Yanlış söylüyorum, gırgır oluyor

KOMPHELA'yla "komple" bir röportaj yapmaya haftalar yetmez.
Mübarek futbolcu değil, filozof gibi... Irkçılık, hümanizm, sosyal adalet, hatta tasavvuf, futbolun da televizyonun da önüne geçiyor.
Komphela'ya soruyorsunuz, sanki Mandela yanıt veriyor...
Zor da olsa, sadede geliyoruz. Çünkü Komphela, Türk insanı için bir yıldız...
Hem de Afrika'nın en güneyinden Gaziantep'in göbeğine, oradan tarih diyarı Çanakkale'ye yuvarlanıp yeşil sahadan beyaz cama kayan bir yıldız...
Aydınlar, konuşma özürlü talk şovculardan dert yanarken anaokulu Türkçesi'yle halkı ekrana bağlayan bir yıldız...
Ve en önemlisi, Komphela bizim için "ithal bir ayna..."
Onda insanları yetenekleriyle değil yetersizlikleriyle değerlendirdiğimizi anlıyoruz; çünkü, kötü Türkçe'si, iyi futbolundan iki kat para kazandırıyor...
İnsanlara yüzeysel baktığımızı hissediyoruz; bizi derin ve gelişmiş düşünceleri değil, komiklikleri ilgilendiriyor. Çiğköfte yoğurduğunda, göbek attığında mest oluyor, küfürlerine bayılıyoruz...
Şimdi sıra onda. Ona hem Komphela'yı, hem de kendimizi soruyoruz.
- Futbola nasıl başladın?
Güney Afrika'da sokakta başladım futbola. Güney Afrika zengin bir ülke, ama biz zengin değildik. 11 kişiydik. Babam okul görmedi. Annem de görmedi. Beni okuttular. Son sınıfa kadar okudum. Türkiye'de hem futbolcu olup hem de okumak imkansız. Burada tam profesyonel olacaksın. O zaman okuyamazsın. Ben hem işe gidiyordum. Hem öğretmenlik yapıyordum, hem öğrenciydim ve futbol oynuyordum.
- Türkiye'ye gelmeden kafanda nasıl bir ülke hayal ediyordun?
Türkiye'yi Avrupa'da olduğu için çok güzel bir yer olarak düşündüm. Tam Avrupa diyordum. Cennet gibidir diye düşünüyordum. Oysa Güney Afrika gibi. Bir farkı yok. Türkiye'de hiç uç bir şey görmedim. Bu benim için daha iyi oldu. Zaten ben her şeye uyarım. Köyde de yaşarım, dünyanın en lüks yerinde de yaşarım, hiç rahatsız olmam. Hem de kimseyi rahatsız etmem.
- Türkiye'de talk şov yapanları konuşma özürlü diye eleştiriyorlardı. Sen Türkçeyi bile az biliyorsun ve çok meşhur oldun. Sana ilginç geliyor mu?
Öyle tabii. Ama ben söylenenleri anlıyorum, bazı şeyleri anlatamıyorum.
- Türkçeyi iyi öğrensen esprisi kaçacak belki.
Evet. Yanlış söyledikçe gülüyorlar, dalga geçiyorlar. Ben de seviniyorum o zaman. `Ben tam söyleyemiyorum, ama siz anlıyorsunuz' diyemiyorum, gırgır oluyor, öyle geçiyor.
- Çok iyi bir futbolcusun, ama şöhretin televizyonla oldu. Tuhaf değil mi?
Evet, çok tuhaf. Ben de şaşırdım. Nasıl iş bu dedim. Futbol oynarken hiç bu kadar dikkat etmediler bana. Futbolda göze batmak için gol atmak lazım. İstediğin kadar iyi defans yap, görevini yap, gol atmıyorsan Türkiye'de yabancılara dikkat etmiyorlar. Sırf bu yüzden ben de hata yapıyorum. Gol atmaya gidiyorum. Bu sefer de hocanın disiplini bozuluyor.
- Her yabancı transfer, işin hakkını veremiyor ama.
Çocukların hepsi iyi oynamak istiyor. Onlar buraya bedava gelmedi.. Kulüpleri ellerinden tutsun. Onlar kalkmak (iyi oynamak) istiyor. Fenerbahçe maçında gördüm Okocha'yı. Topa vurmasından anladım, yanına gidip sordum. `Oğlum, bak sen mutlu değilsin' dedim. Bir yandan maç oynanıyor, bir yandan konuşuyoruz. `Futbol savaş değil' dedim Okocha'ya...
- Futboldan kazanamadığını ekrandan kazandın...
Para önemli değil. İnsan olmak için çok ekmek yemek lazım. Parayı Allah verir.
- Bizde adamı kolay harcarlar. Form grafiğin düşerse herkes üstüne gelecek. `Sen şovmen misin, futbolcu musun' diyecekler.
Zaten geliyorlar. İlk geldiğimde şapka taktım, o bile sorun oldu. O zaman çok üzüldüm. Üzüldüğüm zaman da kitap alırım okurum.
- Yaptıklarında destek gördün mü?
Her insan çok zayıf. Bir taraftan destek gelirse güçlü olursun. Al bir tane süper futbolcu. Örnek olarak. Yanına kazmaları koy. O futbolcuyu kimse görmez. Normal bir futbolcu al. Yanına star futbolcuları koy. O da yıldız olur.
- Çanakkale'de işler yolunda mı?
Çok seviyorum orayı. Takım da düzeliyor. İlk yarı fikstür ters düştü, ama panik yok. Problem yok.
- Problem çıkaranlar var...
Problem çıkartan adamın da problemi var...