iDOLUM BABAM

DE­DE­Sİ­NİN İS­Mİ­Nİ AL­MIŞ
25 Ka­sım 1993, Ma­ni­sa do­ğum­lu... İlk is­mi İs­ma­il ken­di de­yi­miy­le ‘her Türk ai­le­sin­de rast­lan­dı­ğı üze­re­’ de­de­si­nin anı­sı­na kon­muş, ikin­cisiyse ai­le­si Ege­li ol­du­ğu için ve­ril­miş. Ma­ni­sa­’da İs­ma­il, İs­tan­bu­l’­da Ege ismiyle ça­ğ­rı­lıyor.

BİZİM EVDE REİS ANNEM...
Bir­bi­ri­ne çok bağ­lı bir ai­le­de ye­tiş­ti­ği­ni söyleyen Şaş­maz, şöyle devam ediyor: “An­nem çok er­ken yaş­ta ev­len­miş, be­ni de 18 ya­şın­da do­ğur­muş... Evin rei­si de odur. Ba­bam ise ta­nı­dı­ğım en ko­mik in­san. Yü­zün­den gü­lüm­se­me hiç ek­sik ol­maz.” “Ne ya­şar­sa­nız ya­şa­yın o gü­lüm­se­me­yi as­la kay­bet­me­me­li­si­ni­z” der. Oyun­cu; ken­disin­den beş yaş kü­çük er­kek kar­de­şi­nin de mü­zikte iler­le­mek is­te­di­ği­ni ek­li­yor.

HİPERAKTİF BİR ÇOCUKTUM
Tak­lit­ler ya­pan, hi­pe­rak­tif bir ço­cuk ol­du­ğu­nu söy­le­yen Şaş­ma­z, kü­çük­lü­ğü­ne da­ir ak­lı­na dü­şen ilk anı­yı şöy­le an­la­tı­yor: “Ben il­ko­ku­la er­ken baş­la­dım. İlk gü­nüm­de öğ­ret­me­nim an­ne­me; ‘Ya­şı kü­çük, di­ğer­le­ri onu
ez­me­si­n’ de­miş. An­ne­min ce­va­bı ise çok net ol­muş; ‘Dik­kat edin de
bi­zim­ki on­la­rı ez­me­sin!’ Bu anı,
kü­çük­lü­ğü­mü özet­li­yor sa­nı­rım.”

DAİMA BAŞARIYI HEDEFLİYORUM
Do­ğal ve ko­mik an­la­rın ken­di­si­ni gü­lüm­set­ti­ği­ni, ruh ha­li­ne gö­re mü­zik din­le­me­yi sev­di­ği­ni, so­ka­ğa sa­de­ce üs­tü­ne ya­kış­tı­ğı­nı his­set­ti­ği kı­ya­fet­lerle çık­tı­ğı­nı söy­lü­yor. “Na­sıl bir ka­rak­te­ri­niz var?” so­ru­su­nu ise şöy­le ya­nıt­lı­yor: “Yıl­ma­yan, dai­ma ba­şa­rı­ya ulaş­mak is­te­yen bi­ri­yim.” Ba­ba­sı­nı ör­nek al­dı­ğı­nı da ek­li­yor.

HA­YA­Lİ ‘Ö­RÜM­CEK ADA­M’­DI
Ma­ni­sa Po­li­nas En­düs­tri Mes­lek Li­se­si, Plas­tik En­jek­si­yon Ka­lıp Bö­lümü­’n­den me­zun ol­muş. Üçün­cü sı­nıf­tay­ken kua­för çı­rak­lı­ğı yap­mış, ilk pro­fes­yo­nel işi ise rek­lam oyun­cu­lu­ğu... Onu bu­gün­le­re ge­ti­ren dö­nüm nok­ta­sı­nı ise şöy­le özetliyor: “2002 yı­lıy­dı. Yol­da ‘Ö­rüm­cek Ada­m’ fil­mi­nin afi­şi­ni gör­düm. Ani bir ka­rar­la bi­let alıp içe­ri gir­dim. İz­le­dik­çe de onun gi­bi ol­mak is­te­dim. Evet, o kos­tü­mü gi­ye­bil­mem için oyun­cu ol­mam ge­re­ki­yor­du.”

10 PARMAĞINDA 10 MARİFET
İs­ma­il Ege Şaş­maz boş za­man­la­rın­da bow­ling oy­nu­yor, buz pa­te­ni ya­pı­yor, at bi­ni­yor, ay­rı­ca şar­kı sö­zü ve şi­ir ya­zı­yor... Li­se yıl­la­rın­da ka­tıl­dı­ğı ti­yat­ro ya­rış­ma­sın­da can­lan­dır­dı­ğı po­lis ka­rak­te­rin­den ise he­ye­can­la bah­se­di­yor. Üs­te­lik o yıl ödü­lü ka­za­nan ken­di oku­lu olun­ca, ile­ri­de se­çe­ce­ği yol da­ha net bir şe­kil­de be­lir­len­miş...

AŞIKKEN KALBİM HIZLI ATIYOR
Pe­ki Şaş­maz, aş­kı na­sıl ya­şar? Üs­te­lik sos­yal med­ya­da kız ar­ka­da­şı için yaz­dı­ğı gü­zel söz­le­ri ve bir­lik­te çek­tir­dik­le­ri fo­toğ­raf­la­rı hiç çe­kin­me­den pay­la­şı­yor­sa... Genç oyun­cu aş­kı şu ke­li­me­ler­le ifa­de edi­yor: “Aşk, onun adı­nı duy­du­ğu­nuz­da kal­bi­ni­zin ma­ra­ton ko­şu­yor­muş gi­bi at­ma­sı­dır.”