Cemal Ersen

Adalet her yerde olduğu gibi futbola da lazım. Hakem yönetimlerinde, teknik direktörlerin oyuncu tercihlerinde, kulüp başkanlarının söylemlerinde, federasyon kurullarının kararlarında adaletten söz edilemiyorsa, ciddi sorunlar vardır.
Size Türkiye Futbol Federasyonu, Amatör Futbol Disiplin Kurulu’nun (AFDK) bir kararından söz edeceğim.Turkcell Kadın Ligi’nde Ankara Büyükşehir Belediyespor ile Beylerbeyi Spor futbol takımları arasında 19 Kasım’da bir maç oynanır. Ev sahibi ekip karşılaşmayı 1-0 kazanır.  
Beylerbeyi Spor Kulübü İcra Kurulu başkanı Tahir Kıran; ki kendisi geçmişte TFF yönetim kurulu üyeliği ve süper ligde kulüp başkanlığı yapmıştır. Maç bitiminde sosyal medya hesabından rakip takımdan bir kadın futbolcu ile ilgili öyle paylaşımlarda bulunur ki; yazdıkları doğrudan sporda şiddeti önleme yasası kapsamına girer.
Neyse, sert tepkiler üzerine AFDK maçtan iki gün sonra Kıran’ı “tedbirli” olarak kurula sevk eder.
Kurul üç toplantıda “ara kararı” bekler. Ardından

Trabzonspor’un bu sezon kazandığı maçlara bakın. Hepsinde bireysel yeteneklerin skora katkı sağladığı görülür. Tam anlamıyla takım oyunundan söz etmek henüz mümkün değil. Kimi zaman Visca, bazen Trezeguet, ender de olsa Bakasetas ve kafa hakimiyetiyle ağırlığını koyan golcü Onuachu gerçeği var önümüzde. Duran toplardaki sürprizleri de unutmayalım.
Abdülkadir Ömür ve iki savunmacının hücumda etkisiz kalması, Berat’ın yapabileceklerinin çok gerisinde durması, teknik direktör Abdullah Avcı’nın kafa yoracağı konuların başında gelecek kuşkusuz. Belki ara transferde takviye, belki mevcut isimlerin oyun karakterinin değişmesi gerekecek. Belki de oyun planlarını yeniden kurgulayacaktır hocaları!
Dün akşam Başakşehirspor karşısında kopuk kopuk oynayan ve top rakibe geçince savunmasında sıkıntı yaşayan bir Trabzonspor izledik. Organizasyon anlamında ciddi eksikleri vardı. Sürekli pas yaparken rakibin yerleşmesine izin vermesi, üçüncü bölgedeki etkinliğini önemli ölçüde azalttı. İlk yarım saatte rakip

Bu ülkede amatör kümeler dahil, tüm maçlar kamerayla izleniyor olsa, devletin en üst kademesi, yaşanan rezilliklere dayanamaz ve futbolu yasaklardı eminim.
Hepimiz buzdağının görünen yüzü ile ilgileniyoruz. Oysa aşağılarda ne fırtınalar kopuyor, ne canlar yanıyor, ne skandallar yaşanıyor bilmiyoruz.
Hakem Halil Umut Meler’in uğradığı çirkin saldırı milyonlarca insanın gözü önünde gerçekleşti. Olayın sıcaklığı geçmeden İstanbulspor Başkanı takımını sahadan çekerek Türk futbolunu bir kez daha dünya gündemine taşıdı.
Aynı gün Şırnak’ta bir amatör küme maçında hakemler ve rakip takım futbolcuları dayak yedi. Yardımcı hakemin burnu kırıldı. Oyuncular canlarını zor kurtardı.
Son olarak Bursa’da facianın eşiğine gelindi. Şampiyon unvanlı yeşil-beyazlı ekibin Diyarbekirspor ile oynadığı maçta iki takım oyuncuları ölümüne kavga etti. Ortalık savaş alanına döndü.
Liyakat, adalet
Saydığım örnekler radara takılanlar. Çürümüşlük her yerde. Tuz kokmuş, kimsenin umurunda değil.

Türk futboluna kara bir leke gibi yapışan o geceden sonra hayata dönüş kolay olamazdı. Sadece hakemlerin değil, oyunu seven herkesin sinir uçlarıyla oynanmış, psikolojisi bozulmuştu.
Bir haftada her şey baş döndürücü hızla gelişti. Halil Umut Meler’in uğradığı çirkin saldırı, devletin en üst perdeden verdiği tepki, holigan başkan ve yancılarının tutuklanması, hakemlerin dayanışması, federasyonun vicdani sorumluluğunu hatırlaması, yıllardır yangına körükle giden kulüp başkanlarının ve şiddet eğilimli bazı teknik adamların timsah gözyaşı dökmesi derken, kendimizi bir anda santrada bulduk.
Bulduk da ne değişti? Balık hafızalı toplumuz; gerçekleri görmek ve hangi noktada durduğumuzu anlamak için iki haftaya ihtiyacımız var diyordum ki, dün akşam yaşananlar bir kez daha bu güzel oyunu elbirliği ile ne hale getirdiğimizi kanıtladı.
Bu olay kuşkusuz futbolun temel taşlarını yerinden oynatacak, hazır olalım!
Düşünebiliyor musunuz? Bir kulüp başkanı hakem kararını beğenmediği için protokol tribününden aşağıya inip takımını sahadan çekmeye

