Bangladeş parlayan sektörü de öldüren gemi sökümü. Dünyayı dolaşan yük gemilerinin ömrü yaklaşık olarak 20-25 yıl. Belli bir ömrü aşan gemilerde tamir ve bakım masrafları artarak, o geminin işletilmesini ekonomik bakımdan verimsiz kılıyor. Bu nedenle yaşlı gemiler hurdaya çıkarılarak bir tür geri dönüşüm sürecine sokuluyor. Fakat hurda gemilerin sökülüp parçalara ayrılması, geminin inşasından daha zor. Sac levhaların çekiçle vurularak, halatlarla çekilerek tek tek gövdeden ayrılması gerekiyor. Bunun standartlaştırılıp seri hale getirilmesi hemen hemen imkansız bir süreç. Gemilerde yalıtım maddesi olarak kullanılan asbest ise, kanserojen olması nedeniyle gemi sökümünün en tehlikeli yönünü oluşturuyor. Geçen yüzyılın sonuna dek, gemi sökümü İngiltere ve ABD gibi endüstrileşmiş ülkelerin limanlarında yapılmaktayken bu iş artık Pakistan, Bangladeş, Hindistan, Çin gibi ücretlerin düşük olduğu, çalışma güvenliği ve çevre koruma önlemlerinin alınmadığı ülkelere kaydırılmış durumda. Gemilerinin geri dönüşümünü yıllarca kendi ülkesinde yapmış olan Amerikan donanması, artık hurdalarını Hintli ya da Bangladeşli gemi söküm patronlara satıyor. Bangladeş’te her yıl ortalama olarak 80 büyük okyanus gemisi ve petrol tankerinin sökümü yapılıyor. Bu iş için 22 gemi söküm tersanesinde yaklaşık 30 bin işçi çalışıyor. Fakat sadece birkaç işçinin iş ayakkabısı var ve neredeyse hiç birinin bareti yok. 35 yıldır petrol tankerleri de dahil dünyanın en büyük gemileri burada Bangladeş'de sökülüyor. Geminin omurgasından elde edilen metal yeniden işlenerek çelik hammaddesi haline getiriliyor. Kapı kollarından klozetlere kadar gemide bulunan tüm parçalar sökülerek hurdacılara satılıyor. Hatta tankerlerin dibinde kalan petrol bile süzülerek satılıyor.