Annesini Covid-19'dan kaybeden hemşirenin buruk Anneler Günü

Yenimahalle Eğitim Araştırma Hastanesi'nde salgın ile mücadele eden hemşire Özle Kanaat, geçen yılın Kasım ayında koronavirüse yakalandı. Hastalığı hafif geçirdiği için evde tedavisini sürdüren Kanaat, eşi, kızı ve yanlarında yaşayan görme engelli annesi Pakize Çetinkaya'ya da virüs bulaştırdı. Çetinkaya, hastalığın 2'nci günü sağlık durumu ağırlaşınca ambulansla hastaneye kaldırıldı. Pakize Çetinkaya, 15 günlük yoğun bakım sürecinin ardından hayatını kaybetti. Özlem Kanaat ise eşi ve kızı ile birlikte hastalığı atlattı.
'ELVEDA, BİLE DİYEMEDİM'
Hastanede pandemi ile mücadelesini sürdüren Özlem Kanaat, annesini kaybettikten sonra ilk Anneler Günü'nü buruk kutladı. Anneler Günü'nde çalışan Kanaat, kızının kendisini arayarak, Anneler Günü'nü kutlaması ile sevindi. Kanaat, kronik rahatsızlıkları bulunması nedeniyle hastalığı annesine bulaştırmamak için çok çaba harcadığını; ancak başaramadığını anlatıp, "9 ay boyunca virüsten hep kaçtım ama sonuçta 9 ay kaçabildim ve yakalandım. Annemde kronik rahatsızlıklar olduğu için onda çok hızlı ilerledi. Ben de karantinada olduğum için annem hastaneye götürülürken ona eşlik edemedim. Onu kapıdan gönderirken 'elveda' bile diyemedim. 10-15 gün sonra annemi kaybettik ve ben anneme hiçbir şey yapamadım. 9 ay boyunca burada bütün hastalara kendi annemiz, babamız gibi bakarken gidip hastanede annemin yanında bile olamadım. En çok bunlar acı veriyor bana. Ben annemin son kez, bir kere olsun kokusunu içime çekmek isterdim. Ben eminim o beni bir yerlerde duyuyor, görüyor. Onu çok seviyorum. Bu Anneler Günü de benim için çok buruk geçiyor. Onu çok özlüyorum" diye konuştu.
'İNSANLARIN DUYARSIZLIĞI BİZİ ÇOK ÜZÜYOR'
Özlem Kanaat, Anneler Günü'nde çocuğundan ayrı olarak çalıştığını belirterek, "Yine bir Anneler Günü ve yine biz buradayız. Sağlıkçı anne ve babaların maalesef özel günleri pek olmuyor. Doğum günlerini bile bazen ertelenmiş olarak kutluyoruz. Ben buradan anne olan tüm meslektaşlarımın Anneler Günü'nü gönülden kutluyorum. Benim gibi acılar yaşamamalarını temenni ediyorum. Bu süreçte insanların duyarsızlığı bizi çok üzüyor. Burada çalışırken biz evimizi, çocuğumuzu, her şeyimizi unutup, onları bırakıp geliyoruz buraya. İnsanların daha çok duyarlı olmasını istiyorum. Benim gibi birçok arkadaşım var, annesini ve babasını kaybeden. 'Yara kabuk bağlar' diyorlar ya yara bence kabuk bağlamıyor. Biz burada yaramız kanaya kanaya çalışıyoruz" dedi.