Kimse kendine rol biçmesin. Hakem Halil Umut Meler’in uğradığı alçak saldırı sonrası Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan anında en üst perdeden tepki göstermese; bugün federasyonundan kulüplerine, teknik direktöründen futbolcusuna, medyasından hakem camiasına orta alanda “top çevirmeye” devam ediyorduk.
Erdoğan’ın kararlı tutumu ve takibi hangi gelişmeleri sağladı, farkında mıyız?
- Örneğin; Futbol Federasyonu saatler içinde olağanüstü toplanıp ligleri ertelediğini açıklayabilir miydi?
- Ankaragücü Kulübü eski başkanı ve diğer saldırganlar ertesi gün tutuklanır, savcılık iddianamesi jet hızıyla hazırlanır ve 13 yıla kadar hapis cezası istenebilir miydi?
- Federasyon disiplin kurulu tüm delilleri üç günde toplayıp, canileri ömür boyu futboldan men edebilir miydi?
- Geçmişte birlik olamamış hakemler, hastaneye koşup “Meler dayanışması” gösterebilir miydi?
- Aynı hakemler kameraların karşısına geçip federasyona, kulüplere ve yorumculara rest çekebilir miydi?

Ön yargısız ve bugüne kadar alınan sonuçlardan bağımsız olarak soruyorum; Abdullah Avcı’nın görevi geldiği haftadan itibaren Trabzonspor cephesinde artı hanesine yazılacak neler var? Diyeceksiniz ki, “Avcı’nın elinde sihirli değnek yok, iki ayda her şeyi yoluna koymak kolay mı?” Doğrudur. O zaman gerçekçi olmak, hedefi abartmamak ve beklentileri minimum düzeyde tutmak gerek. Futbolcu cin gibidir. Teknik direktörün ne istediğini hemen anlar. Hücum mu oynayacak, tedbirli mi olacak, rakibe göre mi plan yapacak, korkacak mı, cesur mu davranacak, çözer ne istendiğini.Trabzonspor’a bakıyorum, gözler hep Avcı’nın neler yapacağında. Kafalar net değil. İyi de sen iki sezon öncesinin şampiyonusun. Ne kadar irtifa kaybetsen de, oyun karakterin, takım ruhun, rakiplerini tedirgin edecek ağırlığın olmalı. Uzunca zamandır hangisine sahip Karadeniz ekibi? Taraftar kaç maçını keyifle izleyebildi?Gaziantep, Süper Lig’in sıkıntı takımlarından, dişli bir rakip değildi. Teknik-taktik bir yana, gardını düşürmek bu kadar uzun

Teknik konularda ve rakamlarda boğulmaya gerek yok.
Türkiye’de futbol kulüplerinin ekonomik durumu malum. Batma noktasına gelmeyen, öldüm bittim demeyen, borçsuz kulüp kalmadı.
Durum tespiti konusunda Galatasaray başkanı Dursun Özbek’in açık sözlü oluşunu takdir ederim. Lafını esirgemez, gerçekleri saptırmaz, acı reçeteyi gizlemez.
Türkiye Bankalar Birliği (TBB) ile kulüpler arasında yapılması planlanan protokol gündeme geldiği günden beri söylüyorum: “Denize düşen yılana sarılır” misali, anlaşmayı kurtuluş yolu olarak görmeyin. Görürseniz yanarsınız. Görenler bugün bin pişman.
Zaman çabuk geçti, ağır koşullar devreye girdi, ana para- faiz ödemeleri başladı ve kulüplerin tüm gelir-giderleri TBB tarafından kontrol edilmeye başlandı. Nefes almaya kalksanız Bankalar Birliği ensenizde. Yeni yatırım yapmak isteseniz, karşınıza yaptırımlar çıkar.
İlginçtir, protokole imza koyan başkan ve yönetimlerin yarısı artık görevde değil. Günü kurtardılar, kaçtılar. Ya bıraktıkları

Trabzonspor teknik direktörü Abdullah Avcı’nın sıkça vurgu yaptığı “Devre arası ve gelecek sezon için planlama yapıyoruz” ifadesinden şu anlamı çıkarıyorum: “Takım henüz istediği seviyede değil. Dolayısıyla bu süreçte kazanırken, kayıplar yaşamak da mümkün.”
Bu tarzı Avcı’nın ilk döneminden anımsıyorum. Yeni bir yapılanmaya giderken adım adım ilerlemek, elindeki kadroyu test etmek ve doğru işleri kalıcı kılmak gibi hedefi var hocanın. Bordo-mavili ekibin ligin devre arasına kadar zorlu bir fikstürü yok. Bu yüzden risk almadan rotasyon yapmasının, saha sonuçlarından bağımsız değerlendirilmesini istiyordu.
Kayserispor maçı öncesi de birkaç dokunuşu oldu hocanın. Kart cezalısı Mendy’nin yanı sıra geçen haftaki on birden Mehmet Can ve Bakasetas’ın (Pepe sakatlanınca 38’de dahil oldu) kulübede başlaması hocanın tercihleri idi.
İlk yarıda rakip kaleyi bulan isabetli şutu yoktu Trabzonspor’un. Belki topa daha çok sahip oldu, pas yaptı ancak hücumda etkisiz kaldı. Beklerin ofansif anlamda katkısını