‘Kuzey Güney’ ekibinin yaptığı iş çok önemli. Kendilerine sordum, oraya ekip adına sahiden 50 fidan dikmişler ve ağaçlarının büyümesini keyifle izliyorlar. Bütün diziler benzerini yapsa keşke...
‘Kuzey ve Güney’ sosyal medyaya Kuzey’le Cemre’nin öpüşmesi marifetiyle damga vurdu, tabii ki bunda şaşacak bir şey yok. Benim kafamıysa geçen haftadan beri başka bir konuyla meşgul ediyor: Kuzey’in arkadaşlarının ona hazırladığı doğum günü hediyesiyle. Hani Kuzey’in can düşmanı Ferhat’ın öldüğü ormana
50 fidan dikip orayı dostları Ali’nin adına hatıra ormanı yaptılar ya... Beni de en çok bu etkiledi. Hem intikamın ateşini böyle yapıcı bir yolla söndürmek gibi bir öneri getirdikleri, hem de izleyiciyi böyle bir imkandan haberdar ettikleri için.
Kayıplarımızın ardından fidan dikmenin çok kıymetli bir anma biçimi olduğuna inandığımdan, cenazelerde TEMA’ya bağışta bulunmaya çalışırım. Hele de ülkemizde ağacın, yeşilin gördüğü muameleyi, her inşaata kaç ağaç kurban verdiğimizi düşününce bunun telafisi için hepimiz her gün fidan diksek yetmez.
‘Kuzey Güney’ ekibinin yaptığı iş bu yüzden çok önemli. Kendilerine sordum, oraya ekip adına sahiden 50 fidan dikmişler ve ağaçlarının büyümesini keyifle izliyorlar. Bütün diziler benzerini yapsa keşke...
Peki biz sevdiğimiz birinin adını bir hatıra ormanında yaşatmak istersek ne yapacağız? Bu benim 5 yıldır -hayatımın en önemli kaybından beri- merak ve hayal ettiğim bir konu. “50 fidanla başlayabiliyor muyuz sahiden?” diye heyecanlanıp
TEMA’yı aradım hemen. Gördüm ki o kadar kolay değil...
Evet, hatıra ormanı diye bir şey var tabii. TEMA Vakfı çalışmalarını Orman ve Su İşleri Bakanlığı’nın ağaçlandırmaya açtığı sahalarda yürütüyor. Örneğin şu an, çalışmalar Manisa’daki 300 bin fidanlık alanda sürüyor. Burası, erozyon kontrol sahası ve 2013 sonbaharında ağaçlar dikilmeye başlanacak. Fidan bağışlamak istiyorsanız, tanesi
5 TL. Karşılığında sertifika talep ediyorsanız, mesela bir arkadaşınız için diktiniz, ona bir belge yollamak istiyorsanız; üstüne 50 Kuruş ekleniyor.
Ama gelelim asıl soruya: Benim burada kendi adıma, bir sevdiğim adına bir küçük hatıra ormanım, yani üzerinde adım yazılı bir tabelam olsun derseniz, yapmanız gereken minimum fidan bağışı 2 bin adet. Firmanız adına yapıyorsaız, bu sayı 5 bine çıkıyor. TEMA ve Orman Genel Müdürlüğü standartlarına uygun bir tabelanın bedeli de 500 TL. Firmalar için gayet makul. Aynı zamanda bir tanıtım aracı olarak da kullanmak mümkün ve tanıtımını ormanla yapmak isteyen bir firmaya şapka çıkarmak gerekir.
Ama kişiler adına yapılacak hatıra ormanları için keşke
TEMA fidan sayısında azaltmaya gitse. Zaten ağaç dikmek için can atan bir millet değiliz, biraz kolaylık sağlansa sanki sonuç daha verimli olur...
Adı Galatalı, kendi Karaköylü
Salı günü olumsuz bir deneyim olarak Şahika Meyhane’den söz etmiştim, bugün de hazır hafta sonu gelmişken, kendinize yapabileceğiniz bir jest olarak Galatalı’yı önermek istiyorum. Adı Galatalı, kendi Karaköylü (Suadiye’de de şubesi var aslında) bir meyhane. Karaköy İskelesi’nde vapurdan inip hanutçuların sizi içeri çekmeye çalıştığı bir dizi turistik mekânı geçtikten sonra Hotel Hettie’ye varacaksınız. Asansörde en üst katın düğmesine basın ve karşınıza çıkacak nefes kesen manzaraya hazırlanın. Sonra bu şahane manzarada oturup Cunda mezelerinin en güzellerini (uyduruklarını değil, sahiden Cunda’da bile artık bulamayacağınız kadar güzellerini), balığın en taze ve güzel pişmişini yiyeceğinizi, çok zarif ve güleryüzlü servisle karşılaşacağınızı, bir de üzerine kazıklanmayacağınızı hayal edin. Finaldeki tahinli beyaz çikolatalı sufleye yer ayırın. İşte öyle bir yer...
Sakınılan göze çöp
Berkun Oya’nın yeni oyunu ‘Babamın Cesetleri’yle ilgili yazdığım yazıda, her cümleyi belki 50 kere evirip çevirdim. Pek özenerek yazdığım bir yazı oldu. Ve sonuç: Kaan Taşaner’in adını ‘Kaan Taşanlar’ olarak yazmışım. Kendisinden Twitter marifetiyle esprili bir uyarı aldım, düzeltir, özür dilerim.
