ÇOCUĞUNUZU HERKES DİNLEMESİN
Muson iklimine bağlamış İstanbul - Ankara hattından şikayetim yoktu aslında. Yağmuru severim. Kitap okumayı, film seyretmeyi, yalnızlığı, evini seven herkes gibi… Ancak işin içinde iki yaşında bir aile ferdi olunca durum değişiyor. O küçük şey, parka gidemeyince canavarlaşıyor çünkü. Bu yüzden bekarken “Aaa o vıcık vıcık sıcağa mı gidilir?” dediğim Antalya’dayım.
Çocuklarını alıp anne - babalarının yazlığına giden arkadaşlarım için, “Öff ne sıkıcı!” diye iç geçirdiğim yıllar mazi oldu.
Bu hayatta ayıplayıp alay ettiğim, “Ezik” dediğim daha ne kadar şeyi yaşayacağım acaba? Çok düşünüyorum bunu! “Nasılsa başıma gelecek, hazırlıklı olayım” diye değil… “Bak aynısını yaşıyorum” demek yerine kötü hatıralarımı başkalarına yaşatmamak adına çabalıyorum. Mesela, 37 yaşına kadar uçakta, plajda, restoranda çocuk gürültüsünden çok annelerin rahatlığından muzdarip biriydim. Şimdilerdeyse azan, koşan, bağıran bir çocukla yaşıyorum.
Farkım, çocuğumun etrafı rahatsız ettiğini fark ettiğim anda ‘çözüm arayışım’, çaresizsem en azından ‘utanıyor’ oluşum.
Tatil döneminde çocuklu aileler için önerilerim var:
Çocuksuz arkadaşlarınızla onlardan özel talep gelmedikçe yalnız buluşun.
Çocuksuz çiftlerle tatile çıkmayın.
Çocuğunuz azdığında hemen kalkabileceğiniz yerlerde sosyalleşmeye çalışın.
Çocuk aktivitelerinin bol olduğu tatil köylerini tercih edin.
Mutlaka Çeşme - Bodrum hattındaki beach’lerde takılacaksanız sizin gibi ailelere yakın yerlere konuşlanın. Sevgililerin, emeklilerin, elinde kitap kafa dinleyenlerin ve çapkınlığa çıkmışların dibinde bitmeyin.
Uçakta, otobüste çocuğunuza sessizce tek başına eğleneceği bir aktivite yaratın. Eğer laftan anlamıyorsa “Çocuğum sus bak etrafımızdakiler rahatsız oluyor” demeniz sorunu çözmese de yüreklere su serpecektir.
Kabul edelim, DNA’mızdaki kodlardan mı havamızdan suyumuzdan mı bilmem ama bizim çocuklar Avrupa ve Amerikalıların çocuklarından farklı. Hareketli, gürültücü biraz da şımarıklar. Elbette çok tatlılar ve onlara bayılıyoruz. Ama özgürlüğümüzün, bir başkasınınkinin başladığı yerde bittiği bilincine varmalıyız...
