"Ayrıntıları bırakıp esas mala baksınlar"

axpaz021.jpg Daha teklifi kabul etmesiyle ortalık yıkılmış, eleştiri yağmuru başlamıştı. "Sunamaz" diyenler, "Günlük haber başka iş" diyenler... Başladıktan sonra daha ilk haftasında reyting sıralamasındaki yerine bakıp "Bakın, dediğimiz çıktı, dördüncülüğe düştü" diyenler... "Ben de ortalığın böyle yıkılacağını sanmıyordum. Ama biliyor musunuz, hoşuma gidiyor bunlar. Ayrıca zamanla bana alışacaklar" diye rahat, gülümseyerek konuşuyor. Bugün 15.30'da yaklaşık iki saatliğine Kanal D ekranlarına "gerçekten çok güzel bir proje" için, Milliyet'in eğitim göremeyen kız çocukları için düzenlediği "Baba Beni Okula Gönder" kampanyası için çıkacak olan Birand kampanya ve yayınla ilgili olarak da "Türk toplumu egoistlikten kurtulmaya başladı. Biz de bu hisleri harekete geçiriyoruz. Bütün mesele istemesini bilmek" diyor. Mehmet Ali Birand 5 Eylül'den beri karşımıza anchorman olarak çıkıyor. Kanal D ana haber bültenini o sunuyor; daha doğrusu, ee'leri, yorumları, esprileri ile anlatıyor. Tabii sadece saat 19.00'da başlayan ana haber bülteninden değil, tüm Kanal D haberlerden sorumlu. Risk almak istedim ve risk aldım. Hiç de pişman değilim. Oturduğum yerde sürekli yaptığım şeyleri tekrar edip emekli mi olacaktım yoksa başarısızlık riskiyle beraber canlı, heyecanlı bir hayat mı yaşayacaktım? Ben canlı hayatı tercih ettim. Başarılı olursam ne âlâ. Başarısız olursam da "Vah vah, demek ki bunu yapamıyormuşum" derim. Dünyanın sonu da değil. "Risk" alıp ana haber sunmaya başlamanıza şaşırdılar. "Rahatını bozdu" dediler. Evet, hayatım çok renklendi. Çok fazla renklendiği günleri de yaşıyorum. Bir süredir başlayan bir durağanlıktan kurtuldum. Biraz mazohizm de var tabii. Sürekli alkış aldım hayatım boyunca, şimdi zaman zaman yumurta atıyorlar, domates atıyorlar, yuhalıyorlar. Olsun ne olacak? Bu da hayatın bir parçası. Hayatınız renklendi mi gerçekten? Geldi. 1993-1994'te ilk ATV teklif etti. Arkasından Show TV teklif etti. Sonra Kanal D teklif etti. Şimdi tekrar Kanal D... Mutlaka daha önce de size ana haber için teklifler gelmiştir. O zamanlar kendimi hazır hissetmiyordum. Şimdi ne yapacağımı daha iyi biliyorum. Daha çok özgüvenim var. Bir riski aldığım zaman kaybedersem ne olacağım diye kötü rüyalar görmüyorum. Artık "Olmazsa olmaz" diyebiliyorum. O teklifleri kabul etmediniz. Şimdi ne oldu? Var tabii yani. İlk haftalarda aşırı dikkatli olduğumu görüyorum. Daha doğal olmam gereken yerlerde olamamışım... Ama bunlar ayrıntılar. "Esas mala bak" demek lazım. Esas mal önemli. Eleştirilerden biri de günlük haber yapmanın başka bir şey olduğu konusundaydı. Kendinizi seyrettiğinizde farklılıklar görüyor musunuz? Benim ee'lerim hep olacak, güleceğim de. Bu ya... Ben bir yemek veriyorum. Beğenirlerse seyredecekler, beğenmezlerse seyretmeyecekler. Olmadık yerde gülüyor dendi. Eee'lerinizle bu işi nasıl götüreceğiniz merak edildi. "Karım henüz memnun değil" Daha memnun değil. En acı eleştirmenim Cemre demişsiniz. Karınız nasıl buluyor ana haber bülteninizi? Hayır, daha olmadı. Zaman alacak. Ben daha çabuk olabileceğini tahmin ediyordum. Seyircinin çok büyük alışkanlıkları var. O alışkanlıkları kırmak zaman alacak. Haber bültenlerinden çok, sabun köpüğü haberler bekliyorlar. Ekranda hareket bereket olsun, abuk sabuk da olsa olur gibi... Şu anda özel televizyonlar içinde en ciddi haber sunan bir-iki kanal var, onların başında da geliyoruz. Zamanla daha ince ayarlar yapacağım. Ama insanların şundan vazgeçmeleri gerekiyor: "Saddam'la, Putin'le konuşan Mehmet Ali şimdi neden Gamze'yle konuşma durumuna düşüyor?" Sizce durum ne? Şu anda istediğiniz kıvama geldi mi haberler? Oldu mu, olmadı mı? Öyle deniyor. Bu çok yanlış. Benim için emin olun, Gamze, Hülya, Putin kadar değerlidir. Ben Çingene bir müzisyenle de travestiyle de konuşurum. Hiç fark gözetmem. Bu düşmek mi ki? Her şey sorulur. Sorunun aptalı yoktur. Cevabın aptalı vardır. Herkes Gamze Özçelik röportajını konuştu. Özçelik sizi ekranda azarladı. Sorularınıza laf ettiler. Soru sorarken nelere dikkat