Tutku

En son geldiÇinde kitapçıları dolaşmış; İzmir'le, Ege'yle ilgili gördüÇü her kitabı alıp yanında götürmüştü.Bugünün iletişim olanaklarında artık saniyelere inen bir hıza ulaşmış durumdayız.Bakıyorum ondan gelen e-maillerin çoÇunluÇunda ya İzmir'i anlatıyor ya da Türkiye'nin avantajlarını...İnsanın imkanları ne kadar geniş olursa olsun doÇduÇu, büyüdüÇü topraklar bir şekilde seni çekiyor.Gurbet olmak böyle bir şey işte...Telefonun ucunda bu sefer bir başka dost. Gecemizin, gündümüzün beraber geçtiÇi, Saint Joseph'li bir kardeşim.O da New York'ta uluslararası deÇerlendirme kuruluşlarından birinde çalışıyor.Çok da başarılı... Her telefon açtıÇında görev alanına yeni bir ülke ekleniyor. Öyle olunca dünyayı karış karış geziyor.Bir gün Dubai'de, bir gün Lizbon'da, bir gün Dublin'de...Her gittiÇi yerde en iyi şekilde aÇırlanıyor, en güzel yerlerde yemek yiyor, en pahalı otellerde kalıyor.* * *Yine benzer sözler..."Deniz, sen bizim aklımızı çeldin, Çeşme'den ev aldırdın bize. O günden beri aklımız hep orada. En fazla beş yıl daha dayanabiliriz, diyorduk. Şimdi 'Beş yıl nasıl dayanacaÇız' demeye başladık. Dünya buradan yönetiliyor, ekonominin başkenti burası ama gözümüz hiçbir şey görmüyor. 10 yıldan fazla zamandır buradayız, bu kadar dayanacaÇımızı bile düşünmemiştik. Yılda iki kere geliyoruz ama yetmiyor. Olmuyor..."İçini rahatlatmak için "Türkiye'nin sana orada daha fazla ihtiyacı var. Kararından vazgeçme, beş yıl bir gün sonra İzmir uçaÇına atla gel..." dedim. Gülüştük...İkimiz de bazen bir haftanın bile geçmediÇini çok iyi biliyorduk. Başlangıçlar kadar bir şeye nokta koymak da gerçekten zordur.Gurbette olmanın ne anlama geldiÇini; sevdiklerinden uzakta olmanın insanı nasıl bir ruh haline soktuÇunu tahmin edebiliyorum.* * *Yeni yıl ya... Telefon zinciri çalışıyor, birbirini sevenler en azından bir "alo" demek istiyor. Bu sefer daha yakınlardan bir ses...Yine ilkokulu, ortaokulu, liseyi beraber okuduÇumuz sonra da İstanbul'a gitmek zorunda kalan bankacı bir arkadaşım.Türkiye'nin en önemli bankalarından bir tanesinde genel müdür yardımcısı...Söze şöyle başladı."Bir iş bulamadın şu memlekette bize... Herkes gibi mi yapacaÇız. Emeklilikte mi İzmir'de olacaÇız..."Hayat böyle bir şey... Rüzgar sizi alıp çok uzaklara götürebilir.Ama hatıraları, duyguları silemez.Türkiye ve İzmir bir tutku inanın...Herkesin yeni yılını kutluyorum. dsipahi@milliyet.com.tr Londra'dan bir arkadaşım aradı. "Dünyanın en büyük finans kurumlarından birinde görev yapıyorum. Güzel bir evde oturuyorum, iyi imkanlarla çalışıyorum. Ama Türkiye burnumda tütüyor, İzmir'deki geçen günlerimi anmadıÇım bir tek günüm bile yok" dedi.