Benim Başbakanım...

Dünyada her şey olabilir ama Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ile eşi, örneğin İngiltere Başbakanı David Cameron ile eşi gibi; yine örneğin İtalya’nın Siena kenti yakınlarındaki Montevarchi’ye gitse ve bir kez daha örneğin bir kafeye otursa ve de garsona “iki kahve sipariş” etse...
O garsonun kendilerini tanımaması düşünülebilir mi?
Hele o garson “Şimdi çok işim var, gidip kahvenizi kendiniz alın” diyebilir mi?
Asla.
Böyle bir durumun gerçekleşme ihtimali, katrilyonda bir bile değildir.
Değildir çünkü...
Bizim başbakanlarımız, sıradan insanlar gibi ne bir yere gider, ne bir yerde oturur, ne kahve sipariş eder!
* * *
Gidilen yerin neresi olduğunun zerrece önemi yok.
İster İtalya.
İster Gana.
İster Japonya.
İster Brezilya.
Gidilen yer neresi ise önce üç-beş koruma gider oraya.
Sonra Başbakan ve eşine refakat eden heyet gelir.
Tabii, peşlerinde küçük bir orduyla!
Misal, orası kafeyse; sanki bir kale gibi muhasara altına alınır güzelce.
Hal böyle olunca, bütün gözler gelenlere çevrilir.
Garsonundan aşçısına herkes dikkat kesilir.
Belki “gelenin” kim olduğunu bilmezler ama kusursuz bir hizmet veremezlerse, başlarına ne geleceğini çok iyi bilirler!
* * *
Derseniz ki:
O mu iyi, bu mu iyi?
Ben, ülkemin Başbakanının her ne sebepten olursa olsun, hiçbir yerde refüze edilmesini içime sindirmem, sindiremem.
Taviz yok.
Türkiye’nin Başbakanı gittiği her yerde fark edilmelidir.
İlginin en âlâsını, itibarın en fazlasını görmelidir.
Fakat bu arada...
Biraz daha sükûnetle davranmakta, biraz daha suhulet ile hareket etmede yarar vardır elbet.
Çünkü aynı zamanda ben...
Ülkemin Başbakanının, sanki bir diktatör veya bir hükümdar veya bir kral veya bir sultan olarak algılanmasını da hiç ama hiç istemem!

EXPO için tehlike

EXPO için niyet var.
Laf çok.
Ama hareket...
Yok.
En son EGEV Başkanı Yılmaz Temizocak uyardı:
“Elimizi çabuk tutalım, geç kalıyoruz.”
Aslında her şeyi tam zamanında ve tam yerinde yapsak bile ufukta bizi bekleyen bir tehlike var.
Temizocak o tehlikeye de dikkat çekiyor.
Geçen EXPO macerasında, enerjimizi ikiye bölen, elimizi zayıflatan bir sebep vardı hani.
Bir yandan EXPO 2015’e taliptik...
Diğer yandan Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’ne geçici üye olmak istiyordu Türkiye.
Doğrusunu söylemek gerekirse...
Devler ricalinin asıl mesaiyi BM için verdiği, EXPO ile uğraşmayı daha çok İzmir’in yerel unsurlarına bıraktığı; kimsenin meçhulü değildi.
Bu kez de...
2020 yılındaki olimpiyat oyunları var gündemde.
Hem EXPO, hem Olimpiyat...
Olur mu?
Olsa da zor olur.

Tek karelik balon!