Eski heyecan yok

Ahmet Kaya'nın yeni albümü Dosta Düşmana Karşı çok büyük ilgiyle karşılandı. Ama o eski gümbür gümbür şarkıları bulmak zor.

Özgün müzik bundan birkaç sene önce Türkiye müzik piyasasının itici gücü idi. Gerek sağ gerekse sol görüşten bir sürü kalın sesli, sakallı adam doldurmuştu ortalığı. Geçen yıllar bu müziği kaçınılmaz olarak belli bir satış miktarına oturttu ve bazı müzisyenleri eledi. Ahmet Kaya ise bütün bu eleniş sürecinden kazasız belasız çıkmayı başardı. Bunda Ahmet Kaya'nın müthiş üretkenliği kadar zaman zaman yaptığı sivri çıkışlar ve "düzen"e karşı muhaliflik ve temel bir politika olarak yürütülen popülizmin de payı var kuşkusuz.
Ahmet Kaya'nın S Müzik etiketiyle çıkan yeni albümü Dosta Düşmana Karşı sanatçının eski çizgisinden farklı değil. Alışılageldiği gibi bestelerin çok büyük bir bölümü Kaya'nın kendisine ait - 12 şarkıdan dokuz tanesi. Geri kalan üç tanesinden biri Hüseyin Karakuş'a, biri Abdurrahman Kızılay'a ait türküler. Üçüncüsü ise Ahmet Yamacı imzası taşıyan bir derleme. Bir Ahmet Kaya albümünün olmazsa olmazı Yusuf Hayaloğlu yine var. Albümün aranjörlüğünü Osman İşmen ve İlker Yurtcan yapmış. Enstrümanları çalanlar arasında İlyas Tetik, Halil Karaduman, Ercan Irmak gibi neredeyse her albümde ucundan kıyısından bir payı bulunan ve tipleri çok iyi tanınmasa da kaset kapakları sayesinde çok geniş kitleler tarafından isimleri bilinen sanatçılar var.
Satışlara bakılırsa Ahmet Kaya'nın yeni albümü beğenilmiş. Fakat bence biraz heyecan eksiği var. Bundan önceki Beni Bul ve bence sanatçının en iyi albümlerinden biri olan Şarkılarım Dağlara ile kıyaslandığında, Kaya'nın en önemli özelliklerinden biri olan, aynı siyasi görüşü paylaşmasa bile dinleyenlerin kalp atışlarını hızlandıran şarkılar yok. Acaba Kaya kendi heyecanını da mı yitirdi?