Cansen Erdoğan (Avukat – Yazar)

Doymak, paylaşmak, anne, misafirperverlik, hastalık, sarhoşluk, sofra, kış, ekmek, lezzet, ramazan, kalabalık, aile! Bütün bunların birleşimiyle bir sözcük yerleşmiş sözlüğe!

İçine biraz baharat katılmış biraz da sebze! Kışın vazgeçilmezi, sofraların efendisi, midelerin sevgilisi çorba…

Şık bir sofra, özenli bir masa hayatın bir anlamıysa çorba, başlangıcıdır hayatın!

Ahmet Rasim’in, "Hastalara, uykusuzlara, sarhoşlara bir de midesi haşat olmuşlara candır çorba" demesi, değilmiş boşuna!

Uzun süren gözlemlerim ve olay mahallerindeki tespitlerim neticesinde çorba zevkinden karakter tahlili yapabiliyorum artık!

Mesela tarhana çorbası sevenler, evcimen kişilikler! Sıcacık evleri, kendilerine has zevkleri, yanlarında sevdikleriyle huzurludur tarhanacılar!

İşkembeciler, uzun soluklu gececiler! Hayata farklı bakan, derinlere odaklanan, eğlenmeyi bilen, gülmeyi seven içiciler!

Domates çorbası sevenler, annelerini çok severler. Herkesler büyüse de onlar hiç büyümezler.

Bu yazıyı yazarken bile utanıyorum ben!

21. yüzyılda, millet uzaya üs kurmuşken yapay zeka ile dünya başka bir yöne doğru evriliyorken, ulu önderin hayal ettiği gibi muasır medeniyetler seviyesine erişmemiz gerekirken biz döndük arkamızı, taş devrine doğru geri gidiyoruz! Hak- hukuk yerini taş-sopaya bırakmış bilmem artık nasıl iflah oluruz!

Türk spor tarihinin en karanlık günlerinden birini yaşadık bu hafta! Süper Lig’in 15. Haftasında oynanan MKE Ankaragücü-Çaykur Rize spor maçında bitiş düdüğünün ardından koşarak sahaya giren MKE Ankaragücü Kulübü Başkanı Faruk Koca, maçın hakemi Halil Umut Meler'i yumrukladı. Yere düşen Meler etrafını saran kişilerce de acımasızca tekmelendi. Yaşananların ardından başlatılan soruşturmada Faruk Koca ve 2 kişi tutuklandı. Hakemler, yaptıkları basın açıklamasıyla bu çirkin saldırıyı kınarlarken yeni bazı kararlar alacaklarını açıkladılar.

Ya gerçekten inanılır gibi değil! Sadece 80 milyonun değil, aslında tüm dünyanın önünde televizyonda canlı canlı izledik bu rezaleti!

Allah bizi geçen hafta tutup yakamızdan salladı, geçmiş travmalarımız yeniden canlandı!

Osmanlı İmparatorluğu’na başkent olmuş, Uludağ'a sırtını vermiş, Marmara Denizi’ne gözünü dikmiş, ülke sanayisinin kalbi olmasa da ciğeri Bursa, 5 şiddetindeki depremle attı kendini sokağa! Hatay- Maraş depremi daha birinci yılını doldurmadan, aynı korku ve çaresizlikle yüzleştik gene deprem denen düşmanla! Deprem Bursa’da olsa da İstanbul’dan da hissedildi, Kocaeli’nden de Sakarya’dan da!

Okul yıllarından beri söylenen “Büyük İstanbul Depremi”, sağ olsun her an hatırlatıyor kendini!

Ara ara ‘sallansak’ da inatla ‘sallamıyoruz’ bu deprem meselesini! Oysa ki tek yapmamız gereken, depreme dayanıklı binalar istemek ve binalara yerleşmek! Bunun önemini de görerek ya da dinleyerek değil ancak yaşayınca anlıyoruz maalesef! Deprem her yerde her şehirde afet ama İstanbul’da olması, sadece İstanbul’u değil ülkeyi sallar! Bir İstanbul, tüm şehirlere bakar da tüm şehirler bir araya gelse de bir İstanbul’a bakamaz! E İstanbul da

Friday’in en black olanından bahsetmek istiyorum size!

Geçtiğimiz cuma günü manşetlere düşen, sosyal medya mecralarının tümünü ele geçiren o utanç verici görüntülerden!

Popüler bir mağazanın Black Friday etkinliği nedeniyle yapmış olduğu indirimlerden yararlanmak isteyenler arasında çıkan izdihamda, saç saça baş başa girenlerden, çoluk- çocuk, genç- yaşlı demeden birbirini ezenlerden!

Ya hani erzak için, kömür için, ailesinin rızkı için yaşanan izdihamları, metrelerce kuyrukları anlayabiliyorum ama o gün gördüklerimi anlamam, bir mantığa oturtmam mümkün değil! İndirim yakalamış masum tüketicilerin kontrolden çıkmasından öte bir şey bu bence! Aklı başında, eğitimli, görgülü, modernmiş gibi görünen çoğu kişinin, bu maske altında sakladığı bencil, hırslı, karanlık yani "black" yüzünü ortaya çıkaran bir bahane! Birbirlerine tekme-tokat saldıran, avazı çıktığı kadar bağırıp haykıran bu insanlar, sonra da aldıklarını giyip en hanımefendi, en

İnsan hayatındaki uzun yolculuğun kısa tarihidir, uzaklar!

