İNSAN, yaşadığı kentin ruh haline bürünür...
Kasvetli, yılın 12 ayı kapalı bir gökyüzünün altında yaşıyorsanız eğer; yüzünüz genelde asıktır. Hayata bakışınız çatık kaşlıdır.
Bir Akdeniz kentinde yaşıyorsanız eğer, o kentin genleri ruhunuza işler.
Hele İtalya, İspanya gibi bir ülkedeyse yaşadığınız yer; o ritm kesinlikle size de siner.
Her gün kahkahayla başlar, kahkahayla biter.
Ammaa üzerinden acılar geçmiş, atom bombalarıyla imha edilmiş bir ülkedeyse eğer şehriniz, o acı sizi bir türlü terk etmez.
İnsanlar mı kente ruhunu verir yoksa kentler mi?
İşte buna tam yanıt veremem ben.
Ama sanırım en doğrusu karşılıklı ruh alışverişidir.
Kentleri kent yapan insanları;
İnsanları da oralı yapan kentlerdir.
Türkiye’nin bir ucundan bir ucuna gezin...
Her coğrafya, geçmişini ve yaşananları; ruhuna, yüzüne, ifadelerine sindirmiş insanlarla doludur.
Mardin’le Trabzon bir mi?
Peki Mardinliyle Trabzonlu?
Kayseriliyle Muğlalı bir midir?
Elbette Mardin, Trabzon, Kayseri, Muğla nasılsa; orada yaşayanlar da aynı kentleri gibidir.
Kimi hüzünlü, kimi neşeli, kimi dertli, kimi güleç, kimi mutsuz...
* * *
Peki ya İzmir?
İzmir kendi başına incelenecek bir şehirdir...
Bir dönem yoğun yaşadığı levanten kültürünün bu farklılığında etkisi olduğu söylenir.
İzmir’i kestirmek biraz güç iştir.
Ancak yıllarca yaşarsınız ve öyle anlarsınız İzmir ruhunu.
Mesela adım atar atmaz, insanın içine dolan tuhaf hissin nedenini kimse bulamadı bugüne kadar.
Ya da İzmir insanının neden bu kadar güzel göründüğünü, açılan yeni mekanın hangi duruma göre dolu hangi duruma göre boş, insanının yaz aylarında neden bu kadar vurdumduymaz olduğunu bilemedi kimse.
Bu vurdumduymaz görünen insanların bir anda nasıl da toplanıp toplumsal tepki gösterdiğini, sandıkta kimi neye göre seçtiklerini de dışardan bakanlar çözemedi hâlâ.
İzmirli gibi bakarsanız İzmir’e, ancak o zaman bu kenti çözersiniz. O zaman akıl-sır erdirirsiniz.
* * *
Haftabaşından bu yana yaşanan Büyükşehir Belediyesi’ne operasyon şoku kadar, belediye önüne toplanan kalabalık ve destek ziyaretçileri de konuşuluyor.
Bir yandan soruşturmanın sonucunu beklerken, bir yandan da kimse kimseyi zorlamadan inandıklarının yanında birikiveriyor İzmirliler...
Sendikacılar, işçiler, işadamları, sivil toplum temsilcileri...
Aslında İzmirliler İzmir’in yanında.
İzmir yine dışarıdan bakanlar tarafından anlaşılmaz bir ruh halinde.
Kimsenin yapamadığını yine İzmir yapıyor.
Biraraya bile zor gelenler birbirine destek veriyor...
İşte buna İzmir ruhu deniyor...
