İbrahim Akbulut

Aylar önce yazdım, yine tekrarlıyorum; CHP Aziz Kocaoğlu’nu yeniden aday göstermeyecek...
Kılıçdaroğlu’nun son İzmir gezisindeki yaklaşımına, parti içinde lehinde görünen parametrelere rağmen bu konudaki fikrimde en küçük bir değişiklik yok...
Zira, Kocaoğlu’nun yorulduğunu, yıprandığını ve bu yüzden çevresini kırıp-döktüğünü partisinin kurmayları da biliyor. Aylar öncesinden başlayan yeni isim arayışının bir anda bittiğine inanamıyorum. Çünkü bu süreçte ne Kocaoğlu’nun bu arayışı bitirecek bir başarısı oldu, ne de arayışı başlatan nedenler sona erdi.
CHP’de adı çok geçen Hakan Tartan‘a da pek fazla ihtimal vermiyorum...
Çünkü Tartan’ın önünde, bu koltuğa oturmasını istemeyen güçlü bir lobi var. Bu nedenle Tartan’ın da işi hayli zor...
“Peki kim olacak?” diyecek olursanız...
Aytun Çıray da olur, bir başka sürpriz isim de...

İzmirli CHP’lilerin yolunu dört gözle beklediği Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu, sonunda İzmir’e vasıl oldu...
CHP liderinin geliş nedeni malum; Bazı partili belediye başkanlarının hayata geçirdiği projeleri halkla buluşturmak.
Açılış ve temel atma maratonu bugün de devam edecek...
Bunlar, Kılıçdaroğlu’nun İzmir programının bilinen bölümü...
Dün başlayıp bugün de sürecek olan maratonun bir de bilinmeyen tarafı var.
Örgütle yıldızları barışmayan bir grup, fırsat buldukları her molada eteklerindeki taşları dökecek.
CHP’de sıkıntılı kesimin kimler olduğunu söylemeye gerek yok...

2010 yılının ortalarıydı...
Hakkı Keleşoğlu adında Kulalı bir hayırsever ortaya çıkmış, ihtiyacı olan kurumlara “hızır” gibi yetişiyordu.
Bir gün okul yapımına, ertesi gün hastanelere, bir sonraki gün de bir başka kuruluşa yüzbinler yağdırıyordu...
Aynı yılın sonuna doğru Hakkı Keleşoğlu neredeyse “aziz” olmuştu...
Kimin yardıma ihtiyacı varsa o’na koşuyordu...
Urfa’dan, Muş’tan, Aydın’dan, Denizli’den dernekler, vakıflar, yoksullar kapısında kuyruk olmuştu adeta...
Bekir Sacide Keleşoğlu Vakfı‘nın (BESKVA) kurucusu olan bu hayırsever kimseyi de geri çevirmiyordu...

İmam Altınbaş başarılı bir iş adamı olabilir.
Ancak aynı Altınbaş’ın kulüp patronluğunda başarılı olduğunu kimse söyleyemez...
Öylesine hatalar yapıyor ki...
Her geçen gün sermayeyi biraz daha tüketiyor, elindeki markanın değerini düşürüyor...
Bir kere bir spor kulübünün marka değerinin sportif başarısı kadar, tribünlere çektiği seyirci ile ölçüldüğünün farkında değil...
Tribünlerin, sportif başarıyı tetikleyen en önemli unsur olduğunu hala görememiş...
Saha ile seyirci arasındaki ilişkinin et-tırnak gibi olması gerektiğini kavrayamıyor...

Bu teşhisi koyarken de, bunu yazıya dökerken de içim acıyor...
Ama ne yazık ki, Göztepe’nin 6 haftalık görüntüsünden başka bir sonuç çıkartamıyorum...
Takımın aldığı sonuçlara veya puan cetvelindeki yerine bakarak bu sonuca vardığımı sanmayın sakın.
Taraftarından bu kadar uzak, tribünlere bu kadar sağır bir yönetim anlayışı başka hangi kulüpte var bilemiyorum. Yönetimin hiç bir kademesinde tek bir Göztepeli’nin olmayışı, kulüple taraftar arasındaki mesafeyi her geçen gün biraz daha arttırıyor. Göztepe’yi Göztepe yapan taraftar kulüpten her geçen gün biraz daha uzaklaşıyor, tribündeki güç her geçen gün biraz daha eriyor. Çünkü 12. adamın takımına sahip çıkmasına izin verilmiyor...
Ya Teknik Patron Hüseyin Kalpar’a ne demeli?
Sanki takımı kuran, istediği adamı alan, istemediğini gönderen o değil...
Takımın iskeletiyle yap-boz gibi oynayan başka birisi varmış gibi konuşuyor..

Eğitim sistemine getirilen 4+4+4’ün sonuçları herkesin malumu.
Burası birinci 4, orası ikinci 4, şurası da üçüncü 4 olacak derken bir alay İmam Hatip Lise’miz oldu.
O furya sırasında bir İmam Hatip de Selçuk’a açıldı...
Hem de 7 bin Selçuklu, “biz Güzel sanatlar Lisesi” istiyoruz diye bağırıp, heryere dilekçeler yağdırırken...
Feryatlar, isyanlar hiç bir işe yaramadı...
Selçuk Lisesi’nin 5 derslik, 1 müze, bilgisayar odası, müzik odası, konferans salonu, ana sınıfı ve idari birimlerinin yer aldığı modern B Bloku İmam Hatip Lisesi’ne tahsis edildi.
Olanaklar böylesine zengin olunca sanırsınız ki, İmam Hatip’in yüzlerce öğrencisi var...

Türkiye günlerdir BMC’yi konuşuyor.
Ege otomotiv sanayisinin amiral gemisi, TSK’ya teslim edemediği Kirpi’ler yüzünden yerden yere vuruluyor.
Eleştiriler haklı olmasına haklı...
Ama her darbede, zaten su almaya başlayan o amiral gemisindeki delik biraz daha büyüyor.
25 bin aile, birlikte yol aldıkları gemi ile birlikte biraz daha dibe yaklaşıyor, umutları tükeniyor.

Edebiyatı bırakıp, detaya girelim isterseniz.

Malum, Türkiye artık erken seçim sürecine girdi.
Uzun süredir beklenen bir gelişme olduğu için herkes hazırlıklıydı.
Hele yerel seçimin kalbinin atacağı İzmir’de hazırlıklar çok çok önceden başladı.
İlçe belediyeleri, yeni dönemde adaylık vizesi alabilmek için önce halka gittiler. Bir çoğu anketler yaptırarak “Bakın halk beni istiyor” diye sonuçları parti yönetiminin önüne koydular.
Tabii bu anketlerden bazılarında, pek çoğu büyükşehir kaynaklı bazı yakınmalar da yer aldı.
Çiğlili çöplerden şikayetini, Hataylı ve Bornovalı bitmeyen metro konusundaki isyanını kamuoyu yoklamalarında ifade etmekten çekinmedi.
Basitçe özetlemek gerekirse, seçim vizesi için halka başvuran ilçelerin hemen hepsinde, yerel yöneticiden memnuniyet çıktı.