Yeniden uyanmaktır hayata, bir başka şehirde, kaybolduğunu sandığın düşlerine kavuşmaktır günesin avucundaki bir başka ülkede!

Daha farklı hissetmektir saçlarını okşayan rüzgarı, bir başka çekmektir içine, kaç kişinin noktadan muaf, kırık dökük ünlemlerini taşıyan havasını!

Bildiği şehirlerden bilmediği şehirlere, bildik yüzlerden tanımadık yüzlere sığınmayı düşleyen kaç kişi vardır etrafta? Alıp başımı gitmek istiyorum cümlesi, kaç kişinin dolaşmıştır dimağında, kaç kişi gerçekleştirebilmiştir bunu hayatında?

Ve arkasına bakmadan gitmeyi başaranlar, ‘başlarını’ da yanına götürmüşler midir acaba?

Gündemin kaosundan, işten güçten, savaştan uzaklaşmak, hayata accık ucundan pozitif bakmak için uzaklara gittim ben de geçen hafta sonu!

Çok da uzak değil aslında, atladın mı uçağa 3,5 saatte varıyorsun oraya; gotik ve modern harikalar diyarı, ilginç, kozmopolit, havalı ve etkileyici atmosferiyle ünlü Barselona’ya!

Tarihi, mimarisi, d&u

"Putin’in kalbi durmuş!”, “Bihter dizisinin çekimleri sırasında Farah Zeynep Abdullah ile Hande Ataizi ciddi bir kavgaya tutuşmuş!”, “Özgür Özel, CHP Genel Başkanı olmayı meğer aklına yıllar önce koymuş!”

Dedi- dedi- dedi!....Üstüne koyabildiği kadar koydu, oldu sana “Dedikodu”!

Valla dedikodu deyip geçmeyin- ki ata sporumuz olur kendisi! Mevzu belli, dedikodunun kalpleri kırıp ilişkileri zedelediğini, insanların itibarıyla oynayıp isimlerini lekelediğini, hatta toplumları bile alaşağı edebildiğini biliyorsunuz da faydalarını biliyor musunuz acaba?

Tamam, zararlı bir alışkanlık da bir grubun- toplumun arzularını, korkularını ve de meraklarını ortaya çıkarıyormuş dedikodu! Alttan alttan içinde bulunduğumuz çevrenin kurallarını ve de sınırlarını anlamamızı ona göre de davranmamızı sağlıyormuş. Küçükken duymuştum; “Şeytanın radyosu” diyordu  bir komşumuz dedikodu için, bence haklı olabilir! Altın gününde yapılınca kısır, borsada yapılınca para gelir- kesin bilgidir yayılabilir!

Şimdi ‘Bilmem kim bilmem kimle haşna-

Büyük bir önderi, eşi benzeri görülmemiş bir lideri, Mustafa Kemal’i alıp götüren puslu sonbahar sabahı!

Cumhuriyetimizin kurucusu, Türkiye’nin mimarı ve yapmış olduğu devrimlerle bir devletin-Türk milletinin kaderini değiştirmiş, tarihi ters-yüz etmiş yüce bir kişiyi, Atatürk’ü kaybettiğimiz o 10 Kasım günü!

85 yıl olmuş bizi bırakıp gideli! Ama kısacık ömrüne sığdırdıklarıyla bizim için yaptıklarıyla duruşu, vizyonuyla, ileri görüşlülüğü ve de söyledikleriyle her gün, her an aklımızda, kalbimizde, dilimizde!

Ne çok şey var onunla ilgili söylenecek! Ve işin gerçeği ne söylesek az gelecek ne söylesek yetmeyecek!

Hiç azalmadı evet ona duyduğumuz özlem ama tam da bu zamanda, yaşadığımız bu ortamda, hasretimiz çok fazla, belki de hiç olmadığı kadar hatta!

Ülkelerin bir avuç daha fazla toprak için genç-yaşlı, çoluk çocuk demeden masumların canına kıymaktan çekinmediği, bilmem kaç litre petrol için füzelerle, roketlerle

Ya girmeyeyim girmeyeyim diyorum, mevzu kapanır nasılsa, bu rezilliği satırlara dökmeyeyim diyorum ama nafile! Her gün yeni bir şey çıkıyor bunlarla ilgili, her gün yeni bir şaşkınlık yaşıyoruz gördükçe onca rezilliği!

Mevzu, Dilan Polat ile eşinin mal varlıklarına el konulması!

Hani saçına euro’lardan bigudiler saran, etrafına çil çil altınlar dağıtan, şöyle uçağımız böyle evimiz var diyerek malını mülkünü gözümüze sokan Dilan ile dolardan buketler yaptırıp bando mızıka eşliğinde jipler- arabalar hediye eden kocası Engin’in mal varlığına el koyulmuş! Ülkece, ‘Hesaplarına tedbir konmuş mu, yurt dışı çıkış yasağı getirilmiş mi, hapse girecekler mi’ derdine düşmüş haldeyiz. Para mı akladı, uyuşturucu işine mi bulaştı, vergi mi kaçırdı, hırsız mı dolandırıcı mı bilmem. Ama malını mülkünü milletin gözüne sokarsan, yokluk içinde yaşayan insanlara paranla hava atarsan sonun böyle olur Dilan! Yani enercii!den mi korkmadın, gözden, nazardan!

Ülkemizi uluslararası arenada temsil eden Şeyma