Avrupa’nın en çok konuşan ülkesiymişiz.
Buna bir de ekran karşısında geçirdiğimiz, televizyonu, interneti, sosyal medyayı ekleyin, 24 saat az geliyor.
Kime sorsanız, hiç boş zamanım olmuyor demesi biraz da bu yüzden!..
Durum tespitini doğru yaptığınızda, eğitimde, bilimde, teknolojide, üretimde, neden hep son sırada yer aldığımız, çok net görünüyor.
Çünkü konuşmaktan, seyretmekten, didişmekten, iş yapmaya sıra gelmiyor.
Kayıtlı telefon numarası sayısı 85 milyonu, geniş bant aralığı olan internet abonesi 60 milyonu, evlerdeki televizyon sayısı da 100 milyonu aşmış!..
Vay, vay vay...
Umarız, eşinizle, çocuğunuzla ya da diğer yakınlarınızla, yüz yüze sohbet edecek zaman buluyorsunuzdur!..
Bu bir çağdaşlaştırma mı yoksa aptallaştırma mı, ben, bunu pek anlayamadım.
Batılılar silahı, sigarayı, telefonu, tableti üretiyorlar ama bizim yarımız kadar bile kullanmıyorlar!
Neden acaba?..
Öğrenci rekoru!
7.5 milyon öğrenciyle Avrupa’nın ikinci büyük ülkesi olmuşuz!
Kim söylüyor? YÖK Başkanı!
Tıpkı siyasiler gibi konuşmuş.
Peki ya detaylar?
Örneğin ne kadarı açıköğretim, ne kadarı uzaktan eğitim, ne kadarı meslek yüksekokulu öğrencisi?
Çok daha önemlisi, ne kadarı işsiz?
Başkan Saraç, ikincilikle yetinmiş, oysa tıpkı telefonla konuşmada olduğu gibi Avrupa şampiyonu olduğumuz başka alanlar da var.
Örneğin, üniversite mezunu işsiz sayısında da kimseye pabuç bırakmıyoruz!..
İnsan odaklı kalkınma anlayışına önem verdiklerini söyleyen YÖK Başkanı Saraç, yenilikçi üretim ve istikrarlı büyümeye katkı sağlayabilmek amacıyla nitelikli insan gücünü ve geleceğin güçlü nesillerini yetiştirmeyi hedeflediklerini dile getirmiş.
Bugün için sayıları 182’yi bulan yükseköğretim kurumlarımızda 7.5 milyon öğrencinin eğitim aldığını ve bu rakamla Avrupa yükseköğretim alanında sayısal olarak Türkiye’nin ikinci büyük ülke olduğunu vurgulayan Başkan Saraç, konuşmasını şu şekilde sürdürmüş:
“Güçlü ve kaliteli kitlesel eğitim yapan üniversitelerimize ihtiyacımız var. Ancak bir ülke için uluslararası arenada görünebilir olmanın ve sürdürülebilir kalkınmanın ana ekseni; insan gücü ve araştırmadan geçiyor. Kalite kavramını hem eğitimde hem araştırmada önümüze koymak zorundayız. Bu nedenledir ki kalite, Yükseköğretim Kurulu’nun son iki yıldır yaptığı çalışmalarda ana eksende yürüyor...”
Her şey sayı mı?
Sayılara ve büyüklüklere takıntımız var.
Bir şey mi yapacağız, dünyanın en büyüğü olsun isteriz.
Kaliteye de önem veririz ama on tane kriter varsa, bu, en son sırada gelir.
Varsa yoksa hızlı büyüme!
Dünden bugüne hiç değişmeyen alışkanlığımız: Olacaksa, yapılacaksa en büyüğü olsun
Özellikle de siyasette.
Şimdi bu kervana YÖK ve üniversiteler de katıldı!
Yekta Hoca, üniversitelerle ilgili bilgi verirken, keşke kaç üniversitemizin, Avrupa’da ilk 100’e, 200’e, 300’e girdiğini, kaç ülkenin diplomalarımızı bire bir kabul ettiğini, Nobel’li hoca sıralamasında kaçıncı sırada olduğumuzu anlatsaydı...
Hadi onu geçtik, günlerdir silmeyen silgiler konusunda kıyametler kopuyor.
İlim bilim adına, nasıl oluyor da bir silgi bile üretemiyoruz, dışarıdan alıyoruz diye mahcubiyetin en büyüğünü yaşasalardı...
Görünen o ki biz bu kafayla sürekli yeni rekorlar kırarız ama yerimizde saymanın ötesine geçemeyiz.
Özetin özeti: Keşke enerjimizi çok daha verimli kullanabilsek. İşte o zaman, çok daha farklı noktalarda oluruz...
