatifini ortadan kaldırma kararını alan kim? Lucescu mu, Tayfur Havutçu mu? Yoksa ağır abilerin görüşü mü alındı bu konuda? Fısıltıyla yapılan bir açıklama var. Cengiz’in antrenman performansını pek beğenmemişler. Peki Arda Turan’ın antrenman performansı çok iyi de, maç performansını nasıl ölçtünüz? Başka sorular da var tabii... Örneğin, hep top taşıyarak, hep hücum etkinliklerinde görünen Kaan Ayhan’la Caner Erkin aynı zamanda bek olduklarını unutuyorlar mı? Yoksa böyle bir görevi kabul etmiyorlar mı? Gudmundsson’la Bjarnason’un gollerinde ikisinin de hatası var. Bu arada çift santrforla oynayan İzlanda’nın ilk iki golünü sağ-sol kanat oyuncularının, üçüncü golü de savunmacı Kari Arnason’un attığını hatırlatalım. Orta sahamızda iki önemli usta var... Nuri Şahin, Emre Belözoğlu... Kardeşlerimiz kusura bakmasın “al ha - ver ha” pas alıp vermekten başka bir iş yapamadılar. Cenk’in sağ kanattaki çabalarına eyvallah... Oğuzhan savunmaya gidip top almaktan, hücumda pas/asist yapmaya, adam geçip pozisyon hazırlamaya fırsat bulamadı. Sahi, bir de Ardamız vardı, değil mi? Topu ezdi, yuvarladı, keçeye dönüştürdü. Bir adam geçemedi. Aldığı topların çoğunu kaptırdı, yoruldu ve çıktı. Lucescu en azından Emre Mor, Ozan Tufan ve Yunus Mallı ile başlayıp, çözümleyici olarak ağır abilere başvurabilirdi. O zaman anlardık hanyayı - Konya’yı... Ya da Eskişehir’i! Güzel bir statta, güzel bir seyirci önünde çirkin bir oyun ve kötü bir sonuçla macerayı bitirdik. Hep mucize, mucize... Hakikatin de bu işte bir payı olmalı!
4
Rüya kötü bitti - Osman Şenher (Milliyet)
İnsan üzülüyor... Uzun senelerden beri bizim Milli Takımımız gerçek gücünü sahaya yansıtamıyor. Fransa’da da bunu yaşadık. Elemelerde de yaşadık... Dün gece de yaşadık... Fatih Terim ayrıldıktan sonra “tecrübelidir, ustadır, Avrupa futbolunu çok iyi bilir” dediğimiz Mircea Lucescu geldi. Ukrayna maçında “takımı tanımıyor” dedik. Hırvatistan galibiyeti sonrası “tamam Lucescu hayalimizdeki Milli Takımı yaratıyor” diye düşündük. Ama dün gece tam hayal kırıklığı yaşadık. İzlanda fizik gücüyle futbol oynayan bir takım. Yüksek toplarda hava hakimiyeti en üst düzeyde... Topa iyi vuruyorlar. Böyle bir takım karşısında başarılı olmak için de senin de onlar kadar mücadele etmen lazım... Biz o mücadeleyi sahaya yansıtamıyoruz ki... Hiç bir futbolcuyu karalamak istemiyorum... İki tane elinde iyi stoper var. Biri Dortmund’da oynuyor, Ömer Toprak... Biri de Galatasaray’da oynuyor, Serdar Aziz... Lucescu tercihini kimden yana kullanıyor? Mehmet Topal’dan... Mehmet Topal Fenerbahçe’de arada bir stoper oynuyor... O da mecburiyetten... Ve başarılı olamıyor... Bunu Rumen hocanın bilmesi lazım... Çağlar’a lafım yok. Genç, atletik, güçlü, kuvvetli bir fiziği var... İzlanda karşısında da ayakta kalan futbolcuların başında geliyor... İki tane bekimiz var... Çizgide başarılılar... Ama rakip 18 içine girdiği zaman bunlar takip edemiyor... Ve her rakiplerini kaçırdıklarında kalemizde ya gol oldu ya da gol pozisyonu... Orta sahamız fizik olarak İzlanda ile başa çıkabilecek ya da onları durdurabilecek teknikleri var ama çabuklukları yok... Koca ilk yarı rakip kaleye gidemedik bile... Bunları tecrübeli bir hocanın hesaplaması lazım... Burak-Cenk, çift santrfor... Cenk sağ çizgiye yakın oynasa da etkili olamadı. Hep içeriye kaçtı. Yani gerçek mevkine kaçtı. Top da alamadılar... Hava toplarında zaten İzlanda hakimiyeti vardı. Doğru-dürüst pozisyona giremeden maçı bitirdiler... Tamam hoca belki “tecrübeli futbolculardan daha çok verim alırım” diye düşünmüş olabilir ama güç olarak bu kadro ile rakiple boğuşamayacağımız hesaplanmalıydı. Yusuf Yazıcı, Abdülkadir, Emre Mor, Yunus Mallı, bunları gözümüz aradı. Şimdi düşünüyoruz... Bu futbolcularla maça başlansaydı acaba skor farklı olur muydu?
