Ercan Güven

Örümcek kadar acımasız, sinsi, tuzakçı örgütün ağına düşürdüğü 2011 yılından beri toparlanamayan, on senedir şampiyonluk yerine sarıp sarmalandığı yapışkan kötülükten kurtulmaya çalışan Fenerbahçe’nin, yeni bir hüsran sezonu ardından Ali Koç ve Aziz Yıldırım gibi iki dev başkan adayına sahip olması, Fenerbahçe’nin büyüklüğünü gösterir ancak…
Kim seçilirse seçilsin, para, karizma, vizyon, tecrübe dolu valiz, elinde ikisinin de.
Lakin, kaçınılmaz Ali Koç-Aziz Yıldırım hesaplaşması, biraz “kulağı tersten göstererek” biraz “alengirli sokaklara dalıp çıkarak” geldi nedense!
Çünkü “tavşanlık mı yaptı, yem miydi, bahane mi” anlaşılamayan; yoksa “Fenerbahçe’nin iyiliği için büyük kapışmayı kendisi mi organize etti” belli olmayan bir Sadettin Saran unsuru var olayın tam merkezinde.“
Ali Koç adaysa, Sadettin Saran aday değil, Sadettin Saran adaysa Aziz Yıldırım da aday. Sadettin Saran yok ama Ali

Herkes gülüp geçti ama Fenerbahçe takımı İsmail Kartal’ın ufukta şampiyonluk vaat eden “matematiğine” inanmış gibi oynadı ve kazandı.
Peki ne avantaj sağladı?.. Hiç!..
Elin muhtemel galibiyeti ile puan hesabı yapmayacaksınız demek ki. Kadıköy’deki Galatasaray derbisinde korkup beraberliğe yatmayacaksınız, Sivas’tan Konya’dan tek puana razı olmayacaksınız zamanında.
İrfan Can ve Osayi’nin yokluğunda maça sağ kanadı kırık çıkan Fenerbahçe, çareyi Djiku’yu altı numara, Ferdi’yi sağ bek yapmakta buldu ama önde Cengiz varken sağ kanat onarılmış sayılmazdı. 83’de çıkana kadar on kişi oynattı Fenerbahçe’yi Cengiz.
Hayal kırıklıklarından bahsetmişken; Crespo ve Lincoln’den vazgeçip Krunic’i alan, Zajc’ı bırakmayan Fenerbahçe “futbol aklının” hatalarını “itirafıydı” Kayserispor maçı. Maç önemliydi ama o aklın tercihi “önemli” adamlar kulübedeydi. Fenerbahçe kulübesine bakan yeni sezonda bavulunu toplaması gerekenleri görebilirdi.
Aslında

Süper Kupa’ya “vatanı- milleti-futbolu” düşünüp protesto için U19 ile çıkan Fenerbahçe, artık biraz da kendini düşünsün ve Galatasaray derbisinde aynı işlemi tekrarlayıp, hem sezonu ezeli rakibi karşısında ezilip fark yiyerek bitirmesin, hem de protestosunu derinleştirsin.

Namı yürüsün!

Çünkü rakibinin ivmelenip farkı açtığı sezonun son dönemecinde “Fenerkülçe” olmuş Fenerbahçe takımı!Konyaspor’un golü ofsayt olmasa durum daha da trajik hale gelecekti ama bu kadarı bile yetti milyonlarca Fenerbahçeliye…

Zirveye ve Süper Lig’e tutunmak gibi zıt yönlerde olsa da sezon itibarıyla her iki takım öylesine ağır “varoluş problemleri” içindeydi ki, özellikle ilk yarıda sahada futbolun “yok olup” yerini gerginliğe bırakması doğaldı.

Başta Konyaspor, Ali Çamdalı’nın oyuncu tercihleriyle iyice sertleşmiş, maçı hemen koparmak için ilk çeyrekte Fenerbahçe yarı sahasına yerleşmişti.

İlk yarının kalan süresinde Fenerbahçe

Aslında, yıkıcı rekabet içinde olmadan tam anlamıyla damardan mücadele ettikleri için, birbirlerinin en güvenilir “uzman eksperidir” Fenerbahçe ile Beşiktaş… Aralarındaki derbiler kimde ne eksik varsa açıkça ortaya koyup, yapılması gereken “dönüşümü/onarımı” dikte eden ekspertiz raporlarıdır.
Lakin bu kez “mal meydandaydı”!
Şimdiye kadar çok daha kötü kadroları olmuştu ama hiç bu kadar ırgalanıp, karıştırılıp umutsuz hale getirilmemişti Beşiktaş takımı… Sezon itibarıyla ayrı hocayla çıkmadığı derbi yoktu mesela. Bitkindi. Bezgindi.
Fenerbahçe ise üzgün...
“Üzgün ile bezginin derbisi” İsmail Kartal “sürpriziyle” başladı. En tecrübeli, en kariyerli, en çok gol atan takım kaptanı Dzeko, derbide kulübedeydi. Neden?.. Yakında çıkar kokusu.
Maça istekli ama rakip kale önünde ağır aksak başladı Fenerbahçe. İlk çeyrek biterken İsmail’in sakatlanıp çıkması -yerine “her daim vasat altı” Krunic gireceği için-

