Evet kırıldı dünyamız, kabul edelim. Aslında bütün olgunluklar kabullenmekle başlar. İnsan yanlışlarını kabul ettiği zaman düzeltme şansı yakalar. İkinci şans denilen şey öyle başkaları tarafından sunulmaz size. Herkes kendi şansını yaratır. En büyük şans ise hatalarını kabullenmektir.
Hata yaparak yaşamayı öğreneceğiz
Hayat tecrübelerden ibarettir deriz. Tecrübe dediğimiz ise hatalardan ders almaktır aslında. O zaman düz mantık kurarsak; hayatin önemli bir bölümü hata yapmaktır, kazandırdıkları ise tecrübedir diyebiliriz. Bebeklik çağlarında başlar tecrübe dediğimiz kazanımlar. Mesela, ilk adımını attığında yere sağlam basmazsan ya da bir yerlerden destek almazsan düşeceğini anlarsın. Gençlik çağlarında ani çıkışların, öfkelerin sosyal ilişkilerini ne denli bozduğunu tecrübe edersin. Orta yaşlarda ise gençlik çağlarında edindiğin tecrübeleri kullanmaya başlarsın. Tabii ki bol dış uyaranların olduğu bir dünyada yetersiz kalan gençlik tecrübeleri, kurmaya çabaladığın hayat standardı için tatmin edici olmaz. Çözüm nedir peki? Yeni hatalar yapıp yeni tecrübeler kazanmak. Hayat devam ediyor sonuçta. Hata yaparak yaşamayı öğreneceğiz. Yaşadıkça hata yapacağız. Başka önerisi olan var mı?
Kusur değil tecrübedir
Peki bu kadar hatanın içerisinde aldığımız yaralar ne olacak? Kendimizi nasıl sarıp sarmalayacağiz? Edindiğimiz her tecrübe bir yara bandı olacak bizim için. Yaralarımızı onarırken kusurlarımızdaki güzelliği görmeye çalışacağız. Kendimize her baktığımızda kusurlarımızın bizim insani tarafımız olduğunu unutmayacağiz. Hayatımızı onarırken bıraktığımız izler aslında kusur değil, tecrübelerimizdir. Zor durumda yardıma hazır olandır.
Yaşamayı daha çok öğrendik
Şimdi bütün dünya zor durumda. Ve hepimizin üzerine yara bandı çektiği ama asla yok edemediği hataları var. Hatırlarsanız; bizi insan yapan vasıflardan biri hatalarımız demiştik. İşte şimdi insanlığımız çıkaracak bizi bu zor durumdan. Milyarlarca insanın, milyarlarca tecrübesi var koca dünyada. Yetmeyecek mi kendimizi kurtarmaya? Evet, hata yaptık, kırıldı dünyamız ama hatalarımızdan edindiğimiz tecrübelerimiz var bizim. Yaşamayı öğrendik çünkü. Hatta bu zor günlerde yaşamayı daha çok öğrendik. Yaşamak için savaşmayı öğrendik. Hatalarımızın sebebiyet verdiği bugünler, sevdiklerimizi yaşatmanın tek yolunun, onlardan ayrı kalmak olduğunu öğretti bize. Belki bu hata en büyük tecrübe oldu insanoğlu için. Gene sarıp sarmalayacağız kendimizi. Gene tecrübelerimizi yara bandı yapacağız hatalarımızın üzerine. Bir kusur daha ilave ettik kendimize. Üzerini örteceğimiz ama asla yok etmek istemeyeceğimiz bir kusur. Dedik ya biz hatalarımız ile güzeliz. Tecrübeye çevrilebilen her hata insanın kurtarıcısıdır. İnsanı hataları kurtaracak gene. Başka yolu yok.
