Güneşle dünya, aralarına ayı alarak insanlığa bir ders verdiler.
Hem de teorik değil.
Pratik.
Evren laboratuvarında 2 - 2.5 dakikalık çok uzun bir ders.
Bu üçü...
Güneş, dünya ve ay bir ipe dizildiler...
Ve insanlığa
"zamanı nasıl ürettiklerini" gösterdiler.
Aynı görüntüyü, defalarca yansıttılar.
Güneşle ay bir kez buluştular, dünya binlerce kez buluşmuşlar gibi gösterdi.
Romanya'da ay, güneşin tam göbeğine yerleşmişken, İstanbul'da güneşi bir ucundan yemeğe daha yeni başlamıştı.
Ay, İstanbul'da güneşin tam ortasına koca bir kara delik açmışken, Amasya'da güneşin içine girmeye daha yeni başlamıştı.
Ay, Amasya'da güneşin tam içine girip, onu ateşten bir yüzük haline getirdiğinde, Elazığ'da güneşi yarıya daha yeni indirmişti.
Elazığ'da ay çemberi tutuşmuş gibi yanarken, Irak'ta güneşi yeni okşamaya başlamıştı.
Hepsi için sanki aynı dansı yaptılar.
Romanya'daki görüntülerini biraz sonra İstanbul'da
"tekrar"ladılar.
Sonra Amasya'da, sonra Tokat'ta, sonra Elazığ'da, sonra Irak'ta...
Ay, güneşin içine oturmuş gündüz gözüyle gece yapmıştı.
Bu üçü...
Güneş, dünya ve ay...
Başlarını gökyüzüne dikmiş insalara:
"İşte" demişlerdi,
"sizin zaman dediğiniz budur ve böyle yapılır."
Bu dersi dünya, kendi etrafında dönerek 2.5 milyar insana 2.5 dakikada gösterdi.
* * *
RUSLAR hırslandı.
Uzaya dev aynalar koyup, güneş ışığını dünyanın gece olan yüzüne yansıtmayı denemişlerdi.
Olmadı.
Ruslar geceyi gündüz yapamadılar.
Ama ay, gündüzü gece yaptı.
Hindistan sallamadı.
Kutsal yaratıklar güneşi içlerine çekiyorlar, dedi, geçip gitti.
Vatikan durdu.
Papa konuşmasını yarıda kesti.
Güneşle ay...
Papa'yı susturdular.
Yazara E-Posta: fbila@milliyet.com.tr
