ME­SUT MERT­CAN HU­ZU­RE­ViN­DEY­MiŞ

İn­sa­nın içi bur­ku­lu­yor. Hu­zu­r- e­vi­’nin bi­ze ilk çağ­rış­tır­dı­ğı hu­zur de­ğil, ter­ke­dil­mek çün­kü.
İlk te­le­viz­yon­dan, ilk özel te­le­vi­yo­na ek­ran­da ola­bil­miş çok az ki­şi­den bi­ri Me­sut Mert­can... Se­si hâ­lâ ku­lak­la­rım­da.
Ha­ber­den an­la­dı­ğım ka­da­rıy­la Me­sut Mert­ca­n’­ın iki ço­cu­ğu var; “An­ka­ra­’da bi­zim­le ya­şa” de­miş­ler ba­ba­la­rı­na. Ra­hat­sız et­mek is­te­me­miş. “İn­san eti ta­şı­mak çok ağır­dır. Yal­nız kal­dık­ça ih­ti­yaç­lar ar­tı­yor” di­ye bir açık­la­ma yap­mış.
Bu ha­ber be­ni bir dü­şün­ce­den di­ğe­ri­ne sa­vur­du... Si­zin­le pay­la­şa­yım, ba­ka­lım ne­ler di­ye­cek­si­niz?
***
Yaş­lan­dık­ça ha­yat ka­li­te­si aza­lı­yor.
Doğ­ru.
Ço­lu­ğa ço­cu­ğa yük ol­mak is­te­me­yen ama ba­kı­ma muh­taç yaş­lı­la­rı­mız için ne yap­ma­lı?
Bu so­ru­nun tek bir ce­va­bı yok ki. İn­ter­net­te Mert­can ha­be­ri­nin al­tı­na ya­zı­lan yo­rum­la­ra bak­tım. Bir kıs­mı sa­de­ce üzün­tü be­yan et­miş, bir kıs­mı ev­lat­la­rı iğ­ne­le­miş.
Yar­gı­la­mak kim­se­nin had­di­ne de­ğil çün­kü her­ke­sin ken­di­ne gö­re bir doğ­ru­su var. Ai­le­nin fert­le­ri­ni ta­nı­mı­yo­ruz, ne­ler ya­şa­dı­lar bil­mi­yo­ruz. Kül­tü­rel ola­rak bir­lik­te ya­şa­ma­yı, yaş­lan­ma­yı se­ven ya­pı­da­yız.
Be­nim bü­yük­le­rim söz­ko­nu­su ol­sa, ya­nım­dan ve gö­zü­mün önün­den ayır­mam. İti­raz da din­le­mem ama ben o ka­dar yaş­la­nıp el­den ayak­tan düş­sem yal­nız ol­ma­yı ya da ya­şıt­la­rı­mın ol­du­ğu bir sos­yal çev­re­de ya­şa­ma­yı ter­cih ede­rim gi­bi ge­li­yor.
***
Ben­cil­lik mi, ko­ru­ma­cı­lık mı?
Ko­ru­ma­cı ya da ha­yır­lı ola­ca­ğız di­ye sev­dik­le­ri­mi­zin öz­gür­lü­ğü­nü kı­sıt­lı­yor ola­bi­lir mi­yiz?
Ya el­den ayak­tan düş­mek ya da hu­zu­r- e­vin­de ya­şa­mak iç­ten bir ter­cih­se? Sev­gi­den kay­nak­la­nan bir ben­cil­lik ya­pı­yor­sak?
Sağ­lık­lı ya­şam ko­nu­su özel il­gi ala­nım di­ye ai­le­me çek­tir­me­di­ğim kal­ma­dı. Si­ga­ra içen ai­le fert­le­ri­ne se­ne­ler­dir sa­vaş aç­mış va­zi­yet­te­yim; en ya­kın­la­rım haf­ta bo­yu ne­yi ne ka­dar ye­di, ye­te­rin­ce seb­ze tü­ke­ti­yor­lar mı, su içi­yor­lar mı, göz­le­rim hep üst­le­rin­de.
Ni­ye? Sağ­lık­lı ol­sun­lar. Has­ta ol­ma­sın­lar da be­ni üz­me­sin­ler di­ye.
Ba­ya­ğı bir ta­ciz söz ko­nu­su an­la­ya­ca­ğı­nız. Bu sa­ye­de kı­sa sü­re­de 15-20 ki­lo ve­rip, ha­ya­ta bam­baş­ka bak­ma­ya baş­la­yan ak­ra­ba­la­rı­mın ol­ma­sı­na çok se­vi­ni­yo­rum ay­rı­ca.
***
Siz­den si­zin için yar­dım is­ti­yo­ruz.
İs­te­di­ği­ni ye­mek, iç­mek, vü­cu­du­na na­sıl dav­ra­na­ca­ğı in­sa­nın ken­di ve­re­ce­ği ka­rar.
Rah­met­li an­ne­an­nem dün­ya­nın en gü­zel, bir o ka­dar da naz­lı ka­dı­nıy­dı. Ken­di için ya­rar­lı ne var­sa ağ­zı­na sü­re­mez; is­te­mez de is­te­mez­di. Bil­di­ği­ni oku­du, öm­rü­nün son 15 yı­lı­nı dü­zi­ne­ler­ce has­ta­lık­la uğ­ra­şa­rak ge­çir­di.
Ağa­bey­le­ri­mi­ze, ab­la­la­rı­mı­za, an­ne­le­ri­mi­ze, ba­ba­la­rı­mı­za, de­de­le­ri­mi­ze ve ni­ne­le­ri­mi­ze ses­le­ni­yo­rum:
Siz de ne olur ken­di­ni­ze iyi ba­kın, bi­zi üz­me­yin. Biz si­zi çok se­vi­yo­ruz, hep ola­bil­di­ğin­ce dinç ola­sı­nız is­ti­yo­ruz.
Siz ken­di­ni­ze, biz si­ze sev­gi do­lu des­tek­le uzun yıl­lar bo­yu ne­şey­le bir­lik­te ya­şa­sak gü­zel ol­maz mı?

