Yardım meleği!

Çiğdem Yılmaz / İstanbul İstanbul Üniversitesi Antropoloji Bölümü’nden mezun olan Altıntaş, bir süre Dünya gazetesinde muhabirlik yaptıktan sonra farklı birçok şirkette çalıştı ve emekli oldu. Emekli olduktan sonra gönüllü olarak birçok yardım kuruluşunda çalışan Altıntaş, 2008 yılında da Atlas Yardım Derneği’ni kurdu. Dernek çatısı altında yıllardır ihtiyaç sahiplerine yardım eden Altıntaş, kendi hikayesini ve yıllar içerisinde yaptıklarını Milliyet’e anlattı:

“Hayatım boyunca hep birilerine yardım etmek beni mutlu ediyordu. Engelli olduğum için biraz erken emekli oldum, emekli olduktan sonra da gönüllü olarak birçok yardım kuruluşunda çalıştım. Hayatta en keyif aldığım dönemlerdi diyebilirim.”

Kadınlara okuma yazma

“Bir gün yoldan eve giderken küçük bir çocuğun ağladığını gördüm. Ama öyle bir ağlama değildi. Sanki düşmüş de bir yerini kırmış gibi ağlıyordu. Sonra öğrendim ki tek bir pantolonu varmış, o da yırtılmış. Onun için bu kadar ağlıyormuş. Bu durumu çevremdeki insanlara anlattım ve başta çevremin yardımlarıyla ihtiyaç sahibi insanlara elimizden geldiğince giysi yardımı yapmaya başladık. Zamanla bu yardımlar gıda yardımına dönüştü. 2008 yılında da Atlas Yardım Derneği’ni kurduk. Burada başta giysi ve gıda yardımı yaptık. Öğrencilerin eğitimlerine destek olsun diye etüt merkezleri kurduk ve yıllar içerisinde binlerce öğrenciye ücretsiz eğitim desteği sağladık ve sağlamaya da devam ediyoruz. Sadece öğrencilere eğitim desteği vermekle kalmadık, okuma yazma bilmeyen yüzlerce kadına da okuma yazma öğrettik.Bu yardıma maddi yardım da eklendi.” 

Günlük 200 kişilik yemek

“Derneğimizde bir tane de aşevimiz var. Burada istisnasız her gün 200 kişilik, beş çeşit yemek yapıyoruz ve ihtiyaç sahiplerine dağıtıyoruz. Menüyü de o güne uygun hazırlıyoruz. Şimdi muharrem ayındayız ve 12 gün boyunca yemeklerimizde et kullanmıyoruz. Atatürk çok sevdiği için her 10 Kasım’da mutlaka kuru fasulye ve pilavımız olur. 30 Ağustos’ta üzüm hoşafımız vardır.”

“Türkiye’nin dört bir yanındaki ihtiyaç sahiplerine ulaşmaya çalışıyoruz. Ücretsiz bir kreş kurduk ve yüzlerce kadın çocuğunu bu kreşe bırakıp çalışmaya başladı. Yardımları da gönüllülerin desteğiyle yapıyoruz. Bu hayattaki en büyük amacım daha fazla insana yardımcı olabilmek. İhtiyaç sahibi insanlara ulaşmak ve onların sorunlarını çözmek beni mutlu ediyor. Ömrü yettiği sürece de insanlar için çalışacağım.”