Cumhurbaşkanı A. Necdet Sezer’in eşi Semra Sezer’in okuma yazma bilmeyenlere yönelik başlattığı Ulusal Eğitime Destek Kampanyası, olanca hızı ile devam ederken aynı alanda yeni bir kampanya daha başlıyor. Milli Eğitim Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı ve UNICEF’in yürüttüğü kampanyaya, Sağlık Bakanlığı, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu ve Diyanet İşleri Başkanlığı da destek sağlıyor. Amaç; kız çocuklarının okullaşma oranını yükseltmek. Okuma yazma bilmeyenlere okuma yazma öğretmek...
Bayan Sezer’in sivil toplum örgütlerinin desteği ile sürdürdüğü çok başarılı bir kampanya var iken neden böylesi yeni bir kampanyaya ihtiyaç duyuldu? Anlamak zor. Ama kampanya kampanyadır. Okuma yazma bilmeyenimiz o kadar çok ki değil bir - iki kampanya, 20 kampanya düzenlense onlara da yetecek kadar okul yüzü görmemiş genç kız buluruz...
UNICEF’in kampanyaya yönelik bilgileri çok çarpıcı. İsterseniz gelin önce onlara bir göz atalım:
Yaşları 14 / 44 arasında değişen yaklaşık 6 milyon anne okuryazar değildir.
Kız çocuklarının yüzde 40’ı ilkokul eğitimini tamamlamamış. Yüzde 25’i hiç okula kaydolmamıştır.
Kız çocuklarının yarıdan fazlası ortaöğretime hiç kaydolmamıştır.
Evet rakamlar korkunç. Ama daha da korkuncu Doğu ve Güneydoğu Anadolu’ya gittikçe okula gitmeyen kız öğrenci oranının yüzde 40’lara kadar tırmanması. Büyük kentlerin varoşları da Türkiye ortalamasının çok üzerinde...
Kampanya, gelecek hafta Ağrı, Batman, Bitlis, Diyarbakır, Hakkari, Muş, Siirt, Şanlıurfa, Şırnak ve Van’dan başlayacak. 2004 ve 2005’te ise diğer kentlere yayılacak. Toplam 50 ili içeren kampanyada İstanbul, Adana, İzmir’in varoşları maalesef yok. Genel değil de varoşlar bazında bir araştırma yapılsa, büyük şehirlerdeki okuma yazma bilmeyenlerin oranı kesinlikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun gerisinde kalmaz. Ama bu kimin umurunda! Ancak tinerci olup, birilerini öldürdüklerinde medyanın ve devleti yönetenlerin ilgisini çekiyorlar...
Birleşmiş Milletler 2000 yılına kadar dünya nüfusunun tümünü okuryazar hale getirmek için çok yoğun kampanyalar düzenledi. "Herkes İçin Eğitim" kampanyası da bunlardan biriydi. Ama 2000’e gelindiğinde görüldü ki bazı ülkeler sorunu çözmek için hâlâ samimi bir çaba göstermiyor. Kadın / erkek okullaşma oranları arasında hâlâ bir uçurum var. İşte bu farklılığı gidermek ve kızların okullaşma oranını yükseltmek için dünya genelinde 25 ülke seçildi. Ve maalesef aşağıdaki 25 ülke arasında biz de varız. İşte ülkeler:
Afganistan, Bangladeş, Butan, Bolivya, Burkina Faso, Orta Afrika Cumhuriyeti, Çad, Kongo, Cibuti, Eritre, Etiyopya, Hindistan, Malavi, Mali, Nepal, Nijerya, Pakistan, Papua Yeni Gine, Sudan, Tanzanya, Türkiye, Yemen ve Zambiya.
Kız çocuklarının okutulması konusunda içinde bulunduğumuz dünya ligi işte bu. Bu liste, son 50 yıldır ülkeyi yönetenler için bir utanç belgesidir!..
Özetin özeti: Türkiye’nin bu yüz karası tablo ile dünya birinci liginde yer alamayacağını anlamak için bir 50 yıl daha mı bekleyeceğiz? Bedava kitap, bedava kolej gibi fantezi projeler peşinde koşanlar, iş işten geçtikten sonra kampanya düzenleyenler ve ülkeyi yönetmeye aday olanlar, bu sorunun cevabını vermelidir.
