Kolay Bilmeceler

İki bacaklı, tüylü bir kavga ustası, Sabahları horul horul öter, kimdir bu savaşçı?

Geceyi aydınlatır, rüyalarda dosttur. Uykuya dalmak için, en yakın dosttur.

Bir dalda iki meyve. Birisi gelir birisi gider eve.

Her gün yeniden doğar, ama hiç büyümez.

Havada uçar, kanadı yok. Damda oturur, evi yok.

Dereler tepeler, şık şık küpeler

Herkese başka numara, seninki aynı bu arada. Deri mi süet mi bilmem, giyersem onu kışın üşümem.

İçi kırmızı, dışı yeşil. Onu yerim, sanırsın ben bir fil. İçindeki siyah noktalar, beni yerken oyalar.

Beyazı görünce açılır, yazılar ona yayılır.

İçinde lezzet saklar, ısınınca elin yanar.

Ateşe girse yanmaz, suya girse ıslanmaz.

Ağzı var odun yutar, bacası var duman tüter.

Altında dört teker, üstünde yük çeker.

Çocukların yuvası, bilgi doludur orası.

Bitişik odada, yemek pişer orada.

Çantam var omuzumda, haberlerim var çantada.

Yemeğin başı, hastanın aşı.

Açarsam dünya olur, yakarsam kül olur.

Alçacık dalı, yemesi ballı.

Bir sapı var, yüz topu var.

Kulaktan kulağa, değişir zamanla.

Mavi örtü, herkesi içine soktu.

Hiç pili bitmez, bizi hiç unutmaz.

Ben giderim o gider, içimde tık tık eder.

Manto giymiş pencere, üşümüş gecelerce.

Deniz üstünde beyaz, yufka açar olunca ayaz.

İncecik beli, elimin eli

Ben giderim o gider yanımda dum dum eder

Yol alır ama yolda da bırakır

Ellerinle tutarsın ama gözlerinle göremezsin?

Bir kuyum var, iki türlü suyum var

Çıt der, ateş çıkar.

Bir küçük fıçıcık, içi dolu turşucuk.

Uzun oluk, tepesi delik.

Yaşı yok başı yok adam olmuş söz keser.

Bir kapaklı çok yapraklı, içinde bilgi saklı

İz eder dizi dizi, alır götürür bizi

Kuyruğu var at değil, kanadı var kuş değil.

Elimi elimden kaydırır, mikropları arındırır.

Havada uçar kanadı yok, kocaman ama ağırlığı yok, beyaz ama rengi yok.

Bağlarsam yürür, çözersem durur.

İki camlı pencere, bakıp durur her yere.

Yemekleri taşırım sırtımda, ağlarım siz aç kalınca.

Yanar, tutuşur her an, Alevler içinde kalır insan. Gelirler hızla, söndürürler yangını, Kahramanlar onlar, kimdir bu canlar?

Yemyeşil örtü, doğanın özeti, Altında binbir renk, cıvıl cıvıl özeti.

İnce beli var, kara yolu bilir. Sırtında taşır, yuvasını bilir.

İçi kara dışı kara, dayanılmaz kara kara.

Dağdan gelir, taştan gelir, kırk kişiye taştan gelir.

Parmağında gözüm var, daireyim köşem yok. Parlak ya da mat, beni takar damat.

Bilgileri saklar, içinde depolar. Sorduğun soruları hemen de anlar.

İçi yumuşak pamuk gibi, dışı renkli şeker gibi. Konulduğu yerde yatar, uyuklayan adam gibi…

Fal taşı gibi gözleri, pamuktandır elleri. Oynamayı çok sever, iki yanda uzanır örgüleri.

Akşam sayamazsın, sabah bulamazsın.

Zili var, kapısı yok; rehberi var, konuşan bol.

Yattım yumuşacık, uyudum sıcak sıcak.

Elde yapılır, kulağa asılır.

Beyazdır kağıt değil, havada gezer uçak değil.

Beyaz bir örtü, her tarafı örttü.

İncecik beli, elimin eli.

Dal üstünde al yanak, inanmazsan ye de bak.

Altında dört teker, üstünde yük çeker.

Ağzı var dili yok; karnı var, bağırsağı yok.

İki fener, gündüz yanar, gece söner.

Ağaç üstünde kilitli sandık

Yürür yürür iz etmez, gider durur toz etmez.

Ayağı içerde, kafası dışarda.

İki bacaklı, keskin bıçaklı.

Sözü keser, her şey orada biter.

İçimde akrep var, durmadan birini arar.

Kağıt üzerinde dans eder, silgi hatalarını siler

Kat kat sefer tası, içinde insan sesi

Ye ye bitmez, mideye gitmez.

Sabah alınır, akşam yayılır?

Her gün yeniden doğar, dünyaya haber yayar.

Bir oğlum var, kat kat gömleği var

Yeşil mantolu, kırmızı entarili, siyah düğmeli.

Kolu var, eli yok, karnı yarık karnı yok

Bir küçücük arpacık, başında var tablacık.

İki yuvarlak biri büyük biri küçük onlar olmasa bize dünya kapkara.

Elde yapılır, kulağa asılır.

Et içine, hep içine, oda girmiş ta içine…

Yer altında dikili minare… Turuncudur, yetişir yerde.

Bakması güzel, dikeni üzer.

Mini mini bir kutu, içi insan dolu.

Duruşu ömür, gözleri kömür. Soğuk dondurur, sıcak öldürür.