Araya girsem.. Bi dakka diye haykırsam sesimi duyurabilir miyim? Meramı mı anlatabilir miyim? Yoksa.. İşçi emeklisi misin, memur emeklisi mi tartışması daha mı baskın gelir.. Senin maaşın kaç, maaşın.. 280 lira mı fazla.. Maaşın 10 bin lira mı; kaç?
Biliyorum, bu muhabbetin ortasına giremem, sesimi duyuramam.. Urfa Valisi de bas bas bağırıyor ama sesini duyuramıyor..
Halbûki Türkiye’nin esas meselesi o.. Ama sıra gelmiyor, gelemiyor..
İsmet İnönü’nün 1940’lar boyunca yaptıklarından, ettiklerinden kurtulup günümüze gelemiyoruz..
*
Mesele şu.. Urfa’da yedi yaşın üzerinde olanların yüzde 15’i okuma yazma bilmiyormuş.. (Türkiye ortalamasının iki katı) 350 bin kişi.. Yüzde 77.9’u kadın, yüzde 22.1 erkek..
Bitmedi.. Vali’nin açıklamasına göre; Urfa’da yaşayan 650 bin kişi ilkokul mezunu bile değilmiş..
Diplomasız!.
Urfa’da her yıl 55 bin çocuk okula başlıyor.. Derslik yetmiyor.. Şu da var tabii.. Başbakan’ın en az üç çocuk öğüdünü fazlasıyla uygulamışlar.. Bele kuvvet demişler; beşe, altıya çıkmışlar..
10 bin yeni derslik yapılırsa Urfa, Türkiye ortalamasını ancak yakalayacak..
Türkiye ortalaması da övünülecek bir seviyede değil zaten..
*
İşte sorun bu.. Çocukların özellikle kızların okul yerine tarlaya yollanması.. Okula gitme şansına sahip olanların 55-60 kişilik sınıflara tıkılması.. Okuyormuş gibi yapmaları, devletin de okutuyormuş numarası çekmesi..
*
Urfa’nın siyasi durumuna bakalım..
AKP, 2007 seçiminde yüzde 59.7 ile uzak ara birinci oldu...
Kentin çıkardığı 11 milletvekilinin 9’unu AKP aldı..
9’a 2..
Çifte kavrulmuş referandum..
Artık millet alıştı.. Ne zaman seçim lafı ortaya atılsa ellerini ovuşturmaya başlıyor..
Biliyor ki, avantası gelecek..
Referandum da seçim gibi bir şey olduğuna göre, nimeti de olacaktır..
Seçmen bu yıl şanslı..
Referandum kampanyası ramazana rastladı..
Rastlatıldı..
Referandum bayrama denk geldi..
Denk getirildi..
Çifte kavrulmuş oldu!.
*
Ramazanda artırılmış, abartılmış yardım paketlerine kimse ses çıkaramaz..
Sevap..
12 Eylül’e bir gün kala, iki gün kala dağıtılan hediyelere de kimse laf edemez..
Bayram..
Gaziantep öncülük etti.. İşe, 45 derece sıcakta kömür dağıtarak başlamış.. Ramazan ayı kömür dağıtma ayıymış.. Referanduma kadar bitireceklermiş..
Krizden krize yatay geçiş..
Taraflar, kabul etmiyor, reddediyor; ama Ankara’da krizsiz tek toplantı olmuyor..
Biri başlıyor, biri bitiyor..
Krizden krize yatay geçiş yapıyoruz..
Hangi kriz başladı, hangi kriz bitti, nasıl bitti, o biterken öbürü niye başladı anlayabilene aşk olsun..
Ama toplum alıştı..
Askerleri ilgilendiren toplantı mı var, Siirt’teki amca kahvede çayını yudumlarken yorumu patlatıyor; kriz olur..
Yargıçların, hâkimlerin ataması mı yapılacak, Niğde’deki işsiz baba kafasını kaşıyarak sonucu söylüyor; kriz çıkar..
Konu ne olursa olsun.. İki kişi bir araya geldi mi bilin ki kriz var..
Kriz yok diye bağırsalar da..
Kurumlar arası çatışma sözü büyük bir yalandır diye haykırsalar da, devletin yönetimine nifak sokmaktır deseler de...
Bilin ki kriz vardır.. Yok deseler de vardır..
Çünkü toplum krize göre dizayn edilmiştir, ayrıştırılmıştır, krize uygun hale getirilmiştir..
Krize alıştırılmıştır.. Kriz sever hale getirilmiştir..
İktidar, ülkeyi krizsiz yönetememektedir..
*
Anlayacağınız, topyekûn kriz tiryakisi olduk, nikotin tiryakiliği gibidir.. Her gün ciğerlere çekmezsen baş ağrısı yapar..
