Bambaşka bir Gündoğarken

Dokuz yıl geçmiş, ‘Hayat Bu’nun üzerinden. Gündoğarken’in çıkardığı son albüm. Dokuz yılda neler oldu hayatta, ne mutluluklar ne acılar yaşandı ve karşımıza Ada Müzik etiketli yepyeni bir Gündoğarken albümü olarak çıktı: ‘Özlemişim’.

Şunu baştan söylemem lazım; özellikle Gündoğarken deyince aklına Ege kıyıları ve buzuki nağmeleri gelenler için ciddi şekilde ezber bozan bir albüm, ‘Özlemişim’. Tabii gene buzuki var ama kendilerinin de albüm kartonetinde belirttikleri gibi trompet ve gitar ağırlıklı sololar, bu albümün en fark edilir özelliği.

Düzenlemeler, tek bir aranjöre emanet edilmemiş, albüme emeği geçen bütün müzisyenlerin - ki onları hemen sayalım: Murat Güner (akustik gitar, elektrik gitar), Cem Aksel (davul), Ece Cengiz (trompet) Arıkan Sırakaya (davul), Mert Önal (cajon, davul, perküsyon), Orhan Deniz (bas gitar), Burhan Şeşen (klasik gitar), Gökhan Şeşen (buzuki, ağız armonikası, mandolin) - ortak fikirleriyle oluşturulmuş. Kayıtları Fuat Saka ve Barbaros Görkem yapmış.

Şarkıların sekiz tanesinde Burhan Şeşen’in, iki tanesinde Gökhan Şeşen’in imzası

Melodisi iç ısıtıyor

Tahmin edileceği gibi; biraz hüzünlü bir albüm, ‘Özlemişim’. Selçuk Demirci’ye ait kapağında Burhan ve Gökhan Şeşen’in ellerinde enstrümanlarıyla yürüdükleri siyah beyaz fotoğrafı çevreleyen, yokluğu dokuzuncu yılını dolduran Serhan Şeşen’in silüetini seçmeseniz de onun izleri var her şarkıda. Ama Gündoğarken’in hiçbir zaman kahreden, lanet okutan sözleri olmamıştır, en hüzünlü şarkıları bile karamsar değildir. Burada da “Ben gülüp eğlenirken, sen kaldın resimlerde / Ah be hayat, bütün bunlar niye?” diye soracak kadar işte.

Trompet soloyla açılan ‘Ah Be Hayat’ albümün de açılış şarkısı. Onu yine bir ömürlük sorularıyla ‘Olamadım’ izliyor. Ardından buzuki ağırlıklı çok klasik bir Gündoğarken şarkısı; ‘Aşk Bu Sana Benzer’. Sonra artık durulmaya niyet eden ve Murat Güner’in gitar solosuyla dikkat çeken ‘Gitmesini Bilmeli’, mandolin ve akustik gitarlı müthiş çarpıcı introsu, Cem Aksel’in davuluyla marş ritimli, kaotik konuşmalarla tüyler ürperten finaliyle ‘Gereksiz’. Her albümün bir ilk anda insanı yakalayan şarkısı olur ya; benim için o, ‘Özlemişim’. Çok naif, bir o kadar düşündürücü sözleri, iç ısıtan bir melodisi var. Onu ‘Geriye Kalan’ ve yine hayattan öğrenilmiş acı tespitleri olan Latin dokunuşlu ‘Yanıldım’ izliyor.

Biz aralarından “Mutluluğun tek bir yolu varmış; öylece basit yaşamak” kısmını alıp dinlemeye devam edersek “Her doğan gün umut taşır” diyen ‘Güzel Günler Bitti Sanma’, vokallerinde iç yakan bir feryat taşıyan çok etkileyici parça ‘Aman Aman’ ve ‘Ben Gelinceye Kadar Bekle’ ile ‘Özlemişim’ albümü sona eriyor. Hemen baştan başlama isteği bırakarak.

Eğer müzik yolculuğunun 34. yılını dolduran grubun bir ‘olgunluk’ albümünden söz edeceksek, o ‘şimdilik’ bu diyebiliriz. Kendi deyişleriyle “patika yollarda” sürdürdükleri yaşam yolculuklarında biriktireceklerini müziğe dönüştürecekleri daha nice uzun yıllar dileğiyle.