Hayatımıza girmekle kalmadı, vücudumuzun bir parçası oldu..
Elimiz, ayağımız oldu.. Onsuz yaşamaz olduk..
Bir iki saat uzak kalsak, telaşlanıyoruz.. Şarjı bitip kapansa, panikliyoruz..
Biri arar da ulaşamazsa!.
***
Bir haftadır cep telefonum yok.. Valla telefonsuz yaşam güzelmiş..
Zırt pırt arayan yok..
Yemeğe oturuyorsun, ağzına ilk lokmayı atarken zır sesiyle iştahın kaçmıyor.. Yemeğin soğumuyor..
Evden çıktın.. Artık size kimse ulaşamıyor..
Resmen özgürsün..
Kalabalık caddelerde yürüyorsun, tıkış tıkış otobüslere biniyorsun ama yalnızsın..
Tek başınasın..
Kendi kendinlesin..
***
Cep telefonu cebimizdeyken de özgür değil miydik?
Değilmiş..
O halde cep telefonunu kapat, dünyayla ilişkini kes; özgürlüğü yaşa..
Öyle değil işte..
Cep telefonu cebimizdeyken kaçımız bunun farkındayız.. Kaçımız bir arkadaşımızla kafede otururken kapatıyoruz.. Kaçımız yemek sofrasına oturunca sessize alıyoruz..
Soruyorum..
Uçak piste inip park yerine varınca ilk yaptığımız iş ne?
Telefonunu açmak..
Bu kadar bağımlıyız..
***
İki arkadaş karşılıklı kafede oturuyor.. İkisinin de elinde telefon birbirleriyle değil, başkalarıyla konuşuyorlar..
Bu kadar bağımlıyız..
***
Bir de kulaklık takanlar var.. Adam el kol hareketleri yaparak yolda yürüyor.. Sanırsın ki kendi kendine konuşuyor.. Sanırsın ki psikolojik sorunları var..
Hayır.. Telefonda..
Bin otobüse.. Daha çok genç kızlar yapıyor.. Oturur oturmaz telefonla birilerini arıyorlar.. Kulaklıklar takılı başlıyorlar konuşmaya..
Yanındaki rahatsız olur mu diye düşünen yok..
Bu kadar bağımlıyız..
***
Sadece konuşma bağımlısı değiliz.. Oyun bağımlısıyız da.. Bu da erkeklere özgü bir davranış..
Metroya bin; kafalar önde..
Herkes oyun oynuyor..
Bakıyorum, en çok tavla ve okey rağbet görüyor..
Bu kadar seviyoruz yani..
Bu kadar bağımlıyız..
***
Bir haftadır telefonum yok.. Arayan yok, soran yok..
Vardır da ulaşan yok..
Mesaj yok.. Twitter yok..
Kendimleyim.. Kontrol bende..
İstediğim zaman istediğim kişiyi arıyorum.. (Bu arada telefon kulübelerinin yok denecek kadar az olduğunu fark ettim. Kulübeden telefon etme dönemi tamamen bitmiş..) İstediğim zaman ortaya çıkıyorum, istediğim zaman 15 milyonluk kentte kayboluyorum..
Tavsiye ederim..
Bir hafta cep telefonsuz yaşamayı deneyin.. Hiç ama hiç açmayın, inanın telefonsuz yaşamanın tadına doyamayacaksınız..
***
Tabii ki zorlukları var.. Benim gibi cep bilgisayarı gibi kullananlar için kolay kolay terk edilecek cihaz değil..
Sabah gözümü açınca gazetelere telefon üzerinden göz atıyorum.. Haberleri telefondan takip ediyorum.. Google her an yanı başımda.. Cebimdeki internetle dünyaya ulaşabiliyorum..
Bir hafta teknolojinin bu imkânlarından mahrum kaldım..
Ama olsun, telefonsuz yaşam güzeldi..
Deneyin.. Bir hafta olmasa bile
en az üç gün deneyin..
Kendinizi özgür hissedeceksiniz..
İyi pazarlar..
