HEP BİRDEN SÖYLEDİK: OI VA VOI

Başta ne isimlerini doğru söylemeyi başarabilmiştim ne de doğru yazmayı. Beyoğlu'nda aylak aylak dolaşırken arka fonda çalmaya başladıklarında henüz tanışmamıştım bile onlarla. Sesi takip edip içeri girdiğimde bu albümün sonraları günlerce müzik çalarımda bana eşlik edeceğini artık adım gibi biliyordum. Umut, mutluluk ve üzgün olsan bile "Hadi boşver bunları" dedirtecek bir güç vardı şarkıda. 'Dusty Road' parçasında yolum kesişti Oi Va Voi'yle. Yıllardır gelse de izlesek dediğim (Bakınız Radiohead - sadece Thom Yorke da olabilir, Portishead) grupların aksine bu sevimli İngiliz grubuyla bu kadar çabuk karşılaşacağımızı tahmin bile etmiyordum.
Perşembe akşamı Babylon'un yanıp sönen mavi, yeşil, kırmızı ışıkları altında Oi Va Voi, sahneyi tozu dumana kattı. Sophie Solomon'un muhteşem keman sololarıyla çığrından çıkan gençlik, göz alıcı pullu balon eteğiyle solist Bridgette Amofah'ı sadece dinleyerek değil, izleyerek de büyülendi. Daha çok yeni albümleri 'Travelling the Face of the Globe'dan şarkılar çalan grup, ortamı bir anda dans pistine çevirdi. Parmak uçlarımda zar zor onları izlemeye çalışırken üst kata çıkıp "Belki daha iyi görürüz" deme gafletinde bulundum. Kalabalık hiçbir şeye izin vermedi elbette. Ama bir hafta önce Ghetto'daki Jay Jay Johansson konserine göre çok daha şanslıydık. Konuşuyoruz diye bizi azarlayan da olmadı izdiham da! Her şey çok şıktı. Daha önceki albümleri 'Laughter Through Tears'ten Refugee şarkılarıyla tempoyu yükselten Oi Va Voi, biste söyledikleri 'Yesterday's Mistakes' le tavan yaptı. Dışarıda şubat soğuğunda İstanbul artık günü sonlandırmaya hazırlanırken Bridgette müjdeyi verdi. Bir sonraki albümlerinde Türkçe bir şarkı olacakmış. Alkışlar, ıslıklar... Bir daha bekliyoruz, duysunlar!