Demirel'i "verdimse ben verdim" söylemi nedeniyle kutluyorum.
Anlatayım.
Bu "verdimse verdim" söylemi bir "keman" için.
Ederi 100 bin dolar.
Usta işi 156 yıllık bir keman.
1846 jean Baptist Vuiallaume yapımı...
Kaynağı...
Cumhurbaşkanlığı yetkisiyle kullanılabilen bir özel fon olmalı...
Sanıyorum dört yıl kadar önceydi.
Bir konser sonrası düzenlenen özel yemekteydik.
Yanımda, dünyanın en iyi keman yapımcılarından İsrail'li Amnon Veinstein oturuyordu.
Bu ustalığı babadan devralmış.
Dünyanın en ünlü keman virtüozlarının ilk kemanlarını onlar vermişler.
Örneğin...
İshak Perlman, Shmuel Ashkenazy, İsaac Stern...
Ve...
Ortadoğu'da barış gurusu sayılan, Arafat'la el sıkışan ve suikastla yitirilen eski Başbakan İshak Rabin'in de kemanı Amnon'un elinden çıkma.
Yemekte bunları laflıyorduk...
Birkaç saat önce dinlediğimiz Cihat Aşkın'ın yeteneğini de övüyordu.
"Keman sanki onun bedeninin ve kalbinin bir uzantısı" diyordu.
Gerçekten Aşkın, Türkiye'nin yüz akı.
Londra'da kraliyet kolejini bitirmiş. City Üniversitesi'nde master ve doktorasını yapmış.
Doçent Aşkın, İTÜ Müzik Araştırma Merkezi'nde eş başkan. Konservatuar Türk Müziği Yaylı Sazlar Sanat Dalı Başkanı.
Dünyanın sanat merkezlerinde konserler veriyor. Şimdi de Anadolu'nun her kentinden yaşları 11 -15 arası gençlerle bir keman grubu kurmakta.
Amnon, o gece Cihat'ı övdükten sonra şöyle demişti:
"Cihat uluslararası bir virtüoz. Bizde olsa onu böyle sıradan bir kemanla konsere çıkaran kültür bakanını asarlar."
Bu sözleri o zaman şu köşede yazmıştım.
İTÜ'de mucizeler yaratan Rektör Gülsün Sağlamer derhal destek vermişti.
Sorunu İTÜ mezunu Demirel'e sunmuştu.
Sonuç... Aşkın'ın değerli bir kemanla, yeryüzünün müzik mabetlerinde Türkiye'yi temsil edişi...
Geride kalan hafta AKM'de, Aydın Doğan Vakfı Klasik Müzik ödülü Hacettepe Üniversitesi Ankara Konservatuarı'na verildi.
Atatürk'ün kurucusu olduğu bu müzik mabedini alkışlıyoruz.
Fakat ödülü oluşturan bağışın kullanım amacı da kutlanmalı.
Bu bağışın, konservatuar orkestrasına enstrüman alımı, yenilenmesi ve onarımı için kullanılma koşulu var.
Yani bağış, oda yenilemeye, mobilya alımlarına, halıya, lambriye savrulmayacak. Bilinçli ve akılcı bir yaklaşım.
Para kazanmak beceridir... Yerinde ve amaçlı harcamak ise kültür ve sağduyu gerektirir.
Ödül töreni bağlamında birkaç gözlem daha...
Mamak'taki tarihi konservatuar binası meğer Mamak Belediyesi'ne verilmiş.
Bunu kürsüden açıklayan Can Gürzap "bir cinayeti" ortaya koydu.
Adnan Saygun'ların, Cüneyt Gökçer'lerin, Melih Kodallı'ların, Macide Tanır'ların, İlhan Usmanbaş'ların yetiştiği salonlar, anfiler "çöp, kanalizasyon... ruhsat, yıkım... kaldırım, kablo, ihale" söylemlerine mekan olmakta.
"Atatürk'ün kurduğu konservatuar binasında, dışarıdan kağnı tekerlerinin gıcırtı sesleri gelirken, içeride keman, piyano, bale, opera, tiyatro dersleri verilirdi" söylemiyle birlikte tüm salon ayaktaydı. Gözler buğulanmıştı.
Kültür Bakanı Talay'ın söz alarak o tarihi binanın sanatın kollarına geri verileceği güvencesi, alkış seli yarattı.
Güzel duygularla ayrıldık.
Mozart'ı, Chopin'i... diğerlerini şatolarında konuk eden, konserler düzenleyen sanatı destekleyen soylu kesimin yerini çağımızda artık büyük girişimciler aldı. Türkiye de o çizgiye girmekte.
Geride kalan hafta, Eczacıbaşı'nın bir İsviçre kuruluşuyla finans ortaklığı bağlamındaki daveti, Kerem Göksev - Erol Erinç'in harikulade ikili piyano caz konseriyle belleklerimize kazındı.
Siemens ise gençlerarası opera yetenekleri yarışmasından 5 büyük sanatçı adayını tanıttı.
Onlara burslarla gelecek ve ödülle başarma zevkini verdi.
Bunu her yıl yapıyor.
Yatlarının boyuyla yarışmayanlardan izlenimler böyle.
