Bu yaz dinlemeniz gereken 5 albüm

Yaz kapıya dayanırken yeni albümler birbiri ardında gelmeye başladı. Şu ana kadar yayınlanan albümlerden beş tanesini derhal sıralıyorum.

“HERE COMES THE COWBOY” MAC DEMARCO:

Mac DeMarco’nun kafası çok net. Modu çok güzel. Düğmelerini fazla kurcalamadığı bir gitar ve amfisi, kendi kendine mırıldanır gibi bir sesi ve oturduğu yerden dünyayı seyrederek uydurduğu onlarca hikayesi var. Baştan beri daha fazlasına da gerek duymadı zaten. Yeni albüm insanı tembelliğe, biraz yavaşlamaya davet ediyor. Bunu pasif bir protesto gibi yapıyor (kabul ediyorum konforlu bir protesto şekli). Kafanızı kaldırıp sizi çevreleyen basit şeylere dikkatle bakarsanız ne çok hikaye var aslında demeye getiriyor belki de. “Nobody” bu özelliklere sahip temsili şarkı olarak şurada dursun. Mac DeMarco’nun 13 şarkıda dinleyeni götürdüğü yer çok rahat, huzurlu, yüklerin hafiflediği bir yer. 46 dakika sürüyor albüm. Önünüzde koca bir yaz var, 46 dakikasını ayırın.

“FATHER OF THE BRIDE” VAMPİRE WEEKEND:

Vampire Weekend’e kişiliğini veren iki beyin vardı. Bunlardan Rostam Batmanglij artık kendi solo kariyerine odaklandı. Geriye kaldı Esra Koenig. Vampire Weekend’in bildik neşeli, Karayip ve Afrika ritimlerinden, folk, rock ve popa doğru savrulan müziğinde bir değişiklik yok. İyiye doğru evrilme var. Ezra Koenig 18 şarkıdan oluşan albümde bestelerin ve müziklerin tamamına imza atıyor. Bir saatten daha kısa süren albümde vurgusu sağlam, detayları iyi çalışılmış şarkılar söz konusu. Onları dinlerken Amerika’nın en iyi besteci ve söz yazarlarını, (bazen ciddi ciddi Paul Simon’ı) hatırlamamak elde değil.

“STOCKHOLM MARATHON” KORNEL KOVACS:

Sıradışı bir chill out / dance albümü tavsiye edeceğim. Kornel Kovacs, Stockholm çıkışlı bağımsız şirket Studio Barnhus’un sahiplerinden. Bir ay kadar önce yayınladığı “Stockholm Marathon”, DJ / prodüktörün gözünden şehre yazılmış bir güzelleme niteliğinde. Daha doğrusu “şair”in gözünden bir Stockholm hikayesi diyelim. Albümde yer alan parçalar şehrin farklı modlarından esinlenilerek yazılmış. Bazen bir albüm bir şehri hafta sonuna denk getirilen ucuz bilet ve tripadvisor tavsiyelerinden daha iyi tanıtabiliyor aklınızda olsun. Yazın biraz modumuz değişsin ya da “after hours” saatlerinde dinleyecek bir şeyimiz olsun diyenler bu albümü not edebilirler.

“GRIM TOWN” SOAK:

Kuzey İrlandalı şarkıcının kendine has vokalini daha önce duyduysanız mutlaka hatırlayacaksınız. Tüyo vereyim, bir önceki albüm “Before We Forgot How to Dream”den “Sea Creatures”ı dinleyin önce. 1996 doğumlu Bridie-Mond Watson, genç bir şarkıcı ve söz yazarı. Ama “ergen müziği” yapmıyor. Daha ziyade Van Morrison, Gery Lightbody gibi (Snow Patrol) coğrafyasının kendinden önceki büyük isimlerinin izinden giden ve popu bu anlayışla icra eden genç bir isim. Kimi zaman dört dörtlük bir grup sound’uyla ilerlerken kimi zaman gitar vokal yalınlığıyla dinleyicisini etkiliyor. SOAK’un güçlü besteleri, hayata, büyümeye, ilişkilere ve bunlara dair kafa karışıklıklarına ilişkin hikayeler anlatıyor.

“SOMBROU DUVİDA” BOOGARİNS:

Saykodelik müzik dünyasında neredeyse sonsuz kombinasyon mümkün. Yerel kültürünüzün çeşitliliğine, teknolojinin imkanlarını nasıl kullandığınıza ve şarkı yazma yeteneğinize göre değişen sonsuz kombinasyon. Türkiye’den, Meksika’dan, Güney Kore, Tayland ya da Mali’den bu çerçevede şahane müzikler çıkmasını bu kombinasyonlara ve bu formüle borçluyuz. Sao Paulo çıkışlı Boogarins, Brezilya’nın 60’larda yükselen Tropicalia dalgasını da yakalayarak hem geleneksel hem de yepyeni işler yapabiliyor. Yeni albümleri öncekilere göre daha kulak dostu bir sound’a sahip. Artık kabuğunu kırıp dünyaya açılmaya hazır bir grubu dinliyoruz izlenimi yarattı. Tame Impala sevenler bu yaz yanlarından ayırmasın.

(Not: Tabii ki bu yazı sadece beş adet albümle geçirmenize razı değilim. Yeni albümler yayınlandıkça yaz albümlerine eklemeler de gelecek.)