En büyük düşman kim?

Bu düşmanla savaşmanın tek bir yolu var barışmak! İşte asıl sorunumuzda burada başlıyor biz kendimizle barışmaktan korkuyoruz. Tıpkı toprağa basmaktan çırılçıplak yüzmekten korktuğumuz gibi... İşte tam da burada başlıyor savaş, kendimiz olmaktan korkmaya başladığımızda, kendi gerçekliğimizi değil de kabul görmüş gerçekliği yaşamaya başladığımızda. Bizi yıpratan, bizi tüketen, bizi endişeler bataklığına sürükleyen savaşın başladığı yer tam burada.

Bu savaşın kazananı olabilmek için tek bir gerçekliği bilmemiz yeterli; "Ortalama insan ömrü ne altmış ne yetmiş yıldır, sadece yakalayabildiği kadardır". Gerçekten kendimiz olursak yakalayabiliriz hayatı. Çiçek dikin, kedi sevin gibi klasik şeyler söylemeyeceğim. Olmaktan korktuğunuz kişi olun sadece, tüm dünyaya meydan okurcasına olmaktan korktuğunuz kişi! Aslında onun korktuğunuz değil sizde kalan tek gerçeklik olduğunu fark edeceksiniz. İşte o zaman bitecek bu büyük düşmanınızla aranızdaki husumet ve siz güzel bir galibiyet sevinciyle belki de o zaman yakalayabileceksiniz hayatı.

Biliyorum söylemesi kolay, yapması bir hayli zor. Birçok nedeniniz var yapmamak için, Çin Seddi'nden hallice duvarlar örülü içinizde, kendinize vereceğiniz şansın önünde. Kolay değildir kendinle savaşmak, kendine karşı alacağın hezimetin altında kalmanın korkusu kolay değildir. Hayatı yakalamak güzel de tümden kaçırmak kolay değildir. Farkındayım zor bir düşman karşıdak;i elinde toplum, ön yargı, baskı ve endişe gibi birçok silahla bekliyor seni. Sen de sadece gerçekliğinle gidiyorsun onun üzerine. Ama bir düşün bu kısacık ömründe senin gerçeklerinden daha güçlü ve önemli ne olabilir ki?

Şimdi karar senin güzel dostum. Barışacak mısın kendinle? Yoksa teslim mi edeceksin tüm güzelliğini alçak düzenin eline. Unutma insanın en büyük düşmanı kendisidir de, hayatı yakalamak senin ellerinde...