Savaşın alacakaranlığında titrek ve kararsız adımların ardından yazabileceğim şudur: Fer’ini kaybetmiş coğrafyada, gözlerim sadece İnönü Stadı’ndaki ışıkları algılıyor.
Ankara’dakinin şalteri inmişse de, İnönü Stadı skor levhasında, ulusal onurla belki kaşılaşabiliriz. Taksim’den kopacak bir heyecan rüzgarı, Ankara’yı örten ölü toprağını söküp atabilirse.
Bu gece hepimiz Beşiktaşlıyız.
Damardan Galatasaraylı ben de bu gece tribünlerdeyim.
En kökten Beşiktaşlıyım.
Abartıyor muyum?
Popülizm mi?
Hayır...
İlk bakışta dönemlerinden manzaralarda hafif kalıyor gibi algılansa da futbol, zamana ağırlığını koymuş, nice devleri gömerek bugünlere gelmiştir.
Örneğin futbolu en güzel yazan adam Eduardo Galeano GÖLGEDE VE GÜNEŞTE FUTBOL yapıtında şöyle anlatır:
"Dünyanın en yoksul iki ülkesi Bolivya ve Paraguay, Standart Oil ve Shell adına birbirlerini yiyorlardı. Mao büyük yürüyüşü başlatarak Çin devrimi için düğmeye basıyordu. Hitler kendini Führer ilan ediyordu. Saf Irk yasası parlamentoda onaylanıyordu.
1934 Dünya Futbol Şampiyonası Faşist Mussolini İtalyası’nda başlıyordu."
O manzaradan bugünlere ulusların hala onur duydukları ne kaldı?
İtalya’nın 1934 Dünya Futbol Şampiyonu olarak onur kürsüsündeki yeri... Hepsi o. İtalyan ulusunu yeni başarılara yönelten özgüven simgelerinden biri oldu.
Oysa o tabloda yer alan Mao artık sadece bir duvar dibi... Mussolini, Hitler ve Stalin ise tarihin çöp tenekesindeler.
O nedenle, Ankara’da şalter inmişse de gözlerim bu gece İnönü Stadı skorborduna yansımamasını dilediğim ışıklarda olacak.
O Beşiktaş ki...
Temelleri Abdülhamid Sultan döneminde atılmış...
Bir avuç çağdaş ve heyecanlı Türk genci...
Hafiye jurnalleri...
Neler.
Beşiktaş’ın asıl renkleri kırmızı beyazdı.
Ancak Balkan Savaşı’ndan yenik çıkan Osmanlı, koskoca Balkan topraklarını kaybetmişti.
Özellikle gençler bu ağır yenilgiyi içlerine sindiremiyorlardı.
Beşiktaş Balkan toprakları geri alınıncaya kadar formasındaki kırmızıyı, siyaha bırakmaya karar verdi.
100 yıldır BJK’nın renkleri bu asil jest nedeniyle siyah ve beyaz...
Ama bu gece siyah beyaz Türkiye’yi de temsil ediyor.
Onu 1903’te kuruluş yıllarının kırmızı beyaz renkleriyle algılayarak alkışlayacağız.
Bastır Kartal...
1903’ten kalan sensin... 2003’te onurumuzu yaralayanlar, bizi üzenler değil, 100 yıl sonra yine sen anılacaksın.
Bu yıl BJK - genelde - iyi top oynuyor. Lucescu’nun deneyimi ve sade bilgeliği takıma kimlik ve oyun estetiği kazandırdı.
Genç ve başarılı başkan Bilgili’nin ve ona sağ eli kadar yakın Demirören’in takımın, genç Türkiye esintisiyle bütünleşmesinde etkileri büyük.
İlhan Mansız ve Ahmet Dursun da Beşiktaş’a bu yıl genç kesimden çok taraftar kaydırdı.
Prag maçı boyunca tribünde aralarındaydım. Sonrası, kutlama yaptıkları mekanlara da gittim. Coşkulu ve çağdaştılar.
Aşka geldiklerinde futbol coşkusunun mezesi birkaç çerez söylemi de çok görmemek gerek.
