BU Di­Zi BE­Ni AYAK­TA TUT­TU

Ulus­la­ra­ra­sı İliş­ki­ler bö­lü­mü­nü bı­ra­kıp oyun­cu­lu­ğu se­çen Ha­zal Tü­re­san, 'Ka­ra Pa­ra Aşk'ın pro­fes­yo­nel an­lam­da ilk işi ol­du­ğu­nu söy­lü­yor. Ka­ri­ye­rin­de emin adım­lar­la iler­le­yen Tü­re­san, oyun­cu­luk ma­ce­ra­sı­nı ve ya­şa­dık­la­rı­nı CAD­DE­’ye an­lat­tı.

'Ka­ra Pa­ra Aşk'a da­hil ol­ma sü­re­ci­niz ha­ya­tı­nı­zın zor­lu bir dö­ne­mi­ne denk gel­miş...
Evet, di­zi­ye da­hil ol­duk­tan kı­sa bir sü­re son­ra ba­ba­mı kay­bet­tim. Ba­bam ak­ci­ğer kan­se­riy­di; de­ne­me çe­ki­mi­ne gi­der­ken du­ru­mu­nun cid­di ol­du­ğu­nu öğ­ren­dim. Ba­bam, "Ay Ya­pım mı ara­yan? Git" de­miş­ti. Bu di­zi be­ni ayak­ta tut­tu ve eki­bi­min de des­te­ğiy­le o sü­re­ci ge­çir­dim. Ger­çek­ten ak­lı­mı oy­na­ta­bi­lir­dim yok­sa....

Ai­le­niz An­ka­ra'da mı ya­şı­yor ha­la?
Evet. An­ka­ra Üni­ver­si­te­si Dil Ta­rih'te Oyun­cu­luk bö­lü­mü­nü bi­tir­dim. Ulus­la­ra­ra­sı İliş­ki­ler Bö­lü­mü­’nü de üçün­cü sı­nıf­ta bı­ra­kıp, oyun­cu­lu­ğa baş­la­dım.

Oyun­cu ol­ma­ya na­sıl ka­rar ver­di­niz pe­ki?
Hep is­te­miş­tim ama ai­lem “Ho­bi ola­rak ya­par­sı­n” de­miş­ti. Dev­let me­mu­ru ola­rak na­sıl oyun­cu­luk ya­pı­la­cak­sa...
Ai­le­me ha­ber ver­me­den oyun­cu­luk sı­nav­la­rı­na gi­rip, ka­zan­dım. İkin­ci sı­nıf­ta bir oyu­nu­mu iz­le­dik­ten son­ra, on­lar da sı­cak bak­ma­ya baş­la­dı. Te­zi­mi ver­di­ğim gün an­ne ve ba­ba­mın göz­le­ri­nin do­lu do­lu ol­du­ğu­nu ha­tır­lı­yo­rum.

BU MES­LE­ĞE RES­MEN ÇIR­PI­NA­RAK BAŞ­LA­DIM

Tek ba­şı­nı­za İs­tan­bul'da ya­şa­mak zor­la­dı mı si­zi?
An­ka­ra­’da çok ko­ru­nak­lı bü­yü­düm. İs­tan­bul'da­ki sek­tö­rü bil­me­di­ğim için “O­kul­dan çık­tık­tan son­ra ra­hat­lık­la bir di­zi­de rol alı­rı­m” di­ye dü­şün­müş­tüm ama hiç öy­le ol­ma­dı. Bir ev ar­ka­da­şım var­dı, onun­la bir­lik­te çır­pın­ma­ya baş­la­dık bu­ra­da. 1.5 yıl ne ti­yat­ro, ne de di­zi ya­pa­ma­dım. Ses­len­dir­me ya­pa­rak pa­ra ka­za­nı­yor­dum.
Et­ra­fı­nız­da si­ze ina­nan in­san­la­rın ol­ma­sı çok de­ğer­li. Ar­tık ol­ma­ya­cak de­di­ği­miz za­man­lar­da me­na­je­ri­miz Ye­şim (Ko­ca­man) “Her şe­yin bir za­ma­nı var, bir gün dö­ne­cek şan­sı­nı­z” der­di; öy­le de ol­du.

29 ya­şın­da­sı­nız ama di­zi­de 40'lı yaş­lar­da bi­ri­ni oy­nu­yor­su­nuz. O na­sıl bir his?
Okul­da da ye­ri ge­li­yor da­ha kü­çük, ye­ri ge­li­yor da­ha bü­yük bi­ri­ni oy­nu­yor­duk. Onu iç­sel ola­rak dol­dur­mak önem­li. Ka­rak­te­ri çı­kar­tır­ken hep içe­ri­den bes­le­dim ken­di­mi. Se­si da­ha tok yap­ma­ya ça­lış­tım ve sa­nı­rım ol­du.

TU­BA İLE KARDEŞ GİBİYİZ

Rol ar­ka­daş­la­rı­nız için ne­ler söy­le­ye­cek­si­niz?
Bu be­nim ilk pro­fes­yo­nel işim. İs­tan­bul'a gel­di­ğim­de kim­se­yi ta­nı­mı­yor­dum. Tu­ba Bü­yü­küs­tün çok so­ğuk, du­var­la­rı olan bir ka­dın gi­biy­di uzak­tan ama hiç öy­le de­ğil­miş. Çok iç­ten, çok ve­ri­ci... Bir­çok şe­yi ba­na o öğ­ret­ti. Ego prob­lem­le­ri yok. Bes­tem­su (Öz­de­mir) ve Tu­ba ile bir ara­ya gel­di­ği­miz­de ger­çek­ten üç kız kar­deş gi­bi ko­nuş­ma­la­rı­mız.

Ne­ba­hat Çeh­re'nin di­zi­den ay­rıl­ma­sıy­la il­gi­li ne söy­le­ye­cek­si­niz?
Di­zi­den ken­di is­te­ğiy­le ay­rıl­dı. Ben bu pi­ya­sa­ya uzak bir yer­den gel­dim, çok faz­la in­san ta­nı­mı­yor­dum... "Ne­ba­hat Çeh­re an­ne­ni oy­na­ya­cak" de­dik­le­rin­de kal­bim ağ­zım­dan çı­ka­cak gi­bi ol­muş­tu. Şim­di ab­lam gi­bi, ha­la ko­nu­şu­yo­ruz.

iNAN­DI­RI­CI OL­MAK ÖNEM­Li

'As­lı' ki­şi­lik bo­zuk­lu­ğu olan bir ka­rak­ter. Ro­le na­sıl ha­zır­lan­dı­nız?
Ro­le ha­zır­la­nır­ken psi­ko­log bir ar­ka­da­şım­la sü­rek­li ir­ti­bat ha­lin­dey­dim. Çok faz­la ki­tap oku­dum ve iç­gü­dü­le­ri­me gü­ven­me­ye ça­lış­tım. Şim­di bir­çok psi­ko­log ve psi­ki­yatr "Di­zi­yi iz­li­yo­ruz, çok iyi­si­niz. Ger­çek­ten kar­şı­mız­da has­ta bi­ri var" di­yor. Her­kes çok inan­dı­rı­cı bul­du. "Acı çek­me­yi bil­di­ğin için mi bu ka­dar iyi çı­kı­yor o sah­ne­ler" di­yor­lar hat­ta (gü­lü­yor)... Ger­çek bul­ma­la­rı be­nim için çok önem­liy­di. As­lı, do­ne­si faz­la olan bir ka­rak­ter. Bir bö­lüm­de ga­yet ne­şe­liy­ken,
bir bö­lüm­de dü­şe­bi­li­yor.