Bir kere, kerameti kendinden menkul “futbol ulemalarının” derin tespiti “futbol sahada oynanır” cümlesini kenara bırakın… Zamanımızda tespit değil, temennidir o laf… Futbol endüstri olduğundan beri tek motivasyonu rekabet değildir; olsa bile, “adalet ve ayıp” yoksa rekabete hile karıştırmayana saf denmektedir.
Yirminci yüzyılın en büyük futbolcularından aristokrat görünümlü Platini, UEFA başkanı oluyor, rüşvetten sekiz yıl men cezası alıyor. Alem bu!
Bizde “biraz” farklı!.. Her türlü “kötü” sıralamada zirve adayı olmamızı sağlayan “artılarımız” futbolda eksik kalacak değil ya!
Kuralları eğip esnetip işin içine entrikalar, kumpaslar eklemişiz, balçığa çevirmişiz futbolu. Ve siz çıkıp “şampiyonluk sahada kazanılır” diyorsunuz! Pollyanna bile kahkahadan kırılır bu at gözlüklü nahifliğe.
Yahu, maraton da parkurda koşulur. Checkpoint görevlileri kaynağı bilinmeyen bir emirle atletlerden bir tanesine sürekli çelme takmaya çalışıyor su , nasıl “sen

Böylesi görülmedi… Kadıköy’deki Olympiakos rövanşında işi bitirecek adamlar “korumak için” kenara alınıp, uğruna “Avrupa Kupası yarı finali” feda edilen Sivasspor deplasmanı, Fenerbahçe’yi “şampiyonluk aday adaylığından” da etti…
Traji-komik!..Lakin durum acıklı… Bundan sonrası Kadıköy’de tufandır!Çünkü, sözlük anlamıyla “yarım yamalak” bir sezon kalmıştır Fenerbahçe’nin elinde. Hem de en umutlu sezonda. Ne Avrupa, ne Lig, ne Kupa, hava sıfırın altında.
Bari frene basmasalardı, elini tutmasalardı da… Sistemi, pası, kötücül organizasyonları, bireysel yeteneksizleri dolu dolu protesto edecek Fenerbahçe eylemleri sürüp gitseydi. Yer yerinden oynasaydı. Hiç değilse futbola faydası olurdu belki. Bedelini ödediler, protesto da yarım yamalak kaldı. Bakınız Sivas’ın kazandığı penaltı.
***
Maça gelince… Açıkçası ilk yarının 40 dakikasında topa hakim ama temposuz bir Fenerbahçe vardı Sivas’ta… Sadece kendi standartlarına

Dün akşam tam bir şölen olarak başladı… “Doktor ne yersen ye” demiş, sahaya ideal kadro dizilmişti. Tribünler muhteşem, umutlar zirvedeydi. Ama Fenerbahçe oyundan düşüp, müthiş hamlelerle daha da dibe vurunca tur uzatmalara, oradan penaltılara kaldı. Livakovic mi kurtaracaktı takımı, ayağını topa değmeden penaltı kullanan Bonucci mi?
Sorumlu kim?.. Bu kez doktorlar masum!.. Fred ve İrfan’ı çıkarıp Zajc’ı, Krunic’i sokan ve Fred de dahil herkesi hayretler içinde bırakan teknik heyet ilk sırada.
Elveda Avrupa…
Oysa ilk yarı Fenerbahçe’nin “mostrasıydı”!..
Rakipten saliseler önce olası tehlikeyi sezip oluşmasına izin vermeyen Becao tecrübesi ile Djiku zindeliği yan yana olunca savunma kusursuz hale gelmişti. Sağda Osayi, solda Ferdi Olympiakos’un ana oyun planı kanat hücumlarını durdurmakla kalmıyor, Fenerbahçe’nin klasik oyun planı önde baskı ve çoğalma işlevine planlanmış katkı yapıyordu. Fred ve İsmail, önce Olympiakos’un hızlı hücumlarını durduran ardından oyunu öne taşıyan iki sihirbazdı. Faullerle

Fenerbahçe ve Galatasaray’ın Süper Lig’in ne kadar üzerinde takımlar olduğunu okumak, her maça favori çıktığını bilmek için yapay zekaya ihtiyaç yoktur. Peki, iki yarışanın derbiye puan farkını kapatarak veya çoğaltarak ulaşmaları “imkansız” mıdır; hayır!.. Nasıl?.. Bazen yıkıcı bazen yapıcı olabilen, kurallar esnetildikçe zalimleşen insan ve şans faktörleri, “rol çalma” ötesine geçip “kader yazmaya” girişirse, önümüzdeki bir aya sıra dışı hatta tüyler ürpertici senaryolar koyarsa, neden olmasın. Bakmışınız derbi oynanmıyor! Öyle bir sezondayız ki, her an her şey olabilir!
Her iki takımın da takılmayacaklarını varsayarsak, Galatasaray iki puan önde ve düğümün çözülme mekanı taraftarıyla dolu Galatasaray stadı olduğuna göre; “şampiyonluk kantarında ağır çeken Galatasaray’dır” diyor hayatın doğal akışı. Fakat Fenerbahçe “kantarın doğru tartmadığını” iddia ediyor… Derbi için masaya “yabancı hakem” türünden