edersiniz? O soru sorulmalıydı. Soruş şekli çok önemlidir. Eğer siz gidip suratınızı da biraz ekşiterek "Sen gay misiiin?" diye sorarsanız olmaz. Ya da "Ben sana 'Sen gay misin?' sorusunu sorsam, bu seni rahatsız eder mi?" şeklinde sormak başka bir şeydir. Benim hatırladığım sorularınızdan biri Tarkan'la olan sohbetinizdendir. Her şey çok iyi gidiyor. O size ısınmış, ortam yumuşak ve siz çat diye ona "Sen gay misin?" diye sordunuz. Oldu. İçimde hâlâ ukde olan bir şeydir. Hakan Şükür "32. Gün"e çıktı. "Sen hocaefendiyi seviyor musun?" diye sordum. "Evet. Saygı duyarım. Arada bir görüşlerini aldım" dedi. Adamın hayatı iki yıl boyunca kaydı. Çok üzüldüm ona. Milyonlar o sorunun cevabını duyacak. Sorduğunuz bir soru o kişinin kariyerini etkileyebilir. Sizin istemediğiniz bir sonuca da ulaşabilir sorunuz. Başınıza böyle bir şey geldi mi? "Ah, adamı da mahvettim" dediğiniz oldu mu? "Benim tutkum denizdir" Ben son 10 yılın en dolu dönemine girdim. Ama bu böyle devam etmez. Benim tüm hayatım bu değil. Seyahat edeceğim, Amerika'ya gideceğim, konferanslar vereceğim. Benim ailem var. Özel hayatınızda neler değişti? Benim tutkum denizdir. Bir teknem vardır. Karımla beraber kaptanlık yaparız. Dalış merakımız yeni başladı. Bir deniz bir de seyahat etmek yani. Haberden başka tutkunuz nedir? Vietnam'da başladı. 1967'de. Sonra da kaldı. Bir kere kestim, çok çirkin oldum, tekrar bıraktım. n Bu sakalınız ne zamandır var? Güneydoğulu kızlar için ekranda Yayını başından sonuna ben götüreceğim. Bu o kadar güzel bir proje ki... Bütün insanların en kıymetli varlığı bir tanedir, o da çocuğudur. Ne malı ne de arabası... Şimdi düşünebiliyor musunuz; çocuğunuzu parasızlıktan okula gönderemiyorsunuz. Bundan daha güzel bir kampanyayı ben düşünemiyorum. Siz insanlara bir ümit veriyorsunuz, o insanların hayatını kurtarıyorsunuz. Onun önünde bambaşka bir gelecek açıyorsunuz. 9 Ekim'de (Bugün) "Baba Beni Okula Gönder" kampanyası için yayında olacaksınız. Böyle bir kampanya için ekranda olmak ne hissettiriyor? Tabii, tabii... Türkiye artık güneydoğusunu, fakir insanlarını, imkanı olmayanları düşünmeye başladı. Egoistlikten uzaklaşmaya başladı Türk toplumu. Siz de eğer bu hissi harekete geçirebiliyorsunuz, o zaman zaten veriyor. Bütün mesele istemesini bilmek. Bu kampanya bir yandan tüm ülkede bir birlik beraberlik havası da estiriyor. Onu hissediyorum kesinlikle. Bana iyi planlanmış bir proje getirin, ben size para toplarım. Sizin ekranda bir inandırıcılığınız, samimiyetiniz olduğu herkes tarafından kabul ediliyor. Böyle kampanyalarda daha etkili olacağınıza inanıyor musunuz? "Lüksemburg'da olacakları biliyordum, o yüzden rahattım" Dört kişi gittik Lüksemburg'a. Haber kanalları gibi her dakika haber vermek zorunda değildik. Bu hem avantajımız hem de dezavantajımızdı. Bir yandan haberi biriktirme şansımız vardı ama haber elimize geçtiği anda haber kanalları gibi anında veremiyorduk. Siz ana haber bülteni ekibi olarak Lüksemburg'a taşındınız 3 Ekim'de. Yaptığımız yayınla Kanal D haberin gücü ortaya çıktı. Ama çoğu önemli kararı ilk sizden duyduk. Biraz da "eski dostlar şimdinin rakibi" oldu. Ama ben de onlardan elimdeki malı saklamadım. Bir kere haberi verdiniz verdiniz. Sonra haberin üzerine yatayım demem. Arkadaşlarınızla birlikteydiniz ama bir yandan da büyük bir rekabet içindeydiniz. En zor toplantılardan biri oldu. Bir kere Lüksemburglular böyle bir şeye hazırlıklı değildi. Sandviç, kahve, bira ve kolanın ötesinde servis yapılmayan bir restoran vardı. 200 gazeteci bir arada. Onlar bizim sabah girip akşam çıkacağımızı düşünerek hazırlanmışlar ama biz 2 Ekim Pazar günü gece ikide çıktık, 3 Ekim'de de sabah dokuzda girdik, gece üçe kadar oradaydık. Müthiş bir tempoydu. Aç kaldık, uykusuz kaldık. Basın odası nasıldı? Evet ama gerginlik çoğunlukla gazeteciler arasında değil de Avrupa Birliği diplomatlarıyla yaşandı. Çünkü hep aynı lafları söylüyorlar, bir şey açıklamıyorlardı. Gerginlik de artmıştır bunların etkisiyle. Yoo, ben biliyordum ne olacağını, o yüzden çok rahattım. Sizin böyle bir çıkışınız oldu mu?