Popüler bir şarkıcı olmanın tek yolu cover şarkı olmamalı
Bir şarkının farklı müzisyenler tarafından seslendirilmesine karşı çıkılıyor ya, 'Büyüsü bozuldu' deniliyor ya... Karşı çıkılmamalı. Büyüsü bozulmuyor. Çeşit artıyor. Yeni bir ismi o kadar da tanımayanlar cover şarkının gücüyle o ismi tanıyor. Peki cover şarkılar şart mı?
Cover'lar tanınmayı, bilinmeyi, geniş kitleler tarafından keşfedilmeyi kolaylaştırıyor, hızlandırıyor.
Ama her şeyin fazlasının zarar olması gibi fazla cover'lamak da kısa vadede ciddi bir dezavantaja sürüklüyor şarkıcıyı.
"Pop bir şarkıyı bu hale çeviren de kim?" diyoruz.
Dikkatimizi çekiyor.
Ses rengi ya da tarzı ilgimizi çekmişse devamını bekliyoruz.
Farklı şeyler duymak istiyoruz ve işte o kilit aşamada şarkıcı bekleneni veremiyorsa o zaman işte ölü bir yatırım oluyor cover'lar.
Bir de son 10-15 yılda o kadar çok aynı yoldan yürünüldü ki artık dinleyici de tok.
Hem de fena halde tok.
Şarkılar fantastik bir formata dönüşmediği sürece bizi çok da alakadar etmiyor.
Teğet geçiyor, değmiyor.
Kalben'in 'Haydi Söyle'sinden Duman'ın 'Her Şeyi Yak'ına, Placebo'nun 'Where Is My Mind?'ından Marilyn Manson'ın o meşhur 'Sweet Dreams'ine herkes cover'a başvurdu.
Ve artık o kadar çok cover'la doldu taştı ki ortalık yeni şarkılar duymak istiyoruz.
Sene 2018 ve halen daha bize 20-30 yıl önceki bir şarkıyla gelen isimler ağzıyla kuş tutmadığı sürece çok da benimseyemiyoruz.
Buradan da ne sonuç çıkıyor?
Eskiyi eskide bırakmalı.
Eskiden yeniyi çıkartabiliyorsak değerli.
Çünkü yenilik her zaman en doğrusu.
