Gezi Parkı eylemi kırılma noktasıydı.. Pozisyonlar değişti, yan yana duranlar bir gecede karşı karşıya geldi..
Saflar değişti..
Akil İnsanlar bunun dışında kalamazdı.. Kameralar üzerlerine dönmüş, mikrofonlar tutulmuştu..
İktidar tarafından ‘akil’ ilan edilmişlerdi..
Bir şeyler söylemeleri gerekiyordu.. Türkiye’nin gördüğü en büyük sivil eyleme sessiz kalamazlardı.. Kalmamaları gerekirdi..
Bölündüler....
*
Bir grup Akil, eyleme ilk günden itibaren destek verdi.. Çekinmediler, televizyonlara çıkıp konuştular..
Başbakan’ın söylemi sert dediler.. Otoriterleşmeden söz ettiler..
Polisin orantısız güç kullanmasını eleştirdiler..
Akil olmanın gereğini yaptılar..
*
Akillerin büyük çoğunluğu konuşmamayı tercih etti.. Ne polis aşırı şiddet kullandı dediler ne de eylemci gençleri kınadılar..
Ne Topçu Kışlası yapılmasından yana tavır aldılar ne de parkın park kalmasından yana..
Sotaya yattılar..
Araziye uydular.. Soru sorulmasın diye köşe bucak kaçtılar..
Açıkçası Başbakan’ın Kuzey Afrika gezisinden dönüşünü beklediler.. Başbakan’ı kerteriz aldılar..
Başbakan’ın iki dudağına baktılar..
Akilliğin gereği bu değildi ama onlara göre Akil kalmanın gereğiydi..
*
İçlerinden bir ikisi erken hamle yaptı; Taksim’deki gençlere çapulcu demeseler de ‘tadını kaçırdılar’ sözleriyle kıyısından köşesinden eleştirdiler.. İktidarın yanında saf tutmaya başladılar..
Diğerleri sessizliğini koruyor..
Sessiz kalanlar, başını kuma gömen Akiller şanslı!.. Memleket turunu bitirmişlerdi, rapor yazma aşamasına gelinmişti..
Yoksa..
Düzenledikleri bir toplantıda birileri çıkıp Gezi Parkı’nı sorsa ne cevap verirlerdi.. Fikir beyan etmek zorunda kalsalardı..
GEZİ PARKI SİMGE OLDU
Kim ne derse desin Gezi Parkı simge oldu..
Neyin..
Sivil örgütlenmenin simgesi oldu..
Dayanışmanın simgesi oldu..
Direniş ruhunun simgesi oldu..
Yardımlaşmanın simgesi oldu..
*
Başka..
Bir toplumun biber sıkılarak sindirilemeyeceğinin göstergesi oldu..
Toplumsal bir eylemin biber gazıyla durdurulamayacağının göstergesi oldu..
Bir toplumun orantısız güç kullanılarak susturulamayacağının göstergesi oldu..
*
Daha..
Demokrasilerin seçimden seçime tepki vermek olmadığını hatırlattı..
Protesto ve eylemin anayasal hak olduğunu hatırlattı..
Birlikten kuvvet doğduğunu hatırlattı..
*
Finalde..
Eylem yapmanın marjinal grupların tekelinde olmadığını öğretti..
Sosyal medyanın önemini öğretti..
Birey olmanın, birey kalmanın her şeyden önemli olduğunu öğretti..
Topçu Kışlası neyi temsil edecek?
Geri adım atmaysa evet geri adım atıldı.. Ama yarım adım atıldı.. Büyükşehir Belediye Başkanı Topçu Kışlası yapılacak ama AVM veya rezidans olmayacak dedi..
Zaten baştan böyle bir niyet yoktu, AVM, otel ve rezidans olarak kullanılacağı sonradan çıktı..
Yani ilk güne dönüldü..
*
Keser mi? Tatmin eder mi? Destek bulur mu?
Zannetmiyorum..
Topçu Kışlası’nın AVM olacağı bardağı taşıran damlaydı ama asıl tepki Topçu Kışlası’naydı..
Kentin merkezindeki son parkın da betonlaştırılmasınaydı.. İstanbul’un göbeğine askeri kışla yapılmasınaydı..
*
Diyelim ki yapıldı.. Diyelim ki askeri kışla Taksim’in göbeğine konduruldu..
Neyi temsil edecek?
O kışlaya bakan ne hatırlayacak? Bilgisayar başından kalkıp sokağa çıkan gençleri mi? Sivil hareketi mi?
Yoksa 31 Mart ayaklanmasını mı?
Askeri kışla yapılırsa (dilerim yapılmaz) on yıl sonra, yirmi yıl sonra nasıl anılacak?
Genç kuşaklara..
31 Mayıs mı anlatılacak?
31 Mart mı?
31 Mayıs 2013 günü Taksim’de yaşananları mı hatırlayacağız, 13 Nisan 1909 günü yaşananları mı?
Topçu Kışlası neyi temsil edecek?