5
Hayal kırıklığı - Ersin Düzen (Vatan)
MAÇIN tek cümlelik özeti “hayâl kırıklığı!” Tamam, İzlanda iyi takım olabilir ama biz bu kadar nasıl kötü oynayabildik, aklım almıyor. Zaten, daha maç başlamadan Serdar ve Cengiz’in kadro dışında kalmasıyla başladı Lucescu’nun yanlışları. Serdar’ı almadın, Ömer Toprak ne diye oturur kenarda? Üstelik Mehmet Topal, belki de kariyerinin en formsuz dönemini yaşarken! İZLANDA, 30 metrede oynayan, son zamanların en disiplinli takımlarından biri. Bu kadar birbirine mesafeli ve ağır oynayan, hareketsiz kalan, sürekli yan pas yaparak ve 3-4 oyuncu ile hücum ederek kapalı kutuyu açmak tabii ki mümkün olamazdı! SOYUNMA odasına 2-0 geride girince, radikal bir değişiklik bekliyor insan! Lucescu ve Tayfur Havutçu’ya vallahi bravo. Ozan’ı alıp neyi planladılar acaba? Resmen bizimle dalga geçtiler! Yusuf Yazıcı ve Emre Mor’u devrede sahaya sürseler ne kaybederlerdi? IZDIRAP VERDİLER DÜNKÜ skandal futbolun analizini yapmak inanın insana ızdırap veriyor. Mesele kaybetmek değil, nasıl kaybettiğimiz! Hadi Lucescu yanlış tercihler yaptı, oyuncularımızdaki isteksizliğin, ruhsuzluğun sebebi neydi peki? Uyku ilacı almış gibiydi hepsi. Çıkın, bu kadar kötü oynayın, fark yiyin deseniz beceremezlerdi! BİR rüya daha sona erdi... 2002 yılında doğmuş bir çocuk, büyüdü delikanlı oldu, hala milli takımı Dünya Kupası’nda izleyemedi! Bize yine hasret!
6
Nasip olmaz herkese! - Gökhan Dinç (Vatan)
MİLLİ takım formasının ne demek olduğunu anlamak için birisinin size ders vermesine gerek yok. O formanın anlamını bildiğinizi sosyal medya üzerinden saçma sapan paylaşımlar veya mesajlar atarak gösteremezsiniz. Sahaya çıktığınız zaman formanız için kendinizi parçalarsanız, mücadele ederseniz, atamayacağınızı bilsek bile atmak için ter dökerseniz inanırız biz. GERÇEK anlamda neyin ne olduğunu bilmek için sekiz üniversite bitirmek veya yüksek lisans, doktora yapmak gerekmiyor. Siz futbolcusunuz ve işiniz, temsil ettiğiniz ülke için elinizden geleni sahada yapmak, sahada. Saha dışındaki olaylar ile ilgilenmek sizin işiniz değil. O başkalarının işi. Onlar da bunu çok iyi yapıyor, merak etmeyin. HOCA göndermek kesmedi galiba sizi. Başka planlarınız da mı var? Varsa buna milli takım formasını alet etmeyin. O forma kutsaldır, nasip olmaz herkese! BURAYA KADARMIŞ! ‘TEKNİK direktör onu seçti, bunu seçmedi, neden onu ilk 11 oynattı, neden bunu 11’e almadı, neden onu tribüne gönderdi’ gibi kısır ve anlamsız soruların cevaplarını hiç merak etmiyorum. Bana ne! Seçilen-seçilmeyen herkes elinden gelenin en iyisini yapacak veya yaptığına beni, bizi ikna edecek. ‘Bu milli takımı sizler bu hale getirdiniz, seve seve sizler ayağa kaldıracaksınız’ demiştim sahadaki oyunculara. Vazgeçtim, siz gidin başkaları gelsin. Çünkü sizlerin bu ülke futbolunu Dünya Kupası’na götürmek gibi bir niyetiniz yok. Hedefiniz de amacınız da başka beyler! VERDİĞİNİZ emek için teşekkürler beyler ama buraya kadarmış. Bu anlamsız tasarım forma ile birlikte sizler de ülke futbol tarihindeki yerinizi alın. Ben artık Enes, Cengiz, Abdülkadir, Kaan, Oğuzhan, Cenk, Çağlar gibi isimlerden oluşan Ay-yıldızlıları görmek istiyorum.
7
8
9
