İstanbul’da “sarayda” başlayan köşk sevdası, sokakta hüsranla bitti. Oysa çatı ustalarının yaratmak istedikleri algı neydi? Ekmeleddin İhsanoğlu Türkiye’nin adayı, arkasında 14 tane siyasi parti var. Kimlerdi bunlar?
Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP), Demokratik Sol Parti (DSP), Liberal Demokrat Parti (LDP), Demokrat Parti (DP), Bağımsız Türkiye Partisi (BTP), Büyük Birlik Partisi (BBP), Devrimci Halk Partisi (DHP), Türkiye Sosyalist İşçi Partisi (TSİP), Doğru Yol Partisi (DYP), Kadın Partisi (KP), Halk ve Adalet Partisi (HAP), Toplumsal Uzlaşma Reform ve Kalkınma Partisi (TURK PARTİ), Büyük Anadolu Kalkınma Hareketi (BAK Parti)
Sonuç ne oldu? Türkiye siyasi tarihinin en büyük mutabakatı denilen o “çatı” çöktü. Nedenlerin başında da “Bunu istemiyorsan şunu seçeceksin” diyerek “tıpış tıpış” sandığa gitme dayatmasına seçmenin tepkisi var. Çünkü seçime katılımla birlikte beklenen oy oranlarında da sert düşüşler oldu. Şimdi Türkiye’deki her beş seçmenden birinin bulunduğu İstanbul’daki yenilginin derinliklerine inelim. Öncelikle de çatı malzemesinden başlayalım:
30 Mart 2014 yerel seçimlerinde topunun İstanbul’da oy yüzdesi 44.9’du. Bunda CHP(40.1) ve MHP(4,0)’nin payı 44,1 idi. Geri kalan 0.8’lik oran BBP, DSP, DYP, DP, LDP ve BTP’nin, diğerlerinin ise sadece tabelaları vardı.
Aynı partilerin 2011 genel seçimlerinde İstanbul’daki toplam oy ve dağılım yüzdelerine de bakalım:
Toplam (42.04), CHP(31.27), MHP (9,39), BBP, DSP, DYP, DP ve LDP (1.38)
Dün sandıktan ne çıktı? Tayyip Erdoğan: % 50, Ekmeleddin İhsanoğlu: % 41, Selahattin Demirtaş: % 9
Açıkçası çatının oyu, CHP ve MHP’nin 30 Mart’ta aldığı toplam yüzde 44.1’lik oy oranını bile yakalayamadı.
Gelin bu tabloyu bir de çatısız kurgulayalım. Yani CHP ve MHP ayrı ayrı aday gösterseydi, örneğin HDP’nin destek sözü verdiği Rıza Türmen de CHP’nin adayı olsaydı. CHP, bırakın 30 Mart’ta aldığı oyu (çünkü orada Kadir Topbaş’a karşı Mustafa Sarıgül’ü destekleyen MHP oyları da vardı) 2011 genel seçimlerindeki oranı bile yakalasa HDP’nin desteğiyle yüzde 40’ları bulacaktı. MHP de kendi tabanının benimsediği adayıyla yüzde 10’u zorlayacaktı. Aynı sonuçların ülke geneline yansımasıyla da ikinci tur söz konusu olacaktı.
‘Ekmek için Ekmeleddin’
Gelelim saraydan duyurulan bu slogana, neydi halka verilmek istenen mesaj:
Sevgi, saygı, barış, huzur, dirlik, birlik için Ekmeleddin’i seçin. Peki, bu mesaj doğru ve yeterince anlatılabildi mi? Ya da çatının lokomotifleri başta olmak üzere adları geçen siyasi partiler olayı sahiplendi mi? Ne gezer? Göstermelik açıklamalar, isteksiz örgütler, ayrı telden çalan teşkilatlar yüzünden Ekmeleddin İhsanoğlu İstanbul’da tek başına kaldı. Bunun gerekçesi de “tarafsız görünmek”(!) oldu. Ve rakipleri meydanlarda on binlerle buluşurken, o mahalle aralarında dolaşmakla yetindi... Bu arada adaylarının tanıtımı için bilboard bulamamaktan yakınan çatı destekçileri kendi parti binalarına bile Ekmeleddin İhsanoğlu’nun posterlerini asmadılar.
Özetle, Kadıköy, Beşiktaş, Bakırköy gibi CHP’nin oy deposu olararak bilinen ilçeler dışında İstanbul genelinde de “çatı” verilen emeğin ve önemin (!) karşılığını aldı.
Demirtaş ikiye katladı
İstanbul’da seçimin en kazançlısı 30 Mart’taki HDP’nin yüzde 4,8’lik oy oranını ikiye katlayan Selahattin Demirtaş olurken, AKP’nin kaleleri olarak tanınan Bağcılar, Bayrampaşa, Esenler, Başakşehir, Sultanbeyli gibi ilçelerde de katılımın yüzde 70-75 aralığında kalması dikkat çekti.
