Mutlu olmak mı yoksa huzurlu olmak mı?
Hayatla başa çıkabilmemizin belki de en önemli adımı hayatın başa çıkılabilir bir şey olmadığını kabul etmek, kabullenmek. Akışına bırakıp gevşemek, az bi' rahatlamak. 'Mutlu olmanın formülleri' üzerinde biraz fazla durduğumuzu düşünüyorum. Huzur kelimesine gereken önemi göstermiyormuşuz gibi hissediyorum. Mutluluk ve huzur yan yana geldiklerinde tamamlanıyormuş gibi bir durum var ama eksik kalıyor. Aralarında bir tercih yapmanız gerekse illa bir tercihte bulunur musunuz mesela?
Mutlu olmak derken anlık bir şeylerden bahsediyoruz.
Her an mutsuz olabilme ihtimaliniz de söz konusu.
Yükselmek var, eğlenmek, gülmek, kahkaha atmak var.
Asla düşük bir eğlence eşiğinde olmamak var.
Huzur ise daha stabil, daha inişsiz daha çıkışsız.
Sabitlik söz konusu.
Evet mutluluk kadar keyif vermiyor belki ama huzur olmadan her şeyiniz eksik kalıyor.
Mutlu olmak 'aşk'sa, huzur ise en büyük 'dost' durumu var.
Dolayısıyla "Yeter artık, mutlu olmak istiyorum" diye isyan eden insanlar bana göre hep eksik geliyor.
Tabii ki tercih sizin.
Ama huzurlu olup uzun vadede otomatik olarak mutlu olabilecekken huzuru ıskalayıp mutlu olmak, mutlu olmak diye diretmek e biraz çocuksu.
Tercih sizin ama bana sorarsanız çocuklaşmayalım.
Kısa vadeli mutluluklar yerine huzurumuzu daha çok ön planda gayretinde olalım.
