Muğlak da diyebilirdim ama tam anlatmıyor.. Müphemiyet kelimesi daha iyi oturuyor..
Belirsizlik.. Belirsiz olma durumu..
Gerçek bu değil mi, üç dört adım sonrayı değil bir adam ötesini göremiyoruz..
Birçok konuda..
Müphemiyet hali hoşumuza gitmiyor değil.. İçimize işlemiş karakterimiz olmuş..
Kasıtlı müphemiyet mi derseniz?
Yani bilinçli belirsizlik yaratma durumu.. Bazen diyelim, geçelim..
Neyse..
Biz gelelim örneklerimize..
Lig başladı, ilk yarısı bitti, takımlar ter döküyor, kimi kalmaya kimi kafaya oynuyor.. Puan cetveli her hafta değişiyor..
Peki ligin nasıl biteceği belli mi?
Belirsiz!..
*
Hadi ligin vaziyeti bu senenin hadisesi diyelim, Cumhurbaşkanı seçimine geçelim..
Anayasa değişikliği 4.5 yıl önce referandumla kabul edildi.. O gün, bugündür, bu işin nasıl olacağı belli değil..
Acil bir durum yoktu, sıra ancak geldi, tasarı hazır Meclis görüşüyor denilebilir..
İyi de çıkarılmak istenen yasa (süre dışında) belirsizlik durumunu kaldırmıyor ki..
Müphemiyet devam ediyor!
*
Bugünlerde gündemde, çok konuşuluyor diye ikisini seçtim.. Çok örnek verilebilir..
Mesela, eski Genelkurmay Başkanı Başbuğ’un hangi mahkemede yargılanacağı da böyle..
Müphemiyet!
İşin kötüsü müphemiyet yasa maddelerine de yansıyor..
En barizi ceza yasalarında, terör yasasında olanlar.. Ne olduğu belli olmayan, belirsiz, muğlak tanımlamalar çok can yakıyor..
*
Korkum şu..
Biliyorum ki, müphemiyet her zaman olmasa bile çoğu zaman ‘melanet’ doğurur..
Fransa’ya sevinme ucu bize dokunur!
Fransa’nın kredi notu düşürüldü diye (AAA’dan AA+’ya indi, Türkiye’nin BB+) düğün bayram etmeye başladık..
‘Oh olsun’, ‘Allah’ından buldu’, ‘apoletleri söküldü’, ‘gördü gününü’ halindeki sevinci anlamıyorum..
Haa.. Ermeni soykırımı yoktur diyene ceza getirdi diye gıcık oluyoruz ya ondan mı? Şimdi de Senato’ya getiriyor ya; beter olsun!
Olsun olmasına da ucu bize dokunmasın.. Kıs kıs gülerken sonunda ah vah çekmeyelim..
Niye mi?
Fransa, 6.9 milyar dolarla en çok ihracat yaptığımız beşinci ülke.. Notu düşürüldüğüne göre ekonomisi kötüye gidiyor, durağanlaşıyor..
Eee, mal alımını, ithalatını kısarsa..
Ucu bize dokunur..
13.9 milyar dolarla en fazla ihracatı Almanya’ya yapıyoruz.. Allah’tan onun hali vakti yerinde.. İkinci sırada 8.3 milyar dolarla Irak var.. Durumu malum.. İç savaş çıktı çıkacak..
Gidişatı kelek..
Üçüncü sırada 8 milyar dolarla İtalya geliyor.. Onun için de ha battı ha batacak deniliyor..
Demem şu..
Kızsak da, didişsek de, küsüşsek de notu düşen ülkelere sevinmeyelim.. Onlar batağa girerse hüngür hüngür ağlayan biz oluruz..
Liderin yalnızlığı..
Kafadan söyleyeyim, 11 yıl İngiltere’yi yöneten Margaret Thatcher yaşlılık dönemini anlatan filmi kaçırmayın derim..
Bunayan, halüsinasyonlar gören Demir Lady’i, Meryl Streep canlandırıyor..
Ve tabii ki..
Bakkalın kızı olduğu döneme de, politikada yükseldiği yıllara da, başbakanlık yaptığı günlere de gidiliyor..
Gücünü, kararlılığını, sert tavrını anlatmak için ‘Falkland krizi’ seçilmiş..
Çok başarılı senaryo, çok başarılı bir film değil..
Değil ama..
Bize, güçlü liderlerin, demir yumrukların, dünyayı etkileyen siyasetçilerin aslında ne kadar yalnız olduklarını çok iyi anlatıyor..
Çevresi bakanlarıyla, bürokratlarıyla, danışmanlarıyla dolu..
Ama aslında boş!..
Yalnız, tek başına..
‘Locanda’da pancarlı rizotto
Gitmedim, görmedim Radikal gazetesinde okudum.. Kartalkaya’daki Goldenkey Oteli gurme mabedi gibiymiş..
Müge Akgün yazmış.. Pancarlı risotto için yediğim en güzel risottolardan biriydi demiş.. Dört peynirli pizza için de harika notunu düşmüş..
Okuyunca şaşırdım.. Şaşırmam şundan..
Meğer otelin mutfağını kuran, ekibi eğiten, yetiştiren Gian Carlo Talerico’ymuş..
Daha önce bahsetmiştim.. Arnavutköy’deki Antica Locanda’yı açan kişi..
Bugüne kadar dört, beş defa gittim.. Yeni yıla dostlarla orada girdik, sunum şahaneydi..
Hadi, akşam pizza çıkarmıyorlar diye dört peynirli pizzayı ıskaladık.. Pancarlı rizotto neden denemediğime hayıflandım..
*
Dünya nasıl küçük..
Ustasının Arnavutköy’de olduğu bir lezzeti taa Kartalkaya’daki otel üzerinden öğrendim..
