İki gün önce Maccabi karşısında maça çok gergin başlayan Fenerbahçe Ülker, 2. yarıdaki müthiş oyunuyla 11 sayı geriden gelerek kazanmanın getirdiği özgüvenle bu kez başlangıcı çok farklı yaptı. Obradovic’in ilk maçta hiç şans tanımadığı Semih’i sanki bugün için saklamıştı!
Semih de o kadar kenarda oturmanın acısını, Maccabi uzunlarından sırasıyla çıkardı. Blokları, smaçları, savunması, kusursuzdu yıldız oyuncunun. Onun enerjisiyle ilk karşılaşmada kazanılan özgüven tavan yaptı. Boyalı alanda üstünlük kurduğunda zaten işi bitiren Fenerbahçe’nin, dün de bu silahı kusursuz işledi.
İlk maçın suskun isimlerinden Goudelock da bu kez kontağı erken açıp ilk yarıya 17 sayı sığdırınca Maccabi‘nin teslim bayrağı çok erken kalktı.
Çeyrek final öncesinde Hickman’ın sakatlığı ile sarsılmıştı ya Fenerbahçe, Kenan’ın iki maçlık performansı yürekleri rahatlattı. Zisis tecrübesinin parkede iyice hissedilmesi, Bogdanovic’in bu takımın saha içi liderlerinden birisi olacağı mesajını gür sesle vermesi çok çok önemliydi. Ancak daha da önemlisi takım kaptanı Preldzic ve Goudelock dahil her oyuncunun savunma yapmak için ekstra gayret göstermesiydi.
Kısalardan bu şekilde verim aldığında durdurulması güç oluyor Fenerbahçe Ülker, çünkü uzun rotasyonu öyle geniş ki. Hele buna artık fizik olarak Avrupa’nın en iyilerinden Semih de eklendi.
Maccabi karşısındaki 43-29’luk ribaunt üstünlüğü (15’i Bjelica’dan), bu denli skorer bir takıma 67 sayı şansı tanınması adeta Final-Four’un ayak sesleriydi.
Fenerbahçe ritme girdi, kazanırken keyif verdi. Hani bir şiir dinlersiniz akıp gider ya kelimeler dün bu takımın oyunu da öyle şiirlerdendi. Obradovic bir edebiyat ustası gibi her gün yeni bir şair yaratmayı sürdürüyor. Goudelock, Bjelica derken, ilk maçın şairi Vesely, dünün ise Semih’ti.
Bu takım, aynı savunmayı yapıp, aynı hırsla sahaya çıktığı gibi yeni şairler de gelecek ve inanıyorum ki, Madrid’de bu inanmış oyuncuların yazacağı şiir, Fenerbahçe taraftarı tarafından şampiyonluk şarkılarına dönüşecek.
