Operasyon sürecinin başından bu yana hep olayı, nedenlerini, sonuçlarını, yeni durumu ve aktörlerini konuştuk durduk. Bütün bu olup bitenin içindeki en önemli unsuru, Fenerbahçe futbol takımını sürekli erteledik ya da bir paragrafın içine sıkıştırıverdik.
Pazar günü televizyonlardan takip ettiğimiz Selçuk Şahin’le söyleşi girişimi futbolcunun duygusal bir boşalım anına denk geldiğinden sonuçlandırılamadan bitmişti. Selçuk, Fenerbahçe’nin en eski futbolcularından biridir ve gösterdiği tepki bir anlamda Fenerbahçeli oyuncuların ruhsal durumu hakkında bize bir fikir verebilir.
Operasyonun başladığı ilk günden bu yana takip edebildiğimiz ve gördüğümüz en net şey Fenerbahçe futbol takımının Topuk Yaylası yalnızlığıydı. Belki kaçırmış olabiliriz; herhangi bir fotoğraf karesinin içerisinde Fenerbahçeli bir yönetici görmek mümkün olmadı. Yanlış anlaşılmasın yöneticilerin İstanbul’da çözmeleri gereken çok daha büyük sorunları vardı.
Futbol takımı değil, kulüp elden gitmek üzereydi.
Bu tehdidin kaybolmadığını, TFF’nun ertelemiş olduğunu söyleyebiliyoruz.
Ancak Topuk Yaylası’ndan yükselen Kocaman bir ses vardı ve bu belki de Fenerbahçe Kulübü’nün Başkanı’ndan sonra en etkili frekansa sahipti. O kadar etkili olmasa üç penaltı yorumu sonrasında kendi takımını havaya, rakip takımı da strese sokmazdı.
Aykut Kocaman Fenerbahçe’nin tarihinin en sıkıntılı dönemindeki en büyük şansı oluverdi.
Bu sezon bütün futbol kariyerini ortaya koyarak bambaşka bir futbolculuk ve liderlik dersi veren Alex de Souza’nın da kaldığı yerden dik duruş sergilemesi önemliydi. Bu Alex’in Fenerbahçe ile bütünleşmesinin tipik sonuçlarındandır; işin dikkat çekici noktası geleneksel Fenerbahçeli duruşunu gösteriyor olmasıydı.
Aykut Kocaman ve Alex’in Topuk Yaylası seslenişi kamuoyunda futbol takımının üzerinde oluşabilecek farklı bir algıyı da anında kesiverdi. Kimse de öteye gidemedi.
Ancak Ali Koç’un ifadesinde anlam bulan “her şey yeni başlıyor” sürecinde en fazla etkilenecek unsurlardan bir tanesi Fenerbahçe futbol takımı olacaktır.
Dün Kulüpler Birliği’nin tek ses, tek yürek duruş şekline, Topuk Yaylası’na moral için gelen Düzceli Galatasaraylı taraftarların dostluk gösterilerine rağmen bu sezon Fenerbahçe için hiç kolay geçmeyecektir.
Gittikleri her şehirde onları çeşitli imalarla karşılayacak taraftar grupları olacaktır. Belki maçlar oynanırken kulaklara fısıldanan bugünleri hatırlatan söylemler…
Bunun bir de tribünler tarafı var; fakat bu konuyu burada konuşmayacağım.
Fenerbahçe futbol takımı Zico zamanında maç seçer, konsantre olamazdı. 2008’de Ali Sami Yen’deki final böylesi bir laubaliliğin sonu kaybedilmişti. 2009 Aragones, 2010 Daum sezonlarında da durum farklı gelişmedi. Azizciline dediğimiz şey de bu konsantrasyon eksikliğini gideren ekstra motivasyondan başka bir şey değildi.
Fenerbahçe futbol takımı gerçek kişiliğini geçtiğimiz sezonun ikinci yarısında izleyebildik. Aykut Kocaman ve Alex bu mücadelenin direkt olarak içinde olduğu için sürece ve ithamlara isyan ediyor. Ayrıca karşılaştıkları rakip takım oyuncularının önemli bir bölümü karşılaşmalar sonunda bu yönde ifadeler kullanmışlardı.
Fenerbahçe futbol takımının bu sezon maç seçme lüksü kalmamıştır. Hatta şimdi kulübünün üzerine yüklenmeye çalışılan şeye karşı çok daha dirençle, bilinçle bir mücadele etmesi gerekmektedir.
Ve bunun yolu Türkiye’de kazanılacak bir kupanın, karşılaşmanın çok daha ötesinde bir yer olmalıdır.
Yıllardır Fenerbahçe’yi malûl bırakan Avrupa’daki başarıya odaklı bir mücadelenin hedefi bugün koyulmuş olmalıdır.
http://twitter.com/uzaygokerman
