Özgürlüğüne kavuşan hayvanlardan neden ders alamıyoruz?
Özgürlük kelimesinin altını tam olarak dolduramıyoruz. Kimse bana 'Özgür Kız' örnekleri vermesin, özgür değiliz ve hiçbir zaman olmadık. Dünya yaşadığımız yer ve halen daha yok Mars, yok Venüs, yok Jüpiter... Hapsolmuş durumdayız. Özgürlüğüne kavuşan ineklerle, hayvanlarla katiyen empati kuramıyoruz.
Özgürlüğüne kavuşan son hayvan Polonya'dan.
O bir inek.
Mezbahaya götürülmek üzereyken kaçan inek çiti yıkmış, çevredeki bir gölde bulunan adaya yüzerek hayatta kalmayı başarmış.
E haliyle ülkesi Polonya'da da koca bir fenomene dönüşmüş, "Özgürlüğüne kavuşan kahraman inek"ler havada uçuşmuş.
Soruyorum ey dünya, özgürlüğüne kavuşan hayvanlardan neden ders alamıyoruz?
Neden onları birer birer kahraman ilan etmek yerine kendi özgürlüğümüze dair bir yol haritası çizemiyoruz?
'Özgürlük' kavramı herkes için hayati önem taşıyor, evet, asla hiçbir gezegende özgür olamayacağız belki ancak kendi özel hayatımızda neden özgürlükle bağdaşmayan boyun eğmeleri, kabullenmeleri son derece doğal buluyoruz?
İsyan edelim, yıkalım demiyorum.
"Orhan Baba'dan gelsin, batsın bu dünya" da demiyorum.
Ama en azından "Çevre ne der, elalem x demez mi, geçen gün y'leri z'de görmüşler"le geçer mi bu zaman?
Herkes bir birey.
Ancak söz konusu hayatı yaşamaya yani pratiklik kısmına gelince çuvallıyoruz.
Çuvallamayalım.
Yüksek yüksek tepelere hayaller kuralım ve bu yolda atılacak bütün hareketleri özgürce uygulayalım.
