Ömrümüzün en saygın uğrak yerlerinden biri olan İnönü Stadı’nın dünkü suskunluğu, bizler gibi yorgun kalemler için oldukça da hüzün vericiydi işin doğrusu... Ne yani, sahaya atlayarak Beşiktaşçılık oynadığını zannedenler dünkü sessiz tribünlerin ıssızlığından ve sahadaki Siyah - Beyazlı on birin öksüz kalmış halinden hiç mi sıkılmadılar dersiniz.
Futbol denen oyun seyircisiz olduğu zaman işin gözlem tarafı da hayli zevksiz oluyor doğrusu... Saha içi seslenmeleri kolayca dinleyip de, tam tersi yapılan hareketleri gördükçe de, anlı şanlı futbolcularımızın nasıl birbirinden habersiz koşuştuklarını daha bir hayretle de takip edebiliyorsunuz.
İlhan, Tümer, Ahmet Yıldırım, Ronaldo ve Ahmet Dursun gibi isimler tartışmasız Kara Kartal’ın iskeletini oluşturuyorlar... Tayfur, Erman, Ümit, İbrahim gibi takımı takım yapacak isimler ise tam bir askeri ciddiyet içinde hizmet veriyorlar ve Beşiktaş iskeletinin bütünlüğünü tamamlıyorlar. Toplu halde, tek tek çabuk ve hatasız pas yapma iddiasında da ligdeki en başarılı takım Beşiktaş bence.
Tümer, Şifo Mehmet gibi takımın orta alan yönetmeni şüphesiz... Hem top kontrolündeki ustalıkları, hem de pas dağıtmadaki incelikleri Beşiktaş kadrosundaki en göz alıcı resimler sanki... Ahmet Dursun, Bursaspor’un kalabalık savunması içinde çok top eziyor... Genç, canlı, iyi niyetli ama biraz kafasını kaldırıp, dar alandaki pas alıp verme işlevlerini bir geliştirebilse, bu gençliğiyle Siyah - Beyazlı formada "gol makinesi" haline gelmesi işten bile değil bence.
Bursaspor, iyi niyetli ve diri ayaklarla koşuşan tam bir kolej ekibini anımsatıyor insana... 35’lik Moshoeu’nun yorgun ayakları da olmasa, Bursaspor sahada basmadık yer bırakmayacak adeta... Ancak çok koşan Bursa’nın gol planına dayalı düşünceleri öylesine kıt ki, zaten penaltıyı atan yorgun krampon Moshoeu’nun vuruş stili bile on yıllarca geride kalmış cinsten.
Kalede Asper sanki yıllardır Beşiktaş’la yaşamış gibi... Defansla kurduğu düşünce beraberliği, Trabzon maçında da mükemmeldi, dünkü zorlu oyunda da...
Özetle hem oldukça büyük bir hasılattan, hem de seyircisinin pozitif elektriğinden yoksun bir oyunda güç de olsa kazanan Kartal, önemli bir lig oyununu üç puanla kazanmayı biliyordu kendi sahasındaki sessiz gecede.
