“Ben 40 yaşında bir iş adamıyım. Eşimle 7 yıldan bu yana evliyiz.
Ekonomik durumumuz çok iyi… Hiçbir maddi sıkıntımız yok. Ben sabah erkenden işe gidiyorum, geç saatlere kadar da çalışıyorum.
Haftanın birkaç günü de iş yemekleri nedeniyle eve geç gidiyorum. İşimde çok başarılıyım, tek sorunumuz eşimin devamlı şikâyetleri…
Bir türlü mutlu olamıyor sürekli şikâyet… Birlikte yemeğe gidemiyormuşuz, ona sevdiğimi söylemiyormuşum, evlilik yıldönümünü, doğum günüymüş unutmuşum, bana ne doğum gününden, ben kendi günümü bile unutmuşum.
Ne zaman biraz sinirlensem, odasına gidip ağlıyor.
Dün akşam ‘bağırdım’ diye yine ablasının evine gitti. Bir türlü anlayamıyorum.
Annem size yazmamı önerdi. Boşanmak istemiyorum, evliliğimi ne yapmalıyım?
***
Değerli okurum, elbette yaptıklarınızı takdirle karşılıyorum. İşinizde başarılı olmanız ve ailenizi maddi anlamda iyi yaşatmanızı takdir ediyorum.
Ancak hayat bundan ibaret değil. Belki sizin hiç de önemsemediğiniz davranışlar bu sağladığınız olanaklardan daha önemlidir.
Bir kadın, içinde sevgi, güven ve duygu zenginliği olan bir ilişki ister. Ayrıca onun ve yaptıklarının farkına varılmasını ister?
Bir kadın, doğum gününün ve evlilik yıldönümünün hatırlanmasını, üzerindeki bir giysinin fark edilmesini, “seni seviyorum” sözünü sıklıkla duymayı, değer görmeyi, kısacası sevdiğine olan aşkını, evlilikte de sürdürmeyi ister.
Hani diyorsunuz ya, “Ne zaman biraz sinirlensem, bağırsam odasına kapanıyor,” işte o an size olan sevgisini aşındırıyorsunuz.
Son söz, daha çok para yerine daha çok sevgi, daha çok ilgi ve de saygı...
En kısa zamanda bir demet çiçekle eşinizi görmeye gidin, her şey düzelecek.
Evlilikler aşkların sonu değil, başlangıcı olmalıdır.
***
Mutluluk ve sağlık dileklerimle…
Cengiz Hortoğlu
http://twitter
