Geçen hafta tenis oyuncularında omuz sakatlıklarına değinmiştik. Bu hafta da aynı konuya devam edeceğiz
Neer omuzdaki sıkışma sendromunu üçe ayırmıştır. Birinci derece sıkışma, 25 yaşın altındaki sporcularda izlenir, subakromial bursa bölgesinde ödem ve kanamayla karakterizedir. İkinci derece sıkışmada 25 yaşın üzerindeki sporcularda subakromial bursanın kalınlaşması izlenir. Üçüncü derecedeyse 40 yaşın üzerindeki sporcularda daha çok rotator manşon yırtıkları tespit edilir. Genelde birinci ve ikinci derece yırtıklar fizik tedaviye iyi cevap verir. Fizik tedaviye cevap vermeyen vakalara cerrahi önerilebilir.
Tenis oyuncularında semptomların zamansal bütünlüğünü anlamak önemli. Servis atma, vole ve smaçlarla olan ilişkiye dikkat etmek gerekir. Özellikle smaç vuruşları, omuz ağrılarını başlatabilir. Takılma hissi ya da klik sesi gelmesi sakatlığın ciddiye alınmasını gerektirir. Ancak omuz ağrıları boyun fıtığından da kaynaklanabilir.
MR’la kesin tanı
Fizik muayene gözlemle başlar. Tenis omuzu hafif düşük ve içe dönüktür. Bundan omuzu yukarı kaldıran kasların aşırı gerilmesi sorumludur. Teniste sık kullanılan omuzda içe dönüşün azaldığı ve dışa dönüşün arttığı izlenir. Omuz ekleminde gevşeme varsa sulcus belirtisi denilen omuz üzerinde çökme izlenir. Rotator manşonda yırtıktan şüphe ediliyorsa omuzu 90 derece yana açıp, omuzun kendi kendine aşağı düşmesi izlenebilir. Direk grafiyle omuz ekleminin yapısı incelenebilir, ancak omuz hastalıklarında MR altın standarttır.
Omuz hastalıklarının çoğu konservatif şekilde tedavi edilebilir. Tetikleyici hareketlerin önlenmesi, non-steroid anti-inflamatuar ilaçların kullanımı ve yoğun fizik tedavi çoğunlukla yeterlidir. Tenis oyuncusu için ana hedef, normal omuz mekaniklerinin sağlanması ve oyuncunun ağrısız şekilde oynamasının mümkün olması. Klasik fizik tedaviden yanıt almayan hastalarda omuz içine kortizon enjeksiyonları denenebilir. Bu enjeksiyonlar üç kezden fazla tekrarlanmamalı ve aralarında en az üç ay olmalı. 3-6 aylık konservatif tedaviye cevap vermeyen evre 2 sıkışma vakalarında cerrahi düşünülebilir. Yapılan bir çalışmada sporcuların yüzde 83’ünün cerrahi uygulamalardan sonra eski sağlıklarına kavuştuğu tespit edildi.
LATERAL EPiKONDiLiT
Lateral epikondilit, tenisçi dirseği adıyla da bilinir ve de tenis oyuncularında sık gözlenen bir sakatlıktır. Yüzde 50 oranında tespit edilir. Özellikle backhand vuruşları ve erken gövde rotasyonu yapan kişilerde izlenir. Tenise yeni başlayan kişiler kötü teknikle el bileklerini fazla uzatarak lateral epikondilite neden olur. Raketin ağırlığı ve büyüklüğü sorunun gelişmesine etki eder. Diğer faktörler arasında 35 yaştan büyük olma, yüksek aktivite seviyesi (haftada üç kez en az yarım saat) ve zorlayıcı teknikler yer alır.
