Gece saat 01.00’den sonra hastaneye getirilen yaralı askerin bacak röntgeninde içeri saplanmış yabancı bir parça görür doktorlar.
Acaba nedir diye araştırır, araca roket isabet ettiğini öğrenirler.
Sonra patlayıcı uzmanı bir astsubay bulurlar, bu parçanın havada sadece 5 metre uçtuğu için patlayacak zamanı bulamamış bir RPG 7 rokete ait fünye olduğunu öğrenirler.
Tehlike büyüktür, en iyi çözüm bacağı kesmek, ameliyathane ve tıp personelini de olası bir tehlikeden korumaktır.
Gerektikçe Güneydoğu’ya giden ve zor ameliyatlardaki başarısı bilinen harp cerrahı doktor yaralı askerle konuşmaya başlar.
Acil serviste her gördüğüne bacağının kesilmemesi için yalvaran asker, ameliyatını adını çok duyduğu cerrahın yapacağını öğrendiğinde rahatlar, “ Komutanım siz ne yaparsanız razıyım” der.
Cerrah çok düşünür ve gencecik askerin bacağındaki fünyeyi çıkarmaya karar verir.
Oldukça zor olan o ameliyat yapılır, fünye patlamadan çıkarılır, o asker hayatına iki bacağıyla devam eder.
***
Ampute Milli Takımı’nın kaptanı Osman Çakmak, Şırnak Şenova’da terör örgütünün döşediği mayına basmış bir gazi.
Devlet hastanesine
getirildiğinde sol bacağı kesilmesin diye o da çok konuşmuş doktorlarla.
Geçmişte Zeytinburnu altyapısı ve mahalli bir takımda top koşturduğu için “Ben futbol oynamak istiyorum” demiş, “Annem beni ayaksız görmeye dayanamaz” demiş ama çaresiz ampute etmişler sol bacağını.
Uğruna okumayı bıraktığı, tam bir takımda top oynamaya başladığında iki abisi birden askere giden, ailesine bakmak adına futbola ara veren gencecik bir adam, futbola sonsuza kadar veda ettiğini düşünmüş, uyanıp bacağının birini yerinde görmediğinde.
Bugün sonuna kadar hak edilmiş tüm alkışları alıyor Ampute Milli Takımı ve kaptan Osman Çakmak.
***
Osman Çakmak’ın 10 yıllık tedavi süreci dahil hikayesi her yerde yazılıyor bugün ama gazilerimize yeterince iyi davranamadık biz.
Çukurca’da 16 arkadaşını şehit verdiği çatışmada bacağını kaybeden Bülent Kocaoğlan’ın SGK ödemesi gelinceye kadar bankadan kredi çekerek aldığı modern proteze haciz koymuştu
bir banka.
Pantolonun altındaki protez bacağı görmeyip de otobüste gazi kartını çıkardığında, “neren gazi ki senin?” diye soran otobüs şoförleri de çıktı bu ülkede.
Daha vahimi, gazi kartlarını evlerine yollamak yerine tek bir merkezden ve sadece sahibine veren bir anlayış vardı geçmişte.
Bir sürü gazi bin bir zorlukla gidip aldı o kartları...
Gazi olduğu için sevdiği kızla evlenmesine izin verilmeyen bir sürü gazi, tekerlekli sandalyeyle kız kaçırdı bu ülkede, unutmayalım.
Gaziler için şu kadar para harcandı falan diyenler çıkacaktır, ben saygıdan, ruhsal konfordan söz ediyorum.
Bu ülkede bir gazinin saygı görmesi için illa şampiyonluğa koşan Ampute Milli Takımı’nın kaptanı mı olması gerek?
Yok, olmaması gerekir ama maalesef öyle...