DO­LAR­LAR DO­LAR­LAR...

Bu­gü­ne ka­dar al­dı­ğım ba­sın ki­t’­le­ri için­de yü­zü­mü en çok gü­lüm­se­ten Do­ri­to­s’­un­ki ol­du. Ah­şap bir ku­tu...
İçi ağ­zı­na ka­dar 100 Do­lar’­lık bank­not­lar­la do­lu! (Sah­te, ta­bi­i) Tam or­ta­da da şa­ha­ne bir Ame­ri­kan fut­bol to­pu. Na­sıl ata­ca­ğı­mı bil­mem ama su­num öy­le hoş ki, ha­ni fut­bol oy­na­ya­sım gel­di.
Ulu­sal Ame­ri­kan Fut­bo­lu Li­gi NFL’nin Su­per Bowl fi­nal kar­şı­laş­ma­sı, her yıl mil­yon­lar­ca ki­şi ta­ra­fın­dan iz­le­ni­yor. Mar­ka­lar en özel ve pa­ha­lı rek­lam­la­rı bu ge­ce için çe­ki­yor­lar. Do­ri­tos bu se­ne Tür­ki­ye­’den ka­tı­lım­cı­la­rı da­vet edi­yor; me­ra­kı olan bu mar­ka için ya­ra­tı­cı bir rek­lam ha­zır­la­ya­cak. Ka­za­nan, bir mil­yon do­la­rın sa­hi­bi ola­cak. Da­ha da iyi­si, Uni­ver­sal Stu­di­- os’­da bir yıl sü­re­li iş im­ka­nı.
Özel­lik­le elin­den cep te­le­fo­nu­nu dü­şür­me­yen, ya­ra­tı­cı ve mi­zah an­la­yı­şı olan genç­le­ri­miz için iyi eğ­len­ce...
Hay­di gö­re­lim si­zi!