Beni tanıyanlar bilir, yaklaşık dört senedir hem YouTube’dan, hem Instagram’dan, hem de televizyondan yemek tariflerimi paylaşıyorum. “Ağaç dibine düşer” derler… Ben de bizim ailenin en üçlü kadını, rahmetli anneannemin dibine düşmüşüm. Küçükken anneannemi mutfakta çok izlediğim için mi yemeğe meraklıyım, yoksa hızla değişen dünyada geçmişe tutunmak ve hissedebilmek için mi inanın bilmiyorum. Ancak şunu biliyorum; yemek birleştirir, hissettirir, gülümsetir, kalpleri açar ve insanları bir araya getirir. Bu bilinçle de sıkı sıkı sarılıyorum utfağıma… Y jenerasyonu Rahmetli anneannem 88 yaşındayken bir sabah bana, “İdil’ciğim her sabah yataktan 18 yaşında hissederek kalkıyor, merdivenlerin başına gelince 88 yaşında olduğumu hatırlıyorum” demişti. Ben de her sabah 18 yaşında uyanıyor, dört yaşındaki oğlum Ali yatağıma atlayınca, 33 yaşında olduğumu hatırlıyorum. 1980-1999 arası doğumluların mensup olduğu Y jenerasyonunun yaşayan örneğiyim. Bizden önceki nesillerin dik başlı bulduğu, herkesin sevdiği işi yapması gerektiğine inanan, takım elbiseleri, döpiyesleri çöpe atan, yeniliğe açık, hayatın tadını çıkarmaya çalışan, arklılığın gücüne inanan, sorgulayan ve en önemlisi özgür bir jenerasyonuz biz... Ancak uzmanlara göre bizim büyük bir hastalığımız var! Paylaşmak. Sosyal medyayla birlikte olgunlaştığımız için, aylaşmadan duramıyormuşuz! Bense, paylaşmanın hastalık değil, müthiş bir şey olduğunu düşünüyorum. Tabii samimi ve gerçek paylaşımlar olduğu sürece... Keşke daha fazla paylaşsak da, birbirimizi daha iyi anlasak.
Yeni bir keşif: BABA SÖĞÜŞ
Geçmişe özlemden bahsettim, o zaman sizinle bana eskiyi hatırlatan yeni keşfettiğim bir mekanı paylaşayım. Sakatatı çok severim. Artık pişmiyor, ancak eskiden evlerde çok yapılırmış. Kasaptan kelle alınır, evde temizlenir, ayrılır ve her bir bölümü usulünce pişirilirmiş. Hazırlaması meşakkatli olduğu için yemesi de ayrı bir şölen olurmuş. Rakı sofralarından eksik olmazmış... Baba Söğüş, Beşiktaş çarşıda fak bir restoran. Sahibi Teknik Üniversite mezunu, kibar bir beyefendi. Dilden-yanaktan yapılan, beyinli, maydanozlu, soğanlı, domatesli ve bol kimyonlu söğüşü müthiş lezzetliydi. Lavaşa sarılı, hafif soğuk yendiği için de bu sıcaklarda oldukça ferahlatıcıydı. Dereotlu ve sarımsaklı sosla servis ettikleri beynin kıvamını da çok başarılı buldum. İlk defa yürek yedim, dokusunu orta-iyi pişmiş bonfileye benzettim. Sakatat, dedelerimiz tarafından sadece lezzetli değil, faydalı olduğu için de tüketilirmiş. Mesela, beyin omega-3, ayak paça kolajen, dil çinko deposu, dalak ise, kan yapıyor. Güzel bir sakatat yemek istiyorsanız Baba Söğüş’ü tavsiye ederim.
KOMŞUNUN TAVUĞU
KOMŞUYA KAZ GÖRÜNÜR
Bizim toplum olarak huyumuzdur, elimizdekini küçük görür, başkasınınkini daha çok beğeniriz. Kendi ülkemizde sakatata burun kıvırır, Fransızlar’ın kaz ciğerine göz dikeriz. Yaşadığımız coğrafyanın zorluklarına rağmen hâlâ yüzümüzü gülümsetecek şeyler sunabiliyor bize Türkiye. Mesela The Rolling tones’un, zamanında Erkin Koray’dan şarkı aşırması gibi... Mick Jagger, 1995’te verdiği bir röportajda meşhur şarkıları ‘Paint It, Black’in Koray’dan esinlendiğini söylemiş. “Yaptığımızdan pişmanız ama o sıralar herkes yapıyordu” diyerek esinlenmekten birkaç adım ileri gittiklerini de açık açık kabullenmiş. Şimdilerde, internette büyük bir gururla bu haber konuşuluyor. Şüphesiz The Rolling Stones’un esin kaynağı olmak müthiş bir onurdur. Benim başıma böyle bir şey gelse, mesela Martha Stewart’ın, biber olması tarifimi aşırdığını öğrensem, büyük ihtimalle mutluluktan göklere çıkardım. Ancak Koray, telif haklarından en çok mağdur olmuş sanatçılardan biri... Acaba ne hissediyordur? Sahi, Erkin Koray nerede?
İDİL’İN NOTLARI
Telefonumda en çok kullandığım uygulama, ‘notlar’... Her şeyin notunu tutarım çünkü. Yediğim yemeklerin, gittiğim seyahatlerin, öğrendiğim bilgilerin, kitapların, filmlerin ve beni düşündüren sözlerin… Köşemin adı da bu sebeple, ‘İdil’in Notları’... Bundan böyle her salı bu köşede, sizinle ayata dair tuttuğum notlarımı paylaşacağım.
