Gode Cengiz’i tanımayan yoktur. Karşıyaka’nın eski futbolcusu hem sevilen hem de sayılan ender futbolculardandı. Futbola başladığı ilk günden itibaren alkışlanan oyununun yanı sıra kişiliği ile de öne çıkan Gode Cengiz, milli formayı taşımanın onurunu da yaşadı. Lakabını, arkadaşlarıyla birlikte gittiği “Sefiller” filmindeki “Mösyö Gode”den alan Cengiz Kocatoros’un oğlu zannediyor onu görenler. O kadar benziyor ki amcasına. Bostanlı ve Üçkuyular Boğaziçi Restoranların sahibi Cem Kocatoros, Gode Cengiz’in yeğeni. Restoranları Kocatoros ailesi işletiyor dersek aslında daha doğru olur.
Okulda tanışma
Cem Kocatoros, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Kimya Bölümü’nde daha ilk sene eşiyle tanışıyor ve ikinci sınıfta ailelerin yaşlarının küçük olmasına itirazına rağmen evleniyorlar. Cem Kocatoros restoran işine askerlik dönüşü başlıyor. İlk iş Karşıyaka Spor Kulübü üstündeki Körfez Restoran. Sonra bir bar işletiyor: ”Red and White“
Daha sonra da sahildeki Tilla Restoran’ı alıp “Nadide“ yi açıyor. Ama felaketler ardı ardına. 2003’te bar yanıyor. 2005’te “Nadide”yi yıkıyorlar. Tam ne yapacağım derken İzmir’in ilk et lokantası Boğaziçi’ne ortak oluyor. 3 ay sonra da tek başına yanında baldızı Ayla Lim açıyorlar yeni sayfayı. Ete balığı ekliyorlar. Hiçbir yerde olmayan bir cam sistemini de kurarak restoranı bahçeli hale getiriyorlar. 2010’da da Üçkuyular Boğaziçi hizmete giriyor. Ekibe aileden eş ve oğlan da katılmıştır artık. Daha 12 yaşında komi olarak işe sarılan Berk Kocatoros, bugün restoranların alım satım sorumlusu.
Boğaziçi Restoranlar yenilikçi ve müşteri memnuniyeti odaklı. Sevdikleriyle hoşça vakit geçirmenin kıymetini bilenler, damak tadına düşkün olanlar için.
Boğaziçi et yemekleri ve balık çeşitlerinin yanı sıra pazar günleri 10:00-16:00 saatleri arasında sunulan köy kahvaltısı ile de İzmir’lilere keyifli zaman dilimi yaşatmaya devam ediyor. Et menüsüne bu yıl lokumu eklemişler. Lokum gibi et! Cumhurbaşkanını ağırlamışlar. Bir çok ünlü için de vazgeçilmezlerden. Reha Muhtar “Bir yemek bu kadar farklı, bu kadar lezzetli mi olur?” diye yazmış. Yemek Sepeti’nde bir müşteri “Boğaziçi Paket’le hayatım değişti” demiş. Şimdilerde aile Kordon’da bir yer açma ve alışveriş merkezlerinde içkisiz “Boğaziçi Ekspres”leri kurma planları üstünde çalışıyor.
Cem’in önsezileri güçlü ve küçük detayları hiç kaçırmıyor. İlk fırsatta tekne almak istiyor ve 8 yıl daha çalışacağını, 50 yaşında işleri oğluna devredeceğini söylüyor.
KİMDİR
Cem Kocatoros: 1970 Karşıyaka doğumlu. Gazi Lisesi’nde eğitimi sırasında Karşıyaka genç takımında futbol oynadı. Küçük yaşlardan itibaren ilgi duyduğu ticarete 1992’de başladı. İlk işletmecilik faaliyeti, Karşıyaka’da Körfez Restaurant’ta oldu. Halen Bostanlı ve Üçkuyular Boğaziçi Restoranları işletiyor.
Hülya Kocatoros: 1971 Aydın doğumlu. Liseyi Aydın’da okuyup 1987 yılında EÜ Fen Fakültesi Kimya Bölümü’nü kazanıp İzmir’e yerleşti. Eşiyle fakülte yıllarında tanışıp evlendi. Üçkuyular’daki ikinci şube açıldıktan sonra aileye destek olmak amacıyla çocukların da büyümesini göz önüne alarak çalışma hayatına Boğaziçi Restoran’da başladı. İşyerinde halkla ilişkiler biriminin başında olup özellikle organizas-yonlarla ilgileniyor.
