Kağıtlar üzerinde okunan kitap: Suriyeli Halime Cuma'nın hikâyesi

Dün tüm ülke bir görüntüyü konuştu.

Kağıt toplama arabasının üzerinde 9-10 yaşlarında bir kız çocuğu.

Elinde bir kitap. Ders mi çalışıyor yoksa kağıt toplama arabasının içinde bulduğu bir kitabı mı karıştırıyor belirsiz.

Hem ne fark eder ki? İkisi de ayrı acı değil mi şahit olanlar için, o çocuk için?

Kıza ulaşıldı

Sosyal medya gücünü gösterdi, kıza ve ailesine ulaşıldı.

Tıpkı 2014'te Taksim'de egzoz dumanıyla ısınan kız gibi, o da Suriyeliydi.

11 yaşında

O görüntülerdeki kız çocuğu, 11 yaşındaki Halime Cuma.

Annesi, babası ve 6 kardeşiyle Arnavutköy İslambey Mahallesi'ndeki evde oturuyor.

Suriye'deki iç karışıklıktan kaçarak 1 yıl önce Türkiye'ye gelen ailesinin geçimini 35 yaşındaki baba kağıt toplayarak sağlıyor.

7 kardeş içinde sadece 7 yaşındaki Hamide okula gidiyor.

Ailenin en büyük kızı Halime babasına yardım ediyor. Haliyle okula gitmiyor ama okumayı çok istiyor.

Halime bu durumunu şöyle açıklıyor:

“Okumayı, okula gitmeyi çok isterim ancak şu durumda gidemem. Babam yanında olmam için zorlamıyor beni. Ben severek gidiyorum. Çünkü babama yardım etmek istiyorum. Babamı, annemi ve kardeşlerimi çok seviyorum. Evimizde babamdan başka çalışan yok. O yüzden babam hepimizi aynı anda okula gönderemiyor. Ben de evde oturmaktan dolayı çok sıkılıyorum ve babama yardım etmeye çalışıyorum"

Ailesinin yardım talebi de sadece bu konuda: Çocuklarımızın okumasını istiyoruz.

35 yaşındaki baba Abdülrezzak Cuma, evin geçimini atık kağıt toplayarak sağladığını söylüyor.

Cuma, "Yardım etmek isteyenler hayırseverleri duyuyoruz. Bizim yardım beklentimiz sadece ve sadece çocuklarımızın eğitimi için olur" diyor.

Savaş nedeniyle ülkelerini terk eden insanların durumu zaten başlı başına bir dram. Başka ülkede hayatlarını sürdürmek ayrı bir dram. Ama çocuklar. En çok yıpranan çocuklar.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.

Nâzım Hikmet