Aile, gençler için daha da önemli

Yetişkinler için gençlere dair en popüler konulardan biri onların ebeveynleri ile olan ilişkileridir. Bu ilişkide yaşanan gerilimler üzerine nesillerdir uzun uzun yazıldı, çizildi, konuşuldu. “Şimdiki gençler” sürekli olarak mercek altına alındı. Son birkaç on yılda da jenerasyonları harfler ile çağırıyoruz, ironik bir şekilde de Z harfindeyiz, umarım insan neslinin sonuna gelmemişizdir! (Neyse ki sanırım alfa jenerasyonu ile taze bir başlangıç yapıyoruz!)

Şimdiki gençlerin önceki birkaç nesilden farklı bir süreçten geçtiklerini kabul edelim, onlar gençliklerini global pandemi koşulları altında yaşıyorlar. Bu gerçek, onların yaşlarından dolayı yaşadıkları doğal gerilimleri başka türlü etkiliyor. Mesela onlar için en önemli konu sağlık, salgın varken bu bir yandan hiç şaşırtıcı değil ama diğer yandan da normal koşullarda bu yaş grubundan beklenmedik bir yanıt. Çevrelerinde Kovid-19 nedeni ile hayatını kaybedenleri duydukça, okudukça ailelerine daha fazla önem vermeye başlamaları da şaşırtıcı değil. 

Her iki gençten biri anne-babası ile ilişkilerinin iyi olduğunu belirtiyor, o iki gençten diğeri ise bu ilişkiyi ne iyi ne de kötü olarak tanımlıyor. Bu konuda uzman değilim elbette ama bir ebeveyn olarak bunu gayet sağlıklı bulduğumu söylemek istiyorum. Pandemi sürecinde uzun zaman evde kalmak zorunda olmak yine her iki gençten birine göre ailesi ile ilişkisini olumsuz etkilemiş, bu süreçte ilişkinin olumlu etkilendiğini söyleyenlerin oranı sadece onda bir. Hemen hemen gençlerin yarısı, ailelerin onların kararlarını destekliyor olduğunu, kendisi ile gurur duyduklarını ifade ediyor. Diğer yarısı ise kararlarının ya desteklenmediğini ya da bu konuda ortada bir noktada olduklarını belirtiyorlar. Bu farklılıklara rağmen kendilerini ailelerinin yanında güvende hissedenlerin oranı yüksek, her on gençten yedisi bu şekilde hissediyor. Ailelerin bu sorumluğun farkında olmalarını ve hakkını vermelerini diliyorum.

Gençlik doğal olarak “gelecek” çağrışımı yapan bir sözcük. Pandemi gençliği maalesef geleceğinden endişeli. Her on gençten altısı geleceğinden endişe duyduğunu belirtiyor. Özellikle de eğitim, işsizlik ve kadın-erkek eşitliği konularını önemsiyorlar. Gelecekteki iş hayatlarına dair beklentilerinde yaşlarının verdiği heyecanı, cesareti görebiliyoruz, her on gençten altısı kendi işini kurma hayali kuruyor. Birkaç nesil öncesinde rakipsiz tercih olan kamu kurumları arkalarda kalmış durumda, devlet görevi ancak her beş gençten birine çekici geliyor.

Geleceğe hazırlanırken bugünü ciddi şekilde sosyal medyada geçirdiklerini belirteyim. Uyku harici zamanlarının ortalama beşte birini sosyal medya kullanarak geçiriyorlar, yaklaşık 3.5 saat. Yemek, okul, yol gibi diğer zamanları da dikkate alırsak sosyal medyanın hayatlarında kapladıkları alanın aslında ne seviyede olduğunu daha iyi kestirebiliriz. Bu da zamanımızın bir diğer gerçeği. Bu kadar büyük bir içerik bombardımanı varken daha farklı bir sonuç beklememek lazım bence. Sosyal medyada sunulan içeriklerin, bu alanda şirketler, devletler veya uluslararası kuruluşlarca yapılacak düzenlemelerin, ve nihayetinde  o meşhur “algoritmaların” önümüzdeki on yılda izleyeceği seyir, “gelecek” için birinci derecede belirleyici unsur olacak.