At ile insan arasındaki ilişkiyi anlatırken sık sık yapılan bir alıntı vardır Dede Korkut Destanı’nda geçen. Destanın kahraman- larından Bamsı Beyrek’in zindanda kaldığı 16 yıl boyunca kendisini bekleyen atı Dengiboz’la onca yılın sonunda karşılaştıklarında ona söylediği:
“At demezem sana
Kardaş direm
Kardaşımdan ileri”
Atlarla insanların dostluğundaki ‘kardeşlik’ boyutunu ve ilerisini 7 Aralık’ta vizyona giren ‘Bizim İçin Şampiyon’da iliklerime kadar hissettim. “Okeyde ara taş, jokeyde Karataş” gibi halk söylemlerine özne olmuş ünlü jokey Halis Karataş ve hâlâ kırılmamış rekorlara imza attığı atı Bold Pilot’ın hikâyesi bu kardeşten öte olma halini beyaz perdeye ustalıkla taşıyor. Yanına kattığı bir büyük aşk hikâyesiyle beraber.
Sivas’ın bir köyünden İstanbul’a jokey olma hayalleriyle gelen Halis Karataş, Türkiye Jokey Kulübü eski başkanı Özdemir Atman’ın yanında işe başlıyor. Atman’ın kızı Begüm’ün de gözde atı olan Bold Pilot ile tanışıyor. Hırçın, tavizsiz, rüzgâr gibi bir at. Yarışlara onunla hazırlanmaya karar veriyor. Öyle bir araya gelir gelmez başlamıyor kardeşlik hikâyeleri. Dikbaşlı bir at ve kaybetmeye tahammülsüz bir jokey. Biraz Begüm’ün biraz Özdemir Atman’ın yönlendirmeleri biraz da Halis Karataş’ın duyarlılığı birleşince, yavaş yavaş gelişiyor. Nefis bir tanışma süreci bu... Karataş epey çaba sarf ediyor. Bir kere hırslarını törpülemek zorunda kalıyor. Bold Pilot’ı tanımaya, anlamaya çalışıyor. En önemli özelliği de mücadeleci yapısı. Zaman zaman öyle zorluyor ki Bold Pilot onu, o kadar derinlikli biri olmasa Karataş, vazgeçmesi işten değil. Tuhaf belki ama sanki Bold Pilot tarafından bir sabır sınavına tabi tutuluyor; aldığı o çok yüksek notun adı da kardeşlik oluyor sonunda.
Bu sürece Karataş’ın imkânsız (!) aşkının kalp çarpıntıları da ekleniyor. Patronun kızı Begüm’e görür görmez âşık olmuş. Sınıf farkı gün gibi ortada. Bir akşam, Begüm’ü beklerken ilk randevu için, elinde biletleri kalakalıyor sinema kapısının önünde. Begüm olmayacağını türlü şekillerde söylüyor, içten içe olmasını dilediğini hayli belli etse de. Israr etmiyor Karataş. Bold Pilot ile kardeşlik yolunda ilerlerken Begüm’le de dostluk yoluna giriyor. Tam da o sıralarda Begüm’ün beş yıl önce geçirdiği kanserin tekrarladığını öğreniyor.
Art arda gelen yarışlar, başlangıçta tedaviyi reddeden Begüm. Bir tür uzaktan hipoterapi başlatıyor Halis Karataş. Bold Pilot’ın sırtına binen, onun tedavi edici özelliklerine bizzat maruz kalan kendisi olsa da, yaptığı fotoğraflı jestlerle bu sürece Begüm’ü de dâhil ediyor. Öyle sihirli değnek dokunuşları olmuyor; Bold Pilot ve Halis Karataş hipodromda, Begüm hastanede ama üçü de birbirine destek, olağanüstü mücadeleler veriyor. Geriden başlayıp, son dakikada yarışları kazanmasıyla ünlü Bold Pilot’ın bu tarzı Begüm’e de yol açıyor. Begüm’ün çektiği acıyı kendi bedenine yansıtan Bold Pilot’ın merhemi de Begüm oluyor. Üçünü birbirine teğelleyen ise Halis Karataş. Yarış sırasında hep aynı sözü fısıldıyor Bold Pilot’ın kulağına: “Bizim için şampiyon”. Kendisi için, Bold Pilot için, Begüm için... Ve galiba, ‘90’larda Bold Pilot’a duyduğu sevgiyle, onun mücadelesi üzerinden ‘umut’ kavramıyla yakın ilişkiye giren at yarışı izleyicileri için de...
Ana akım sinema örnekleri içinde gördüğüm en etkileyici filmlerden biriydi ‘Bizim İçin Şampiyon’. Yönetmeninden oyuncularına, görüntü yönetmenliğinden müziğine birbirinden güzel eleştiriler aldı film, sinema eleştirmenleri tarafından.
Benim için önemi, bu kadar özel ve umut veren bir insan hikâyesini, yalın bir sinema diliyle, içindeki dramın ağırlığına rağmen elimize mendil tutuşturma çabasına girmeden, incelikle anlatabilmesi. Bir insanla ya da bir atla, belki bir kedi, bir muhabbet kuşuyla kurulacak kardeşlik ilişkisi kadar, hayatın sertliklerine iyi gelecek bir şeyin olmadığının altını çizmesi.
Hikâyelerimizde, hastalıkta da, sağlıkta da, “Bizim için şampiyon” diyebileceğimiz bir ‘biz’, bir ‘şampiyon’ olması dileğiyle..