Kazançtan önce müşteri memnuniyeti
*Dışardan ışıl ışıl görünce insan girmeye korkuyor. Hesabı ödeyemeyip bulaşık yıkamak da var.
C.K: Dışarıdan bakınca öyle görünür ama fiyatlarımız son derece makul. Yine iddia ediyorum, en ucuz, en kaliteli şarabı da biz satıyoruz. Kahvaltımız 25 TL. İçinde yok yok. Ne kadar çay, portakal suyu içersen iç, yiyebildiğin kadar ye. Tamamen doğal, kaliteli, organik ürünlerle sunduğumuz kahvaltıda Kars’tan özel getirttiğimiz bal, konuklarımızın müptelası olduğu Erzincan tulum peyniri, yüzde 100 dana sucuk, salam ve sosis de var. Kalitemizden ödün vermeden, uygun fiyat politikamızla en iyiyi sunmaya devam edeceğiz
* Kentin iki yakasındasınız. Karşıyaka ile Göztepe rekabetinin üstesinden nasıl geliyorsunuz.
C.K: Karşıyaka olmazsa Göztepe olmaz. Göztepe olmazsa Karşıyaka olmaz. Ben Karşıyakalı olarak Göztepe’yi sevenlerdenim. Bir dönem Göztepe alt lige düşmüştü, hiçbir anlamı kalmadı rekabetin. Karşıyaka’dan Üçkuyular’daki mekanımıza, oradan Bostanlı’daki restorana gelen çok sayıda müşterimiz var.
*Yıllarca annelik ve ev hanımlığı sonrası iş kadınlığı zor olmadı mı?
H.K: Berk’i büyüttükten sonra 2001 yılında ikinci çocuğumuz Ezgi dünyaya geldi. Çocuklarımın bakımı ile uğraştım. Evi ve çocukları ihmal etmemek adına benim çalışmamam gerekti. Yeni yeri açınca ben de çalışan aile fertleri arasına katıldım. Kendi ailemde olduğu gibi büyük küçük ayarını bozmadan, birbirini seven, güvenen, destek olan bir aile yapısını oluşturmaya özen gösteriyorum.
* Boğaziçi’nin farkı burada zaten. Aileden biri gibi hissediyorsunuz kendinizi
C.K: Personele şunu söylüyorum ”Kendi malınız gibi bakın,ben patron değilim, ben dağıtıcıyım.Bu pastadan hepimizin alması için hepimiz emek vereceğiz. Müşteri ne kadar memnun olursa o kadar güzel geri dönüşümler alacağız.” Haftada iki gün personel toplantısı yaparız. Meslek içi eğitim. Müşteriyle birebir diyalog kuran onlar, biz de onlardan çok şey öğreniyoruz. İncelikleri paylaşırız. Misal rakı bardağı bitince değişecek. Balık yendi diyelim, meyvaya geldi sıra. Müşteri bir bardak daha rakı diyorsa yeni bir bardakla sunuyoruz. Bardaktaki balık kokusu tüm güzelliği bir anda siler atar. İnce detay ama önemli. Müşterinin de hoşuna gidiyor rakı bardaklarının değişmesi.
* Farkındalık işte bu
C.K: Evet, İş hayatında geldiğim noktada, ailece çok çalışmanın, kazançtan önce müşteri memnuniyetine önem vermenin ve sürekli olarak yenilikleri takip etmenin sonunda başarılı olduğumuzu düşünmekteyim. Yurt içinde ve dışında değişik lezzetlerin araştırılması amacıyla bol bol seyahat ediyoruz. Meslek hayatımın her anında olduğu gibi bugünde kazandığımızın hemen hemen yüzde 90’ını tekrar yatırıma yönlendirmekteyiz.
HK: Boğaziçi ailesinin 100’den fazla emektar personeli ile her geçen gün büyüyeceğini düşünmekte ve bunun için yeni projeler hazırlamakla meşguluz. İzmirliler ve güzel İzmir’imizi ziyaret eden herkesin bizi takip etmesini ve sürprizlerimize hazır olmasını öneriyorum.
