Fotoğrafa iyi bakın. Sağ başta bir gazeteci.
Medya tarihine “ABD Başkanı’nı (Nixon) düşüren gazete yönetmeni” olarak geçmiş Ben Bradlee...
Kolunu, yanında oturan dönemin ABD Başkanı J. F. Kennedy’nin eşi Jacqueline Kennedy’nin omuzuna atmış. Sadece ABD’nin değil dünyanın “First Lady”siyle tam bir “kanka/kanki” durumundalar.
Kanepenin diğer ucunda ABD Başkanı J. F. Kennedy ve yanında Ben Bradlee’nin eşi Antoinette ...
Dördü keyifle objektife gülümsüyorlar.
Dünyanın çok az ülkesinde böyle bir fotoğraf karesine rastlanabilir.
Bir gazetecinin First Lady ile böyle bir görüntüsüne Cumhuriyet’in hiçbir döneminde Türkiye insanı tanık olmamıştır.
YENİ YIL DAVETLERİ
Benjamin Bradlee kısaca Ben Bradlee döneminde Washington Post Amerika’nın hatta dünyanın en itibarlı gazetesiydi.
Onun açtığı yoldan sonraki yayın yönetmenleri ve gazetenin sahipleri de yürüdüler.
Öylesine bir saygınlık ki...
Haftada bir ya “Washington Post (WP)” sahipleri ya da yöneticileri ABD başkanlarının konuğu oldular ya da başkanlar ve first lady’ler onların konuğu...
Bir örnek de “WP”nin Noel büyük davetlerinden vereyim.
Washington’da bu davetlerde çağırılı olmak bir “prestij/statü” belirleyicisi olmuştur.
Noel yaklaşırken hâlâ davetiye almayanlar sosyal ortamlarda karşılaştıkları dostlara “Bu Noel’i kayak yaparak geçireceğiz” gibi ifadeler kullanırlar, durumu kurtarırlardı.
“WP” nasıl böyle bir güce ve itibara ulaştı?
Objektif gazetecilik kurallarını uygulamanın ötesinde büyük olaylara da imza atarak.
Ben Bradlee bu itibar anıtının mimarıdır.
BAŞKAN DEVİREN GAZETE
Anlatayım:
“WP”nin iki genç muhabiri “Başkan Nixon’un seçimlerde rakip parti binasını dinlettirdiğini” kanıtlarıyla ortaya koyan bir haberi Ben Bradlee’nin masasına koyarlar.
Bradlee gereken araştırmaları yaptıktan sonra haberi yayımlanmak üzere manşetten verir.
O sırada bazı “büyük kulaklar” bunu Nixon’a ihbar ederler.
Nixon derhal telefona sarılır, Ben Bradlee’ye, “Doğru mu, böyle bir haber mi yayımlıyorsun” diye sorar.
Bradlee gayet sakin “Evet” cevabını verir.
Nixon hemen hemen her hafta yemek yediği, ailece görüştüğü Bradlee’nin bu cevabına müthiş öfkelenir.
Ağzını bozarak bağırır.
“Hemen çıkar o haberi sayfadan, sonra fena olur” diye tehdit savurur.
Bradlee’nin yanıtı şöyle olur:
“Haber şu anda rotatifte dönmekte.”
Nixon telefonu kapatırken “O..... çocuğu” diye bağırır.
Ardından “WP”nin sahibesi Graham’ı arar.
Bu kez ona “haberi sayfadan çıkarmasını” söyler.
Graham’ın cevabı kısa ve nettir:
“Genel Yayın Yönetmeni tam yetkilidir. Yayınlara karışmayız. Biz sadece idari ve mali konulara bakarız.”
Nixon “Kahrolun” der ve telefonu kapatır.
.....................
Sonrası...
Yayınlar devam eder, yeni kanıtlar da ortaya dökülür. Sonunda Nixon ABD Başkanlığı’ndan istifa etmek zorunda kalır.
......................
Ben Bradlee’nin imza attığı böyle başka “büyük gazetecilik” örnekleri de var.
Belki ileride yazarım.
Ben Bradlee cesaret kadar “devlet büyükleriyle sıkı fıkı dostluğu gazeteciliğin kutsal ilkeleriyle ayırmanın da” simgesidir.
Önceki gün 93 yaşında kaybettik.
İlkelerinin yaşaması dileğiyle...